تربیت دینی کودکان یکی از مسایل مهمّ زندگی است، زیرا فطرت خداجوی کودکان همراه با حسّ کنجکاوی بتدریج رشد می کند، و باید قانونمند شده و تربیت گردد.
 
  

بسیاری از مردم فرزندان خود را بگونه ای تربیت می کنند که همانند انها فکر کنند، زندگی کنند، و با اداب و رسوم خانواده و قبیله و فامیل هر چند بی ارزش انها عادت کنند، و انها را رعایت نمایند. که اگر جوانی چنین نبود می گویند: تو فرزند ما نیستی! ! در صورتی که امام علی علیه السلام در چگونگی تربیت فرزند بسیار واقع نگر بود و فرمود:(لا تُقْسِروا اوْلادَکمْ عَلی ادابِکم، فَاِنَّهُم مَخْلوُقوُنَ لِزَمانٍ غَیْرِ زَمانِکم؛ فرزندان خود را بر اداب و رسوم خود مجبور نسازید، زیرا انان به روزگاری غیر از روزگار شما تعلّق دارند).چون انسان ها همواره در حال رشد و تکامل بوده، و نوع و سیستم زندگی، راههای تولید و کشف و اختراع و روابط اجتماعی در حال دگرگونی است. ما باید فرزندان خود را با واقعیّت ها اشنا کنیم، تا در هر شرایطی، و در هر جامعه ای، حقیقت را درک کنند، درست بیاندیشند، و واقع گرا باشند، پس نباید در قالب های ذهنی از پیش تعیین شده قرار گیرند.

ادامه »

تربیت فرزند موضوعی است که متاسفانه به راحتی از کنار آن رد می شویم و خیلی کم پیش آمده است که به دنبال کسب دانش و آگاهی در این زمینه باشیم. در بسیاری از مواقع علاه بر فقر مالی، فقر فرهنگی تاثیرهای مخرب تری بر تربیت فرزندان می گذارد که نتیجه آن مشکلاتی می شود که متاسفانه در جامعه امروزی جوانان و والدین درگیر آن هستند.
 

  
امروزه فاصله گرفتن از نوع تربیت دینی و نزدیک شدن به تربیت های غربی که تفاوت زیادی با فرهنگ و نوع زندگی ما دارد باعث شده است که مشکلات زیادی در جامعه بوجود بیاید و به نوعی بحران تبدیل شود. تربیت فرزند موضوعی است که متاسفانه به راحتی از کنار آن رد می شویم و خیلی کم پیش آمده است که به دنبال کسب دانش و آگاهی در این زمینه باشیم. در بسیاری از مواقع علاه بر فقر مالی، فقر فرهنگی تاثیرهای مخرب تری بر تربیت فرزندان می گذارد که نتیجه آن مشکلاتی می شود که متاسفانه در جامعه امروزی جوانان و والدین درگیر آن هستند.

تربیت و آشنایی فرزندان با دین و مسائل مذهبی
چیزی که در این زمینه اهمیت دارد اینکه در درجه اول مهم ترین نکته خانواده است، چرا که بچه ها آن چیزی نمی شوند که ما می خواهیم بلکه آنچیزی می شوند که ما هستیم. بنابراین قبل از اینکه به فکر تربیت بچه ها باشیم در هر زمینه ای باید بیشتر به این فکر باشیم که ما چه هستیم، چون بچه ها دقیقا همان چیزی می شوند که از ما می بینند و در مورد تربیت دینی و مسائل مذهبی اگر اهمیت دادن به فرائض دینی در خانواده جایگاه صحیح خودش را داشته باشد بخش اعظمی از تربیت دینی فرزند هم انجام می شود. به طور مثال، فرزند من اگر ببیند من به عنوان مادر در خانواده به نماز اول وقت اهمیت می دهم خب قطعا نمازخوان می شود، نه اینکه من خودم این نکته را رعایت نکنم و مدام تذکر نماز خواندن را به فرزندم بدهم. در واقع بچه ها آن چیزی را انجام می دهند که می بینند نه آن چیزی را که می شنوند.

ادامه »

کودک تا هفت سالگی به محبت نیاز دارد، منظور این نیست که بعد از آن احتیاج به محبت ندارد. محبت در طول عمر انسان سرمایه ی بقا و حیات اوست و ضمانت سلامتی روح او، ولی تا هفت سالگی بیشتر باید با او از طریق محبت رفتار کرد و تا آن زمان او معنی تشویق و تأدیب را درک نمی کند. تنها یک چیز باعث رشد و بالندگی او می شود و آن ابراز علاقه ی بیشتر و محبت به اوست، او باید تا هفت سالگی بازی کند، پس از آن پدر و مادر تکالیف دیگری نسبت به او دارند که باید به آنها بپردازند، در راستای این وظایف، جهت هدایت مستمرّ و حفظ و حراست او، دو روش موجود هست یکی راه تشویق است و دیگری راه تأدیب.

با ورود کودک به هفت سالگی، دوران سخت و دشوار تربیت او فرا می رسد. زمان مدرسه رفتن و وارد شدن به جمع دوستان و گروه همسالان، آن هم کودکانی که هرکدام فرهنگ، اخلاق، خلق و خوی متفاوتی دارند، و هر یک از این عوامل می تواند در خلق و خوی او تأثیر بگذارد، و اگر والدین اشراف کامل به او نداشته باشند، احتمال دارد زحمات پیشین آنها هدر رود. در اینجاست که وظیفه ی خطیر و مهم پدر و مادر بیشتر می شود. تشویق و تأدیب ضرورتش در این مواقع احساس می شود.

ادب و تأدیب دو اصطلاح همگون و هم خانواده است، یکی به معنی تربیت کردن و دیگری به معنی تنبیه کردن می باشد. اسلام تربیت و ادب آموزی به فرزند را مقدم بر تأدیب و تنبیه می داند. «ادب» نشان دادن راه و اصول صحیح زندگی است و یاد دادن نحوه ی رفتار با خود و با دیگران است. تأدیب و تشویق هم باید در همین مسیر باشد. تأدیب هم به دو نحو امکان دارد که وقتی کودک از مسیر صحیح و راه درست زندگی منحرف شد او را باز گرداند و یا از ادامه ی راه نادرست باز دارد. یکی اینکه زشتی انحراف را به او نشان دهد و دیگر اینکه با اعمال درست زشتی راهی را که پیش گرفته و یا عملی که انجام داده او را بیدار و شرمنده کند و یا اینکه با مقداری تنبیه بدنی که منجر به صدمه دیدن نباشد و او را متنبه کند وی را تأدیب کند.

دوران تربیت کودک را پیشوایان اسلام، به سه دوره ی هفت ساله تقسیم کرده اند.

ادامه »

میثم تمار، از آزادگانی بود که استعدادی بیش از اندازه داشت؛ از این رو رفته رفته در زمرۀ یاران برگزیدۀ علی(ع) جای گرفت، به دقایق پی برد و از حقایق آگاه شد. چشم سر بست و چشم دل گشود. دنیا را رها کرد تا همۀ جهان از او باشد و کار به آنجا رسید که این شاگرد فرخنده بخت مکتب تشیع، استاد اسرار و رموز شد.
 
  

چون یار وفادار علی (ع) میثم تمار

معراج خود آغاز کنان شد به سرِ دار

یار علی از شوق علی گرم تولا

اندیشه بخود راه نمی داد ز اغیار

چندان ز علی گفت و دم از مدح علی زد

کآتش بدل دوست زد و دشمن بدکار

نالید از این حال، شناسای حقیقت

ترسید از این وضع، فرومایۀ غدّار

چون حق به سخن آید و گوید سخن حق

باطل چه کند؟ گر نکند وحشت بسیار

خامش نشود مرد خدا از سخن حق

ور زانکه زبانش ببرد دشمن مکار

سردار، کنون بر سردار است خدا را

ای عیسی مریم بشنو گفتۀ سردار

هزار و سیصد و نوزده سال از این پیش، پاسی از نیمه شب یکی از شب های اواخر ماه ذی حجه گذشته، هفت خرما فروش از اهل کوفه، ترسان و لرزان کنار نخل کوتاهی که در بالای آن جسدی نازنین و خونین آویخته شده بود بحال انتظار بسر می بردند! شب در آغاز تاریک بود؛ در نیمۀ دوم آن کم کم پیشانی سر خفام ماه مانند نور جبین شهیدی سرفراز، در آسمان هویدا گردید. خرما فروشان کوفه با همه خطر احتمالی می خواستند جسد به خون آغشتۀ همکار بزرگوار خود را از بالای نخل فرود بیاورند و آنرا به خاک سپارند، آخر این پیکر خونین تا جان داشت رنج بسیار کشیده بود… .

نخلی که جسد شهید خونین پیکر در آن، چون نوری که موسی از دور در شاخۀ درخت طور دید، نمایان بود، از درختان دیگر کوتاه تر به نظر می آمد و غیر از آن نخل بر نه نخل دیگر نیز اجسادی را به دار آویخته بودند… بنی امیه اگر چنین نمی کردند چگونه می توانستند مردم را خاموش و آرام نگاه بدارند؟

ادامه »

 الف ـ سلامت جسمي

حجاب، زمينه‌هاي فساد را از بين مي‌برد و از اين طريق نقش خود را در سلامت جسمي افراد جامعه ايفا مي‌كند.
اگر در جوامع بشري حجاب و پوشش بانوان رعايت شود به طور قطع بر روابط جنسي زن و مرد ضوابط و قوانيني حاكم خواهد شد و جوامع با اين همه ناهنجاري و چالش روبرو نخواهد شد.
دهها ميليون بيماران مقاربتي و ميلياردها دلار بودجه معالجه آنها و ميليونها كودك بي‌سرپرست تنها گوشه‌اي از اين چالشها را نشان مي‌‌دهد كه همه و همه در اثر روابط نامشروع به وجود مي‌آيد و اين روابط نيز عمدتا نشأت گرفته از برهنگي و بدحجابي زنان است.
بنابراين از نگاهي عميق بايد حجاب را ضامن سلامتي افراد جامعه در مقابل بيماريهاي مقاربتي، ايدز، سفليس و… دانست.
ب ـ سلامت رواني
در كشورهايى كه قانون حجاب رعايت نمى‏ گردد افزايش روز افزون بيماريهاى روانى به خوبى مشهود است.
آمار وحشتناك خودكشى‏ ها در غرب نيز نشان دهنده ميزان اختلالات روانى ‏موجود در غرب مى ‏باشد. بنابراين به نمايش گذاشتن اندام يا زيبايى ‏هاى  خويش در جامعه توسط زنان بى‏ قيد و بند نه تنها علامت يك بيمارى روانى محسوب مى ‏گردد، بلكه بيمارى ‏زا بوده و ناراحتى‏هاى روانى ‏را در ديگران ايجاد مى ‏كند. بدحجابى ، عشوه‏ گرى و طنازى زنان سبب تحريك جوانان كه منجر به كوفتگى اعصاب و ايجاد هيجانات بيمار گونه عصبى خواهد شد و چه بسا اين هيجانات سرچشمه امراض روانى در جوانان شود. روانشناسان معتقدند بسيارى از اختلالات فكرى و روحى و روانى زاييده تحريكات مداوم عصبى است، و اين تحريكات و هيجانات عصبى منشأ بسيارى از بيماريهاى جسمى و روانى مى‏ شود.از اين رو بايد گفت اگر مى ‏خواهيم مردم جامعه در كمال سلامت و صحت زندگى كنند و بيمارى ‏هاى روحى و روانى در بين آنها به حداقل برسد چاره‏ اى نداريم جز اينكه با تمام امكانات به ترويج فرهنگ والاى حجاب در جامعه همت بگماريم.

منبع:حجاب حریم پاکی ها / سبطین