فضيلت35

كسانی چنین تصور كرده‌اند كه امام لزوما باید در صدد تحریك مردم برای قیام بر ضد حاكمیت بر می‌آمد. باید گفت این باور و عقیده زیدیان بود كه در عین داشتن قیامهای سخت بر ضد حكومت عباسی، دارای پشتوانه فقهی و فرهنگی محكم و ریشه نبودند. چنین امری در تاریخ شیعه بوده كه مذهب امامیه بیشتر در پی تحكیم بنیادهای فكری خود بوده و شاید همین امر موجب شده تا از همان زمان، نام مذهب شیعه از نام امام صادق - علیه السلام - كه در این جهت از سایر امامان ممتاز بودند، به عنوان مذهب جعفری شناخته شود.[23]

در حقیقت، امامت آن حضرت از این زاویه باید مورد بحث واقع شود، امامتی كه در نهایت از سیاست فرهنگی به معنای مصطلح آن می‌رسد. از اینجا است كه می‌توان به اشتباه فاحشی كه شهرستانی مرتكب آن شده، پی برد. او در مقام وصف برخورد اجتماعی امام می‌نویسد:
ما تعر‏ّض للامامه قطُّ ولا نازع أحُداً فی الخلافه قطّ.[24]
هرگز به فكر امامت نیافتاده و با كسی بر سر خلافت به مبارزه نپرداخت. در اصل، امام هویت جامعه شیعه را حفظ كرد و در برابر حاكمیت، امامت خود را بر این جامعه استقرار بخشید و این خود عین سیاست و مبارزه بر ضد حكومت است. در اینجا به عنوان یك شاهد، روایتی را نقل می‌كنیم: حسن بن صالح بن حی و یارانش نزد امام صادق - علیه السلام - آمدند. حسن خطاب به آن حضرت گفت:
یابن رسول الله ما تقول فی قول الله تعالی: «أطیعوا الله و أطیعوا الرسول و أُولِی الأمًر منكم»؟ قال: العلماء، فسألوه عن العلماء فقال: الائمه منّا أهل البیت.
ای فرزند رسول خدا! نظر شما درباره آیه «از خدا و رسول و اولی الامر اطاعت كنید چیست؟ حضرت فرمود: مقصود علما است. آنها مقصود از علما را پرسیدند، حضرت فرمود: مقصود امامان از ما اهل بیت است.[25]

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9· 10· 11· 12· 13· 14· 15· 16· 17· 18· 19