تلنگر16

پایان روز بود. در “روضه “، میان قبر و منبر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نشسته بودم

و ‏درباره شرافت و فضیلتهای خدادادی و برتری جایگاه رفیعش كه همه امت نسبت به آنها ‏آگاه نبودند، می‌اندیشیدم.

در این حال بودم كه ناگاه “ابن ابی العوجأ” وارد شد و در جایی نشست كه می‌توانستم ‏سخنش را بشنوم.

آنگاه یكی از یارانش نزد او رسید و نشست. ابن ابی العوجأ لب به ‏سخن گشود و گفت:

“بی شك، صاحب این قبر در تمام حالاتش به منتها درجه كمال، ‏شرافت و عظمت رسیده بود”

دوستش گفت: “او فیلسوفی بود كه ادعای مرتبه‌ای بس عظیم و منزلتی بس بزرگ ‏داشت

و بر این ادعای خود معجزاتی آورد كه عقلها را مغلوب و فهمها را ناتوان و سرگشته ‏نمود.

خرد پیشگان برای درك حقیقت آنها در دریای خروشان اندیشه فرو رفتند و سرگشته ‏و ناكام و تهیدست باز آمدند.

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6