معمای قرآنی

علامت سوال

علامه مولی محمد بن نراقی (1128-1209 ق) در کتاب “مشکلات العلوم” چنین می نویسد:

مشهور است که حضرت علی علیه السلام را پرسیدند که در قرآن مجید به طریق معما اسمی بیرون می آید؟

حضرت فرمودند:

بلی. در آیه “ما مِن دآبّةٍ اِلا هُوَ آخِذٌ بِناصِیَتِها” (1) اسم “هود” به طریق معما بیرون می آید زیرا که لفظ"هو” چون اخذ کند و بگیرد ناصیه(= پیشانی) دابه را – که حرف"د” است- “هود” به دست می آید.(2)
پی نوشت:

1- هود/56، ترجمه: هیچ جنبنده ای نیست مگر اینکه او(= خداوند) بر او تسلط دارد.

2- ر.ک: مشکلات العلوم، ص146.
منبع:

محمدی، محمد حسین، هزا رو یک حکایت قرآنی، ص 516.

 روایت نموده اند که:

حضرت امام محمد باقر -علیه صلوات الله الغافر- فرمودند:
قرآنی در دریا افتاد و پس از مدتی که آنرا به دست آوردند دیدند که تمام نوشته هایش پاک شده است و تنها این آیه باقی مانده است “الا الی الله تصیر الامور".شوری/53.
یعنی : آگاه باشید که همه ی کارها، تنها به سوی خدا باز می گردد.

منبع:
محمدی ، محمد حسین، هزار ویک حکایت قرآنی،ص238

دو گوهر پر بها

رابطه قرآن و حدیث
قرآن و حدیث دو گوهر گران بها و دو گنجینه بى پایان و دو دریاى بى كران اند. رسول گرامى، امت اسلام را به چنگ زدن و همراهى با آن دو دعوت كرد:
«انى تارك فیكم الثقلین كتاب الله و عترتى»(1)

صفحات: 1· 2

چه بسا عبادتهایی که بی هدفند، نه خود حرکتی دارند و نه در صراطی مستقیم حرکت می کنند، جز خستگی جسمانی ثمری و اثری ندارند.

 عبادتهایی که از عبودیت سرچشمه نگرفته اند اینگونه اند، عبادت منهای عبودیت به اسکناسی می ماند که بدون پشتوانه است، چنین عبادتی هر چقدر هم که بسیار باشد، بی ارزش است.شرح بیشتر این ماجرا از زبان عالم فرزانه، استادصفایی حایری شنیدنی است:

صفحات: 1· 2

بخاطر تمام لحظه های که تو با من بودی