گفتن سلام بر حسین ، قبل از خواندن نماز

امام زمان عج اللّه تعالی فرجه الشریف هر روز و شب به امام حسین علیه السّلام سلام می‌دهند.

پس چقدر خوب است بعد از گفتن اذان و اقامه و قبل از خواندن نماز، سه بار به امام حسین علیه السّلام سلام بدهیم؛ زیرا با این کار به یاد امام حسین علیه السّلام می‌افتیم که حتّی در سخت‌ترین شرایط و موقع جنگ نماز خود را به جا آوردند.

سلام به امام حسین علیه السّلام قبل از نماز یک درس بزرگ برای ما است و آن این‌که همیشه از نمازهای خود مراقبت کنیم و آن‌ها را اول وقت به جا بیاوریم؛ زیرا امام حسین علیه السّلام در روز عاشورا به دوستانشان فرمودند: من دوست دارم، پروردگارم را ملاقات کنم‌، در حالی که نماز ظهر را خوانده باشم‌. 

مامان جونم غم داره
زیر چشاش نم داره
نگاش به تنگ آبه
تو تنگ آب گلابه
آب می‌خوره با لیوان
می‌گه حسین حسین جان

امام حسین مهربون
که رفته‌ای به آسمون
تشنه بودی آبی نبود
خسته بودی خوابی نبود

یزید و آدم‌های بد
بچه‌ها رو کتک می‌زد

شهید شدی تو کربلا
حالا تویی عزیز ما

آب می‌خوریم می‌گیم سلام
به لبهای خشک امام

ذکر حسین گوییم
تا آب می‌ کنیم نوش
به حرف رهبر خود
همیشه می‌ کنیم گوش

گفتن سلام بر حسین ، هنگام آب خوردن

امام صادق علیه السّلام به ما توصیه فرموده‌اند، که وقتی آب نوشیدیم، به امام حسین علیه السّلام سلام بدهیم.

ایشان فرمودند. بنده‌ای نیست که آب بنوشد و امام حسین علیه السّلام را یاد کند و قاتل ایشان را لعنت کند

و خداوند منّان صد هزار حسنه برای او می‌نویسد و صد هزار گناه از او، محو می‌کند

و صد هزار درجه، مقامش را بالا می‌برد و گویا صد هزار بنده، آزاد کرده

و روز قیامت حق تعالی او را با قلبی آرام و مطمئن محشورش می‌‏کند. 

شعری هم در این زمینه وجود دارد که منتسب به حضرت سکینه علیه السلام است که گفته می‌ شود پس از شهادت امام حسین (علیه السلام) خطاب به شیعیان آن حضرت، برای سلام دادن به امام حسین علیه السّلام پس از نوشیدن آب، سروده است.

گفتن سلام بر حسین، هنگام بخشیدن یا عفو دیگران

هر گاه کسی را بخشیدیم و به او فرصت دوباره دادیم هم بگوییم: سلام بر حسین؛ امام حسین علیه السّلام حر را بخشید و به او فرصت دوباره داد، با آن که او مهم‌ترین عامل، بسته شدن آب بر روی اهل بیت امام حسین علیه السّلام بود.

گفتن سلام بر حسین ، هنگام دیدن گرسنگان

هرگاه گرسنه‌ای را دیدیم و ساده از کنارش عبور نکردیم هم بگوییم: سلام بر حسین

بنابراین، سلام برحسین برای همه‌ی لحظاتی است که درجبهه‌ی حق و باطل روزمره‌‌مان فارغ از هرمنفعتی ، طرف حق را بگیریم!

گفتن سلام بر حسین، هنگام سکوت نکردن در مقابل ظلم

هرگاه ظلم را دیدیم و سکوت نکردیم هم بگوییم: سلام بر حسین، این مهم‌ترین درسی بود که امام حسین علیه السّلام به ما دادند. ایشان با همه ی اهل بیت خود با آن شرایط سخت، وارد سرزمین کربلا شدند، تا به همه‌ی انسان‌ها بگویند: هَیهَاتَ مِنَّا الذِّلَّة به معنای «محال است تَن به ذلّت دهیم» این جمله‌، جمله ای معروف از امام حسین (علیه السّلام) است؛ که در روز عاشورا گفته شده است.

حسین مظهر آزادگی و آزادی است
خوشا کسی که چنینش مرام و آئین است
نه ظلم کن به کسی نی به زیر ظلم برو
که این مرام حسین است و منطق این است

صوت شعر شیعتی مهما شربتم - گروه محراب

متن شعر شیعتی مهما شربتم منتسب به امام حسین علیه السّلام

شیعتی مَهْما شَرِبْتُم ماءِ عَذْبٍ فاذکرونی
(شیعیان من! هنگامی که آب گوارا نوشیدید، مرا یاد کنید)

اَوْ سَمِعْتُم بِغَـــــریبٍ اَوْ شَهیدٍ فَانْدُبُونی
(ویاهنگامی که ازغریبی یا شهیدی خبری شنیدید، برمن ندبه کنید)

فـَاَنا السِّبْطُ الَّذی مِنْ غَیْرِ جُــرْمٍ قَتِلُونی
(من، نواده [پیامبر] هستم که مرا بی گناه کشتند)

وَ بِجَرد الخَیْـلِ بَعْد القَتْلِ عَمْداً سَحِقُونی
(و پس از آن از روی عمد، مرا پایمال سم اسبان کردند)

لَیْتَکُم فی یَوْمِ عاشــورا جمیـعاَ تَنْظُرونی
(ای کاش، همگی در روز عاشورا بودید و می‌ دیدید)

کَیْفَ اِسْتَسْقی لِطِفْـلی فَاَبوا اَن یّرْحَمُونی
(که چگونه برای کودک خردسالم،آب خواستم و آنان رحم نکردند)

وسقوه سهم بغــــی عوض الماء المعین
(و به جای آب، با تیر جفا او را سیراب کردند)

یا لرزئ مصاب هدّ ارکان الحجون
(وه! چه فاجعه غم انگیز و دردناک که براثر آن کوه‌های بلند مکه به لرزه درآمد.)

ویلهم قد جرحوا قلب، لرسول الثقلین
(وای بر آنها که با این کار خود، قلب مبارک رسول را جریحه دار کردند)

فالعنواهم ماستطعتم شیعتی فی­کل حین
(ای شیعیان من هرچه توان دارید درهر زمان آنها را لعنت کنید)

پانوشت:
۱. برگرفته از صحبت‌های یکی از علمای دینی
۲. کامل الزیارات، ص ۱۰۶و ۱۰۷

سایت تابناک، تبیان، فارس - کانال مهدی یار (سروش) و مدرسه مهدوی (ایتا)

مهم ترین مواد آموزشی که برای هر کودکی لازم است چنین است:

الف: باورهای توحیدی؛

کسی که خردسالی را تربیت کند تا بگوید «لا اله الا الله»، خداوند از او حساب نمی کشد.

ب: دوستی پیامبر (صلی الله علیه و آله) و خاندانش (علیهم السلام)؛

فرزندانتان را بر سه ویژگی تربیت کنید: دوستیِ پیامبرتان، دوستی اهل بیت (علیهم السلام) او و خواندن قرآن.

ج: واجبات، به ویژه نماز و روز؛

قرآن کریم می فرماید «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَ أَهْليكُمْ ناراً؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! خود و خانواده تان را از آتش،نگه دارید»معنای آن چنین است که به آنان{خانواده} چیزهایی را بیاموزید که به وسیله آن از آتش، نجات یابند.

د: قرآن؛

یکی از حق های فرزند بر پدر آن است که «يُعَلِّمَهُ الْقُرْآن» پدر قرآن را به او بیاموزد. و کسی که پیش از بلوغ قرآن بخواند، به تحقیق، در کودکی به او حکمت داده شده است. و حق فرزند بر پدر آن است که اگر دختر بود سوره نور را به او تعلیم دهد.و به فرزندانتان سوره «یس» بیاموزید، زیرا این سوره، گل{باغ} قرآن است.

ه: نوشتن؛
یکی از حق های فرزند بر پدر آن است که پدر نوشتن را به کودک خویش بیاموزد.

و: بهداشت؛

روزی امام (علیه السلام) به فرزندش امام حسن مجتبی (علیه السلام) فرمود: پسرم! آیا به تو چهار نکته نیاموزم که به کمک آن ها از طب، بی نیاز شوی؟ گفت: چرا، ای امیرمومنان!

فرمود: بر سر سفره ننشین، مگر آن هنگام که گرسنه ای؛ و از سفره برنخیز، مگر درحالی که هنوز، میل به خوردن داری؛ خوب بجو؛ و به گاه خُفتن، به مستراح برو. اگر این چهار نکته را به کاربستی، از طب، بی نیاز می شوی. نیز لقمان حکیم به فرزندش چنین می گفت: فرزندم! چون معده از غذا پر شود، اندیشه فرو می خوابد و از کار می افتد و زبان حکمت گنگ می شود و اعضای بدن از عبادت بازمی مانند.
و امام حسین (علیه السلام) فرمود: پدرم امیر مؤمنان (علیه السلام) به ما دستور می داد که: هرگاه مسواک کردیم، آب ننوشیم، مگر آن که اول سه بار مضمضه کنیم. (آب دردهان بچرخانیم و دور بریزیم).

ز: حکمت های اخلاقی؛

روزی امیر مؤمنان (علیه السلام) از پسرش امام حسن مجتبی (علیه السلام) پرسید: فرزندم! عقل چیست؟ گفت: نگهداری آنچه در قلبت به ودیعه گذاشته ای. فرمود: بخل چیست؟ گفت: این که {مصرف} اندک را اسراف، و آنچه را انفاق کرده ای، از بین رفتن بدانی. فرمود: بی نیازی چیست؟ گفت: کمی ِ آرزوهایت و رضایت به آنچه تو را بسنده است؛ و… سپس حضرت علی (علیه السلام) فرمودند این حکمت ها را به فرزندانتان بیاموزید؛ چراکه مایه ی فزونیِ خِرد و دوراندیشی و صاحب نظر شدن است.

ح: شعرهای سودمند؛
امیر مؤمنان (علیه السلام) از این که شعر{پدرش} ابوطالب، روایت و تدوین شود، خُرسند می شد و می فرمود: آن را فراگیرید و به فرزندانتان یاد بدهید؛ چراکه او بر دین خدا بود و در آن، دانشِ بسیار است.

ط: شنا و تیراندازی:

به پسرانتان، شنا و تیراندازی یاد دهید و به دختر، ریسندگی.

منبع:گفتگوی صمیمانه با اهل بیت علیهم السلام در باره تربیت کودک/ رحمت پوریزدی.

شناخت صحیح احکام الهی به عنوان یک عنصر مهم، در تربیت دینی فرزندانمان محسوب می شود. اگر بخواهیم فرزندان خود را طوری تربیت کنیم که احکام الهی رعایت نمایند باید از همان زمان کودکی بر طبق دستورات دینی عمل نماییم. برای اینکه دختران و پسران هنگام بلوغ با مشکلی روبه رو نشوند و به تدریج با نقش خاص خود به عنوان دختر و یا پسر آشنایی یابند، باید از همان ابتدا به طور جداگانه با آنها رفتار شود. این مسأله در مورد دختران اهمیت بیشتری دارد؛ زیرا آنها زودتر از پسران به بلوغ می رسند. در تعالیم اسلامی به این نکته توجه کامل و توصیه شده است که از حدود 6 سالگی با دختر و پسر به روشی جداگانه رفتار شود. در روایات اسلامی توصیه شده است که دختر بچّه شش ساله را پسر بچه یا مرد نامحرم نبوسد و در بغل نگیرد. همچنین زنهای نامحرم از بوسیدن پسر بچّه ای که سنش از هفت سال گذشته است، خوداری کنند. همینطور توصیه کرده اند که بستر کودکان در شش سالگی از هم جدا شود.

رعایت این اصول سبب می شود که دختران و پسران از همان آغاز به تدریج نقش مردانه و زنانه مناسب را پیدا کنند و برای بلوغ آمادگی کافی داشته باشند. به هر حال باید از دوران کودکی زمینه برای رشد ویژگیهای فطری دختر و پسر در خانواده فراهم آید و هر یک از این دو در مسیری که آفرینش با تدبیری حکیمانه پیش پای آنها نهاده است، سوق داده شوند.(1) در ارتباط با آموزش کودکان باید این نکته را مدّ نظر داشته باشیم که آیا ما هستیم که او را متدین و مؤمن می سازیم و یا خود اوست که می باید ایمان بیاورد و متدین شود؟ پاسخ دقیق می تواند روشنگر شیوه برخورد ما با فرزندان درتمامی زمینه ها از جمله برخورد با جنس مخالف باشد.

ادامه »

خودم غذا می خورم, خودم کفش می پوشم و…. اینها کلمات یک کودک دو ساله هستند که تمایل شدیدی دارد همه کارها را خودش انجام دهد. این رفتار کودکان معمولاً والدین را کلافه می کند زیرا می دانند کودک از پس آن کارها بر نمی آید یا کارش را با معطلی و ریخت و پاش زیاد انجام می دهد. اما باید دانست که استقلال طلبی یک گرایش فطری در کودکان است که نادیده گرفتن و سرکوب آن آثار مخربی بر شخصیت  و روان  کودک خواهد داشت. پس خوب است در مواجهه با این درخواستها به شیوه زیر عمل نماییم:

1. تا جایی که امکان دارد  اجازه بدهیم کارهایی را خودش انجام دهد یا در کارهای خانه مشارکت داشته باشد. چاره ای نیست باید کمی صبر و حوصله به خرج بدهیم و خرابکاریهای او را تحمل کنیم. یادمان باشد وقتی کاری را انجام داد جلوی چشم کودک کارش را اصلاح نکنیم این کار احساس بدی در او ایجاد می کند.

2. انجام کارها را برای او آسان کنید. مثلاً هنگام غذا خوردن بجای بشقاب از کاسه استفاده کنید چون کودک با استفاده از لبه های کاسه بهتر می تواند قاشق خود را پر کند.

3. با دادن اطلاعات کافی در تصمیم گیری ها کمکش کنیم. مثلاً به جای اینکه یک لباس گرم برای او بیاوریم تا بپوشد بگوییم جایی که می رویم هوا خیلی سرد است در نتیجه  همان لباس گرم را انتخاب خواهد کرد.

4. می توانیم با طرح چند گزینه به او اختیار انتخاب دهیم. مثلاً بپرسیم این لباس را می پوشی یا آن یکی را؟

5. اگر می دانید کودک به هیچ وجه از پس آن کار بر نمی آید پیش از اینکه عصبانی و سرخورده شود به مقدار ضرورت کمکش کنید. مثلاً اگر نمی تواند کفشهایش را بپوشد فقط بند کفش را باز کنید و بقیه کار را به خودش بسپارید یا اگر کاری را اشتباه انجام می دهد بهتر است تنها روش کار را به او بیاموزید.

6. طوری برنامه ریزی کنید که کودک فرصت کافی برای انجام کارها را در اختیار داشته باشد. مثلاً برای بیرون رفتن از خانه  زودتر از معمول اقدام نمایید تا مجبور به دخالت در کارهای کودک نشوید.

فوت و فن های کنار آمدن با کودکان لجباز / سید مهدی خدایی
منبع: پیام نرم افزار باد صبا، سید مهدی خدایی

سؤال 1. بهترین سن آموزش انضباط به کودکان چه زمانی است؟
ایجاد انضباط در کودک از همان ابتدای تولد باید آغاز شود و به مرور زمان و با توجه به رشد سنی او ادامه یابد.
انتظار انضباط در دوره ‏ی نوجوانی بدون توجه به دوران کودکی، انتظار به جایی نیست؛ زیرا درخت را تا زمانی که نهال است می‏توان به دلخواه شکل داد، و اگر کودک، به بی‏ انضباطی عادت کند، تغییر رفتار، بسیار مشکل است.

امام حسن عسکری علیه السلام می ‏فرماید: «رد المعتاد عن عادته کالمعجز». [ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 78، ص 374.] بازگرداندن عادت کرده [به کاری] از عادتش، چونان معجزه است.
آموزش انضباط به کودک زیر یک سال، غیر مستقیم انجام می‏ شود. اگر مادر، نظم را در شیر دادن، خواباندن، بیدار کردن، و تر و خشک کردن نوزاد رعایت کند، در ضمیر ناخودآگاه او اثر خواهد گذاشت.

امام علی علیه ‏السلام در آخرین لحظات زندگی خود، پیروانش را به دو عامل مهم و حیاتی که همانا رمز پیروزی و موفقیتند، سفارش کرده و فرموده است: «اوصیکُم بِتَقْوَی اللّه‏ وَ نَظمِ اَمْرِکُم؛ شما را به پرهیزکاری و نظم در کارها سفارش می‏کنم»( نهج البلاغة، نامه 47 )

سؤال 2ـ آیا برای ایجاد انضباط در کودکان می‏ توان از فشار استفاده کرد؟
در سنین بالاتر از یک سال، آموزش به طور مستقیم (آموزش کلامی) و با القای غیر مستقیم، یعنی روش الگویی و ابزار هنری (داستان، شعر، نمایشنامه، فیلم، کارتون، خاطره، زیست ‏نامه، و…) انجام می ‏شود.

انضباط باید نرم و ملایم و به آرامی ایجاد شود. ایجاد انضباط با زور و اهرم فشار، سبب احساس ناامنی، ترس، تسلیم‏ پذیری، طغیان، دروغگویی، چاپلوسی و وسواس خواهد شد.
کودکانی که با فشار والدین به انضباط وادار می‏ شوند، به طور معمول، سرکش و مسأله آفرین خواهند بود و در برابر بزرگسالان مقاومت می‏ کنند و به جهت فشارهای دوران کودکی، از آنان انتقام می‏ گیرند.
از دیدگاه روان‏شناسی امروز، انضباط زوری، پاسخ «موقت» می ‏دهد؛ ولی در آینده مشکلات جدی را پدید خواهد آورد. این گونه کودکان در غیاب والدین قوانین را می‏ شکنند؛ پس محدودیت‏ها را باید به نرمی و با مهربانی و عطوفت به کودکان بیاموزید تا با ایمان و از روی اعتقاد، بدان‏ها عمل کنند.
در صورتی که عامل واداشتن کودک به پذیرش محدودیت‏ها و تن دادن به قانون، اقتدار والدین یا اقتدار مربی و اجتماع باشد، به طور معمول زیر بار نمی ‏رود و اگر هم به جهت اهرم فشار به آن تن دهد، با برداشته شدن فشار، قانون را نقض خواهد کرد؛ اما اگر محدودیت برای کودک، مطلوبیت فردی داشته باشد، حتی در غیاب والدین و بدون اهرم فشار نیز به آن عمل خواهد کرد.

منبع:
نسیم مهر، جلد 1، پرسش و پاسخ تربیت کودک و نوجوان؛ حسین دهنوی