فضيلت35
لیس لنا ما نخافك من أجله و لا عندك من أمر الآخره مانرجوك له ولا أنت فی نعمه فنهنّیك و لا تراها نقمه فنعزّیك بها، فما نصنع عندك؟[16]
ما كاری نكردهایم كه به جهت آن از تو بترسیم؛ و از امر آخرت پیش تو چیزی نیست كه به آن امیدوار باشیم؛ و این مقام تو در واقع نعمتی نیست كه آن را به تو تبریك بگوییم و تو آن را مصیبتی برای خود نمیدانی كه تو را دلداری بدهیم، پس پیش تو چكار داریم؟
بدینگونه بود كه امام نارضایی خود را نسبت به حكومت او ابراز میداشت، چنانكه با توصیههای سیاسی به افراد مانند: «ایاك و مجالسه الملوك»[17]، «بر تو باد كه از همنشینی پادشاهان دوری كنی» یاران خود را نیز از همنشینی سلاطین بر حذر میداشت. و نیز میفرمود: «كفاره عمل السلطان الإحسانْ إلی الاخوان».[18] كفاره همكاری با سلطان، نیكی به برادران است.
آن حضرت عالمانی را كه به دربار شاهان رفت و آمد داشتند، از این كار بیم داده و میفرمود: الفقهاء أُمناء الرّْسل فاذا رأیتم الفقهاء قد ركبوا الی سلاطین فاتّهموهم.[19]
فقیهان امنای پیامبرانند، اگر فقیهی را ببینید كه پیش سلاطین رفت و آمد دارد، او را متهم كنید.
صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9· 10· 11· 12· 13· 14· 15· 16· 17· 18· 19
فرم در حال بارگذاری ...
فید نظر برای این مطلب