درنگ29

برخى از انديشمندان غربى -كه خداوند را همچون سازنده ساعت تلقى كرده اند كه ساعتى مى سازد و به كار مى اندازد و ارتباطش با آن قطع مى شود; ولى ساعت, مدتها به كار خود ادامه مى دهد- معتقدند كه خداوند حضور خود را از طريق معجزات و كارهاى خارق عادت و رخنه پوشى نشان مى دهد. اينان به خداى رخنه پوش معتقدند و در حقيقت, كارهاى او را خارج از نظام طولى و عرضى تلقى مى كنند.
از ديدگاه اينان, خداوند عصاى موسى(ع) را بدون وساطت سلسله طوليه و عرضيه, اژدها مى كند.

نقد اين نظريه
چه لزومى دارد كه از يك طرف معتقد شويم كه خداوند در رإس نظام طولى و عرضى قرار دارد و سرسلسله همه اسباب طولى و عرضى است و از طرف ديگر معتقد شويم كه خودش بر خلاف اين نظام عمل مى كند و به اعجاز يا رخنه پوشى مى پردازد؟
مگر اين نظام -نعوذ بالله- نقصان يا خللى دارد كه او ناچار شود, برخلاف آن عمل كند و تصرفاتى رخنه پوشانه يا برخلاف نظام داشته باشد؟
چه مانعى دارد كه خداوند در چارچوب همين نظام و از مجراى علل و اسباب طولى و عرضى, چوب خشكى را به يك چشم به هم زدن, جانورى مخوف سازد؟

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9· 10· 11· 12