چیستی و چرایی گناه
چیستی و چرایی گناه
گناه در فرهنگهای فارسی به معنای جنایت، معصیبت، ذنب و خطا تعریف شده است. (لغتنامه، دهخدا، ج11، ص 17006) گناهگار کسی است که مرتکب گناهی شده باشد. به چنین شخصی در زبان فارسی، بزهکار، بزهگر، مجرم و خاطی نیز گفته میشود. (فرهنگ فارسی، ج3، ص 3396) در زبان عربی برای بیان این معنا واژگان چندی به کار میرود که البته هر یک از این واژگان افزون بر کلیت این معنا، دارای بار معنایی خاصی نیز میباشد و با توجه به شرایط و چگونگی و کیفیت گناه، هر یک از این واژگان به کار میرود. از این رو در آموزههای قرآنی، با توجه به تبیین و تحلیل این نکات و ویژگیها و شرایط است که از واژههای گوناگونی استفاده شده است. از جمله این واژگان پرکار آمد در فرهنگ قرآنی میتوان به حوب، ذنب، جرم، اثم، سیئه، عصیان، طغیان، وزر، خطا، فاحشه، حنث، فجور، منکر و مانند آن اشاره کرد.