چرا بعضی مواقع رحمت الهی شامل حال ما نمی شود ؟ آیا خدا رحمتش را از ما دریغ می کند یا اشکال از ماست ؟

اگر ما احساس رحمت خدا را نسبت به خودمان درک نمی کنیم ،باید بدانیم که فیض خدا دائمی است .در دعای شب جمعه می خوانیم : فضل خدا دائمی است . خدا در همه ی مکان ها و زمان ها خدا به ما رحم می کند . واسطه های فیض خدا که چهارده معصوم هستند دائما لطف و رحمت آنها شامل حال همه می شود. اگر چراغ دل ما روشن نمی شود ، بدانیم که مشکل از ماست و ما باید مانع را برداریم .یکی از شاگردهای عارفی می نویسد که مدتی است که در خودم صفا و خوشی نمی بینم اشکال کار کجاست؟ عارف به شاگردش نامه ای می نویسد : کدورت ،بی صفایی ، غم و کدورت نتیجه ی پشت کردن به خدا و توجه به خود است . ما روی از خدا برمی گردانیم و به هوا وهوس خودمان می پردازیم ، این منشا تمام خودمحوری ها ،خودخواهی ها و بی صفایی ها است .ما باید دست از خودمان برداریم و رو به خدا بکنیم . این اتفاق وقتی می افتد که ما خواسته های خودمان را فدای خواسته های خدای متعال بکنیم . و این نورانیت را در خودمان ایجاد بکنیم . شخصی به پیامبر گفت : من دوست دارم در نور محشور بشوم . پیامبر فرمود : اگر دردنیا به کسی ظلم نکنی با نور محشور می شوی .

اگر ما می خواهیم این رحمت همیشه در وجودمان جاری باشد باید همیشه به فکر خدا باشیم و آه مظلوم پشت سر ما نباشد . اگر آه مظلوم پشت سر ما نباشد قطعا بدانید که ما رستگار هستیم . بزرگی می فرمود : تمام دغدغه ی من این است که آه مظلوم پشت سر من نباشد. با خدا راحت می شود کنار آمد ولی در محشر بیشتر مردم در موقف حق الناس وقوف دارند .

امیرالمومنین می فرماید : به حساب خودتان برسید قبل از اینکه در قیامت به حساب شما برسند . برای عموم مردم ، در روز قیامت حساب و کتاب خیلی سخت است . داریم که بخاطر یک درهم حق الناس ، هفتاد نماز مقبول را برمی دارند تا طرف بگذرد . ( اصلا ما نمی دانیم که نماز قبول شده داریم یا خیر ) داریم : اگر شما یک درهم بدهی را به صاحب حق برگردانی ، هم گناه شما پاک می شود و هم به شما پاداش می دهند. کسی که بدهی ندارد آزاد است و رحمت شامل حال او می شود. وقتی شما یک درهم به صاحبش برمی گردانی ، ثوابش هفتاد حج مقبول مستحبی است .

امام صادق (ع) می فرماید: اگر کسی یک لقمه ی حرام را بخاطر خدا ترک کند ، ثواب این کارش افضل از دو هزار نماز مستحبی است .

امام می فرماید : عبادت ده جز است که نُه جزء آن در کسب حلال است . یعنی نود درصد عبادت کسب حلال است . در لقمه ی ما نباید حق الناس باشد . ما فکر می کنیم عبادت همین اعمال ظاهری است . در روایت داریم : کسی که لقمه ی حرام بخورد تا چهل روز نمازش قبول نمی شود. یکی از مهمترین موانع استجابت دعا لقمه ی حرام است . یعنی یک لقمه ی حرام رحمت را قطع می کند . اگر ما شاداب نیستم و روحیه ما شاد نمی شود باید خودمان را تقویت کنیم .

امیرالمومنین در خطبه 224 نهج البلاغه قسم می خورد که اگر بدن من را برهنه کنند یا من را درغل و زنجیر بکنند ، این برای من راحت تر از این است که خدا را ملاقات کنم در حالیکه مالی را غصب کرده باشم یا به بنده ای ظلم کرده باشم . در پایان خطبه می فرماید : به خدا قسم امیرالمومنین قسم جلاله می خورد و این مهم است . روایت داریم که قسم دروغ حرام است و قسم راست مکروه است . (فردی ادعا کرد که پانصد درهم از امام سجاد (ع) طلب دارد . آنها پیش قاضی رفتند و چون امام شاهد نداشت باید قسم می خورد . امام گفت که پانصد درهم را به او بدهید . اسم خدا برتر از این است که من برای پانصد درهم قسم بخورم .) اگر هفت طبقه آسمان و زمین را به من بدهند که من به ناحق پوست جو را از دهان مورچه ای بیرون بکشم ، این کار را نخواهم کرد . ما پیرو حضرت امیر هستیم و نباید ظالم پرور بشویم . مرحوم کشمیری می فرمودند : افرادی که مشکل خاصی در زندگی دارند ، اول خدمت امام حسین (ع) می روند و اگر مشکل حل نشد خدمت حضرت ابوالفضل می روند و اگر باز مشکل حل نشد به درخانه ی حضرت مسلم می روند . او نائب خاص امام حسین (ع) بود و در تنهایی به شهادت رسید . امام حسین (ع) به حضرت مسلم برادر و پسرعمو می گفتند .هنگام شهادت یکی از وصیت های ایشان این بود که من هفت صد درهم به مردم کوفه بدهکار هستم ، زره من را بفروشید و بدهی من را بدهید .آنها معاد را قبول داشتند.

این روایت در سفینةالبحار است . یک روز حضرت محمد (ص) بعد از نماز بجای دعا و تسبیحات ، روی شان را به مردم برگرداندند و گفتند که در میان شما از طائفه بنی نجار کسی هست ؟ پیامبر فرمودند : از این طائفه یک نفر شهید شده است و دیشب به خواب من آمده است و گفته که به داد من برس ، من سه درهم به یهودی بدهکار بودم و جایی ثبت نکرده ام . خواب پیامبر عین واقعی و بیداری است و پیامبر خواب شهید را دیده است و در ضمن مبلغ خیلی کم بوده است ولی با این حال شهید را حبس کرده اند و اجازه ی ورود به بهشت نمی دهند . پیامبر دِین او را پرداخت کرد تا شهید آزاد بشود .

منبع : سخنان حضرت حجت الاسلام و المسلمین فرحزاد در برنامه سمت خدا

آیا جمله‌ی «مَن لَم یَشکُرِ المخلوق لَم یَشکُرِ الخالق» حدیث است؟

آیا جمله‌ی «من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق» حدیث است یا خیر؟ لطفاً سند آن را ذکر فرمایید. و آیا حدیثی با مضمون قریب به این جمله وجود دارد؟

پاسخ اجمالی

سخن معروفی وجود دارد با این عنوان: «من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق». الفاظ این گفتار به این‌گونه در روایات نیامده و نمی‌توان آن‌را حدیث دانست. اما محتوا و مضمون آن در روایات آمده است؛ مانند این‌که امام رضا(ع) می‌فرماید: «کسی که نعمت دهنده از مخلوقات را شکرگزار نباشد، شکرگزار خداوند نیز نخواهد بود».

همچنین محتوای این سخن معروف را می‌توان توسط عقل نیز ثابت کرد که در علم کلام به آن «وجوب شکر مُنعم» می‌گویند.

پاسخ تفصیلی

سخن معروفی وجود دارد با این عنوان: «من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق».[1] عده‌ای از این گفتار به عنوان یک حدیث یاد می‌کنند. اما علاوه بر بحث روایی، باید به این نکته نیز توجه داشت که این محتوا، پشتوانه‌ی عقلی دارد.

بنابر جست‌وجویی که در کتاب‌های حدیثی انجام شد، این محتوا با این الفاظ در منابع، یافت نشد، بلکه روایات دیگری وجود دارد که بر همین مضمون دلالت دارند که در ادامه خواهد آمد.

این گفتار؛ از مواردی است که عقل نیز بر آن دلالت کرده و می‌توان به عنوان یک مطلب عقلانی نیز به آن استناد کرد. به این بیان که عقل می‌گوید باید نسبت به کسی که در حق انسان خوبی کرده شکرگذار بود؛ به همین جهت در علم کلام دلیلی وجود دارد که در اصطلاح بدان «وجوب شکر منعِم» می‌گویند؛ این دلیل بیان حکم عقل برای سپاس و شکر از خداوند است، اما مطمئناً در مورد خلق نیز جریان دارد و باید بدان پایبند بود. حال اگر کسی به این دلیل در مورد خلق پایبند نبود، تعهدی وجود ندارد که در مورد خداوند شکرگزار باشد و نعمت‌هایی که خداوند به او داده، اندکی را به ‌وسیله شکرگزاری جبران کند. بنابر این، اصل گفتار مورد بحث را می‌توان عقلی دانست و به عنوان یک بیان عقلی از آن یاد کرد. در روایات نیز این مطلب بیان و بر آن تأکید شده است، البته نه با این گفتار معروف و رایج، بلکه با عبارات دیگر که برخی کوتاه و برخی مفصل هستند و در ذیل برخی از این روایات بیان می‌شود:

1. نزدیک‌ترین و بهترین روایتی که بر گفتار مورد بحث دلالت دارد، این است:

امام رضا(ع) فرمود: «مَنْ لَمْ یَشْکُرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقِینَ لَمْ یَشْکُرِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَل‏»؛[2] کسی که نعمت دهنده از مخلوقات را شکرگزار نباشد، شکرگزار خداوند نیز نخواهد بود». این روایت به صراحت بر مطلب مورد نظر دلالت دارد.

2. امام صادق(ع) فرمود: «در تورات نوشته شده: سپاس کن آن‌را که بر تو نعمت داده و نعمت بده آن‌را که از تو سپاس‌گزار است، با سپاس کردن نعمت‌ها پایان نمى‏پذیرد، اما کفران، نعمت‌ها را باقى نمى‏گذارد، شکر و سپاس باعث زیادى نعمت‌ها و ایمنى از دگرگونى‏ها شود».[3]

3. امام سجاد(ع)‌ فرمود: «خدا هر دل غمگینى را دوست دارد، و هر بنده‌ی سپاس‌گزارى را دوست دارد، روز قیامت خداى تبارک و تعالى به یکى از بندگانش می‌فرماید از فلانى سپاس‌گزارى کردى؟ عرض می‌کند: پروردگارا! من تو را سپاس گفتم، خداى تعالى فرماید: چون از او سپاس‌گزارى ننمودى، مرا هم سپاس نگفته‌اى، سپس امام فرمود: شکرگزارترین شما خدا را کسى است که از مردم بیشتر شکرگزارى کند».[4]

این روایت سوم به ‌صورت ضمنی بر مطلب دیگری نیز دلالت دارد که بسیار مهم است. این روایت شکرگزاری از بنده را همان شکرگزاری از خداوند می‌داند؛ یعنی ما با شکرگزاری از بنده، مقداری از شکر گزاری خداوند را به‌جا آورده‌ایم. از روایات قبل این‌طور بر می‌آید که اگر کسی شکر بنده را انجام ندهد، شکر خداوند را نیز انجام نخواهد داد، ولی این روایت بیان می‌دارد که اگر سپاس از بنده انجام نگیرد، با همان ناسپاسی از خلق، ناسپاسی از خداوند نیز صورت گرفته و شکر خداوند به‌جا آورده نشده است.

[1]. «کسی که شکرگذار مخلوق نباشد، شکرگذار خالق نیز نیست».

[2]. شیخ صدوق، عیون أخبار الرضا(ع)، محقق و مصحح: لاجوردی، مهدی، ج 2، ص 24، نشر جهان، تهران، چاپ اول، 1378ق.

[3]. شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج 15، ص 315، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ اول، 1409ق.

[4]. «… َأَشْکَرُکُمْ لِلَّهِ أَشْکَرُکُمْ لِلنَّاس‏»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، ص 99، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.

روز شعر و ادب پارسی و روز بزرگداشت استاد شهریار

۲۷ شهریور،روز شعر و ادب پارسی و روز بزرگداشت استاد شهریار گرامي باد به همين مناسبت بخشي از زندگينامه استاد شهريار را با هم ميخوانيم.
زندگي نامه استاد شهـريار
( بخشي ازاين متن در زمان حيات استاد، نگاشته شده است )
اصولاً شرح حال و خاطرات زندگي شهـريار در خلال اشعـارش خوانده مي شود و هـر نوع تـفسير و تعـبـيـري كـه در آن اشعـار بـشود به افسانه زندگي او نزديك است و حقـيـقـتاً حيف است كه آن خاطرات از پـرده رؤيا و افسانه خارج شود.

ادامه »

می گویند: وقتی امیرالمومنین علیه السلام به جانب صفین روان شد و از فرات گذشت، در هنگام نماز عشاء به کنار کوهی رسید.
آن حضرت وضو ساخت و نماز خواند ، وقتی از نماز فارغ شد با اعجاز آن حضرت ، کوه شکافته شد و پیرمرد محاسن سفیدی که نورانی بود ظاهر گشت و گفت:«سلام و رحمت و برکات خدا بر تو باد ای امیرالمومنین! خوش آمدی ای جانشین خاتم الانبیاء» و بسیاری از مناقب حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام را برشمرد.
آن حضرت فرمود:«علیک السّلام ای برادرم شمعون بن صفا ، جانشین عیسی علیه السلام ، حال تو چگونه است؟»
او گفت:«خوشحال و خرسندم که به دیدار مبارک تو نائل شده ام ، من در این مکان انتظار عیسی روح الله را می کشم تا به خاطر فرزند تو حجّت خدا مهدی بن الحسن علیه السلام از آسمان فرود بیاید که او در آخرالزمان ظاهر خواهد شد و از دولت او، دنیا پر از عدل و داد خواهد گردید.»
« ای جانشین پیغمبر خدا! هیچ کس را ندیدم در دنیا که بلای او سخت تر از تو باشد و ثواب او در روز قیامت بیشتر و رتبه و منزلت او بلندتر از تو باشد. ای برادر! صبر کن بدان ستمها که … و تابعان ایشان با تو کردند و بر تو تقدم جستند و همه ی آن منافقان به همراه معاویه که اکنون در حال جنگ است مستوجب عقوبت و عذاب ابدی خواهند شد و درآخرالزمان مهدی علیه السلام وقتی که ظاهر می شود انتقام خواهد کشید که خداوند از روی معجزه تمام پیامبران را زنده می کند تا کارهای شوم آن طغیانگران بر تمام مردم جهان ظاهر شود و من که شمعون هستم با عیسی روح الله در حضور حضرت رسول الله (ص) اقامه ی شهادت خواهیم کرد و بر افعال ناشایسته ی ایشان گواهی خواهیم داد و تمام ائمه ی هدی نیز بر آن ستمی که بر تو کرده اند اقامه ی شهادت خواهند کرد و آن دو مستوجب لعنت بی پایان گشته اند و من انتظار می کشم که صاحب الامر علیه السلام ظهور کند.ای امیرالمومنین! بر این محنت ها و سختیها صبر کن تا به حبیب خود محمد مصطفی (ص) برسی و اگر آن منافقان می دانستند که خداوند جهان از برای آنها چه عذابی ذخیره کرده است گوشت بدن خود را با قیچی می بریدند.»
وقتی شمعون سخن را به اینجا رسانید گفت:«السلام علیکم و رحمت الله و برکاته.»
پس آن کوه شکافته شده ، بهم آمد و شمعون از نظر غایب شد.
منبع:عجایب و معجزات شگفت انگیزی از امام زمان علیه السلام ، واحد تحقیقاتی گل نرگس

مردم با نور حضرت مهدی علیه السلام از نور آفتاب و ماه بی نیاز می شوند. چنانکه علی بن ابراهیم از حضرت صادق علیه السلام در تفسیر آیه 69 سوره ی زمر « زمین به نور پروردگارش روشن می شود.» ، روایت کرده است که:« مربی زمین حضرت مهدی علیه السلام است.»
راوی عرض کرد:«پس وقتی حضرت مهدی علیه السلام ظهور کند چه خواهد شد؟»
حضرت فرمود:«مردم از روشنایی خورشید و نور ماه بی نیاز می شوند و به نور امام علیه السلام اکتفا می کنند.»
شیخ مفید و شیخ طوسی در کتاب های خود از امام صادق علیه السلام روایت کرده است که فرمود:« هرگاه قائم ما قیام کند ، زمین به نور خداوند روشن می شود ، تاریکی فرو می رود و مردم نیز از نور آفتاب بی نیاز می شوند.»
صدوق این مضمون را در کتاب کمال الدین از امام رضا علیه السلام روایت کرده است که فرمود:«سایه ای برای حضرت مهدی علیه السلام نیست.»
شیخ خراز در کفایت الاثر روایت کرده است که:«او پیش از ظهور ، صاحب غیبت است ، پس وقتی که قیام کرد زمین از نور او روشن می شود.»
به قرینه ی خبر اول معلوم می شود که مراد ، نور ظاهری است و الّا ممکن است گفته شود که مراد ، نور معبودی است که نور علم و حکمت و عدل باشد.»
فضل بن شاذان در کتاب غیبت خود به سند صحیح از آن حضرت روایت کرده است که فرمود:«هرگاه قائم ما برخاست و قیام کرد ، زمین به نور او روشن می شود و بندگان از نور آفتاب و ماه بی نیاز می شوند و تاریکی از بین می رود و مَرد ، در ملک آن حضرت آنقدر عمر می کند ، تا آنکه هزار پسر برای او متولد شود که هیچ دختری در میان آنها نیست و زمین گنجهای خود را ظاهر می کند تا اینکه مردم آنها را می بینند و هر فردی از شما دنبال کسی می گردد تا هدایا و خمس و زکات و صدقات و فطره ی خود را به او بدهد اما کسی را پیدا نمی کند چون همه احساس بی نیازی می کنند چرا که خداوند همه را از فضل خود بی نیاز کرده است.»
منبع: شگفتی ها و عجایب دنیا در بعد از ظهور امام زمان علیه السلام ،واحد تحقیقاتی گل نرگس