راستی، خالق اعتماد است و اعتماد، ستون و پایۀ اصلی زندگی زناشویی است. با فرود آمدن کژی و برون رفتن اعتماد از خانۀ عشاق، کلبه ی عاشقانۀ آنان که باید در آن نغمۀ عشق شنیده شود، از هم فرو می پاشد. عشقی که آرامش و شور و نشاط و شادی را برای آنان و فرزندان و جامعۀ آنان به ارمغان می آورد؛ و چنان فردوسی برای آنان برپا می کند که اگر هزاران سال در کنار یکدیگر از عشق بنوشند، از مستی آن سیر نمی گردند. اگر اعتماد از بین برود، زن و مرد مانند دو کارآگاه مشغول جستجو از یکدیگر می شوند. هر دو به هم به دید مجرم نگاه می کنند و زندگی آنها دچار آشفتگی می شود. چرا که شرط اول پلیس بودن، شک است. همه از دیدگاه پلیس مجرم هستند، مگر آنکه عکس آن ثابت شود.

شک مانند زلزله ای ویرانگر، بی رحمانه کلبۀ عشاق را به لرزه در آورده و آن را بر روی ساکنانش ویران می کند و فقط دنیایی از غم و اندوه برای عشاق دیروز و فارقان امروز به یادگار می گذارد.

شک، خالق خیانت است. بسیارند همسرانی که به دلیل شک به همسر و این که شاید وی دل در گرو اغیار نهاده است، دست به انتقام زدند و دامن خویش را آلوده ساختند؛ در صورتی که آنان یقین نداشتند و تنها شک داشتند. شک، خزانی است که بر باغ زندگی به ناگهان فرود می آید و یکایک گل های آن را پر پر می سازد. بلبل عاشق را از گل محبوب دور می کند و بی رحمانه کاشانۀ عاشق را ویران می نماید.

بسیاری از جدایی ها و دلشکستگی همسران به دلیل شک است. این وهم و خیال که شاید همسرم به غیر از من به کسی دیگر دل بسته است.

همسران باید یقین داشته باشند که مورد توجه خاص و محبوب یکدیگر هستند، تا عشق، این عطیۀ الهی، بین آنها مستحکم گردد و مهمان فرخندۀ خانۀ آنان شود. اگر یکی از همسران به عدم صداقت و کژگویی دیگری پی ببرد، یقیناً به عشق میانشان شک خواهد کرد و تمامی روابط عاشقانۀ خود را سست و بر پایۀ دروغ خواهد دانست. وی پس از کشف عدم صداقت همسر، به خود حق می دهد که اعتماد را از دل بیرون کند.

پیامبر((صلی الله علیه و آله وسلم))دربارۀ اهمیت صداقت و راست گویی این چنین می فرمایند: چون در دوستت صداقت دیدی، به او امیدوار باش، وگرنه به او امیدی مبند. 

دروغ و کژگویی، تندبادی است که کانون گرم خانواده را سرد و مجروح می سازد. عدم صداقت و یکرنگی، ناپسند و جفا کارانه است و برای ادامۀ زندگی خسارت جبران ناپذیری به همراه دارد. دروغ آنچنان پیوند آسمانی عشق را در هم می شکند که دیگر کسی را یارای بازسازی اش نخواهد بود. برای جلوگیری از این عقوبت، باید از ابتدای مرحلۀ آشنایی، صداقت و راستی روش و منش فرد قرار گیرد و تمام حقایقی که در زندگی زن و مرد است و دانستن آن حق همسر است، بدون پنهان کاری، به دیگری عرضه گردد که آشکار شدن حقایق پنهان، اگر چه مهم و زیانبار هم نباشند، باعث اختلال در زندگی و کم شدن محبت می شود. با دروغ و پنهان کردن حقایق، به جای راستی و صداقت، اگر چه ممکن است هر کسی به خواستۀ خود برسد و طرف مقابل خود را شیفتۀ خویش سازد، اما زمانی که حقیقت آشکار گردد، ویرانی درپی خواهد آمد.

زمانی که یکی از همسران متوجه شود که دیگری با او از در کژی و کژ گویی وارد شده و حقایق را برای وی بیان نکرده است، ممکن است نسبت به زندگی مشترک و فرزندان دلسرد گردد و نتواند با درد بی اعتمادی، زندگی کند و اگر هم به ناچار مجبور به ادامۀ زندگی باشد، عاشقانه زندگی نخواهد کرد. ممکن است که او با دل شکسته و قلب رنجور به زندگی مشترک خویش ادامه دهد، اما همانند اسیری خواهد بود که چاره ای جز زندگی در اسارت ندارد! به یقین با خود خواهد اندیشید که چرا شریک زندگی اش، همسر نازنینش با او رو راست نبوده و پاسخ خوبی، زیبایی، یکرنگی، صداقت و راستی او را با دروغ و حقه داده است! اعتماد به سختی به دست می آید ولی به آسانی از دست می رود.دربارۀ اثرات پرخیر و برکت راستی و راست گویی، پیامبر این چنین می فرماید: بر شما باد به راستی؛ که آن دری است از درهای بهشت.

منبع: آیین دلبری /  مهدی صدری

ده رکعت نماز به صورت دو رکعت بخواند، در هر رکعت سوره «حمد» را یک بار، و «قل هو اللّه احد» را ده بار، و در هر یک از رکوع و سجود ده مرتبه بگوید:

سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ

پاک است خدا و ستایش شایسته اوست و معبودی جز او نیست و خدا بزرگتر است.

و هنگامی که از ده رکعت فراغت یافت هزار مرتبه استغفار کند.

و پس از استغفار سر به سجده گذارد و در حال سجده بگوید:
یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ یَا رَحْمَانَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ رَحِیمَهُمَا یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ یَا إِلَهَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَ تَقَبَّلْ مِنَّا صَلاتَنَا وَ صِیَامَنَا وَ قِیَامَنَا

ای زنده به خود پاینده! ای دارای بزرگی و بزرگواری، ای بخشنده دنیا و آخرت و ای مهربان دنیا و آخرت، ای مهربان ترین مهربانان، ای معبود گذشتگان و آیندگان، گناهانمان را بیامرز، و نماز و روزه و شب بیداریمان را قبول کن.

سوگند به کسی که مرا به راستی به پیامبری مبعوث کرد، که جبرئیل مرا از اسرافیل خبر داد و اسرافیل از پروردگار خود، که سر از سجده برنداشته، خدا او را بیامرزد، و ماه رمضان را از او قبول کند، و از او درگذرد تا آخر خبر.

و این نماز شب عید فطر هم روایت شده است، ولی در این روایت آمده است که تسبیحات اربعه را در رکوع و سجود به جای ذکر رکوع و سجود بخواند، و به جای «اغفر لنا ذنوبنا» تا آخر بگوید:

اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ تَقَبَّلْ صَوْمِی وَ صَلاتِی وَ قِیَامِی

گناهم را بیامرز، و روزه و نماز وشب زنده داری ام را بپذیر. 

منبع:( مفاتیح الجنان )

یکی از علت های ترش کردن معده، خوردن نوشیدنی همراه غذاست که سبب می شود معده ترش کند.

تأکید می کنم ابداً با غذایتان، نه در وعد ۀ افطار و نه در وعد ۀ سحر، آب و نوشیدنی های دیگر نخورید. خوردن نوشیدنی ها را بگذارید برای قبل و بعد از وعده های غذایی، آن هم با فاصله. سحری را هم با آرامش و تأمل بخورید و خوب بجوید.

منبع: بهار طاعت/ جعفر حسن زاده

قرآن کریم به عنوان یک معجزه علمی (در زمانی که از لابراتوارها و آزمایشگاه ها خبری نبود و علم و صنعت و تکنولوژی امروزی را حتی کسی تصور نمی کرد) زوجیت را برای عالم نباتات و فراتر از آن برای همه کائنات اعلام داشت که با دست توانمند ذات احدیت آفریده شده است و سپس در روند زندگی و بقای آن با هدایات ذات حق رهبری شده است.

اندیشمندان زیست شناس زوجیت را در مذکر و مؤنثِ زنده جان ها، خاطر نشان کرده اند. کیهان شناسان عالم، زوجیت را در کرات دیگر (خورشید و ماه، ستارگان و کهکشان های حیرت آفرین و مخلوقات دیگر در آن کُرات) قلمداد کرده اند. فیلسوف های دنیا ماده و صورت، جوهر و عَرَض را به تحلیل گرفته اند. اندیشمندان هسته ای و اتم شناسان، زوجیت را در وجود مثبت و منفی موجود در هسته (اتم، الکترون و پروتون و …) تفسیر، تحلیل و تطبیق کرده اند و … .

امّا غافل از آن که هستی آفرین حکیم در پرتو دین کامل و حیات آفرین و کتاب جامع جهانی (قرآن عظیم الشأن) حقایقی را بیان داشته است که اندیشمندان و متفکّران جهان در برابر آن خود، دانش و بینش شان را فراموش کرده اند، که یکی از آن حقایق، زوجیت در کائنات است و بعید نیست که تمام آنچه را که اشاره شد در برداشته باشد و فراتر از آن را نیز، که حتی بشر توان تصوّر آن را نخواهد داشت، اما نباید فراموش کرد که حیرت انگیزترین زوجیت در هستی، زوجیت در انسان هاست و از ویژگی هایی بهره ور است که سایر کائنات لیاقت بهره مندی از آن ها را پیدا نکرده اند و گلواژه هایی را که خداوند در زوجیت انسانها شکوفا فرمود، آن گونه حیرت انگیز بوده که حتی فرشتگان را به تعجّب وا داشته است.

منبع: ارمغان ازدواج (ارمغان 1) / محمدطاهر مدرسی

امّا ادّعای این که متعه، زنا و یا شبیه زناست، گزافه گویی بزرگی است حتّی اگر بگوییم که این حکم، نسخ شده است. مفهوم این سخن این است که: شارع مقدّس، ابتدا زنا را مباح دانسته وسپس آن را تحریم کرده است! آیا هیچ مسلمانی آن را می پذیرد؟!

 ازدواج موقّت، مثل ازدواج دائم، دارای شرایط وقیودی است، مانند: عقد، مهر، وقت معین، عقل، بلوغ، نبودن مانع شرعی (از قبیل وابستگی نسبی، یا سببی، یا شیر خوارگی وغیر ذلک…).

ولی در زنا، نه عقدی وجود دارد، نه فرزند به پدرش می رسد ونه از او ارث می برد ونه رابطۀ زناشویی هست ونه عدّه ای بر آن مقرّر شده است!؟ بنابراین، «متعه» را مشابه «زنا» جلوه دادن، ادّعایی باطل وگویندۀ آن، شخصی بی منطق و اهل جدل است.

آری، شاید بتوان گفت که «ازدواج موقّت»، حکمی شرعی است که مورد سوء استفادۀ افرادی پست وبیمار دل قرار می گیرد.

در جواب می توان گفت: دنیا پر از مسائل مثبتی است که مورد سوء استفادۀ افراد بدطینت قرار می گیردکه راه حلّ این موارد، تحریم آن مسائل نیست بلکه برای حلّ آن باید راهکارهایی پیدا کرد تا بین این مسائل وبین سوء استفاده از آن فاصله ایجاد شود؛ بنابر این، حاکم اسلامی، می تواند برای نجات این حکم شرعی از چنگال سوء استفاده کنندگان، شرایطی در تأیید حکم ازدواج موقّت تصویب کند.

منبع:ازدواج موقت ، عبدالکریم بهبهانی