1
اردیبهشت

صحیفه سجادیه - دعای (45)- دعای آنحضرت به هنگام وداع ماه رمضان

دعای صحیفه سجاده وداع با ماه رمضان همراه با ترجمه

 


اَللَّهُمَّ یَا مَنْ لاَ یَرْغَبُ فِی الْجَزَاءِ وَ یَا مَنْ لاَ یَنْدَمُ عَلَى الْعَطَاءِ
اى خداوندى که در برابر نعمتهایى که بندگانت را ارزانى مى‏ دارى به پاداشت رغبتى نیست. اى خداوندى که از بخشیدن پشیمان نمى‏ شوى.

وَ یَا مَنْ لاَ یُکَافِئُ عَبْدَهُ عَلَى السَّوَاءِ
اى خداوندى که پاداش عمل بنده را نه برابر عمل، بلکه بیش از آن مى‏ دهى.

مِنَّتُکَ ابْتِدَاءٌ وَ عَفْوُکَ تَفَضُّلٌ وَ عُقُوبَتُکَ عَدْلٌ وَ قَضَاؤُکَ خِیَرَهٌ
نعمتت بى‏ هیچ سابقه است و عفو تو بر مقتضاى فضل و احسان توست و عقوبتت بر آیین عدالت است و هر چه تقدیر کنى خیر ما در آن است.

إِنْ أَعْطَیْتَ لَمْ تَشُبْ عَطَاءَکَ بِمَنٍّ وَ إِنْ مَنَعْتَ لَمْ یَکُنْ مَنْعُکَ تَعَدِّیاً
اگر عطا کنى، عطاى خویش به منت نیامیزى و اگر منع کنى، منع کردنت نه از روى ستم باشد.

تَشْکُرُ مَنْ شَکَرَکَ وَ أَنْتَ أَلْهَمْتَهُ شُکْرَکَ‏
پاداش نیک دهى کسى را که سپاست گوید، با آنکه تو خود او را سپاس گفتن الهام کرده ‏اى.

وَ تُکَافِئُ مَنْ حَمِدَکَ وَ أَنْتَ عَلَّمْتَهُ حَمْدَکَ‏
جزاى خیر دهى کسى را که تو را بستاید، با آنکه تو خود او را ستایشگرى آموخته ‏اى.

تَسْتُرُ عَلَى مَنْ لَوْ شِئْتَ فَضَحْتَهُ وَ تَجُودُ عَلَى مَنْ لَوْ شِئْتَ مَنَعْتَهُ‏
عیب کسى را مى ‏پوشى که اگر مى ‏خواستى، رسوایش مى‏ ساختى. به کسى عطا مى‏ کنى که اگر مى ‏خواستى، عطا از او باز مى ‏گرفتى.

وَ کِلاَهُمَا أَهْلٌ مِنْکَ لِلْفَضِیحَهِ وَ الْمَنْعِ غَیْرَ أَنَّکَ بَنَیْتَ أَفْعَالَکَ عَلَى التَّفَضُّلِ
و آن دو یکى در خور آن بود که رسوایش کنى و یکى سزاى آن بود که عطاى خویش از او بازگیرى. ولى تو اى خداوند، کار خود بر تفضل بنا نهاده ‏اى

وَ أَجْرَیْتَ قُدْرَتَکَ عَلَى التَّجَاوُزِ وَ تَلَقَّیْتَ مَنْ عَصَاکَ بِالْحِلْمِ وَ أَمْهَلْتَ مَنْ قَصَدَ لِنَفْسِهِ بِالظُّلْمِ
و قدرت خود را بر گذشت از گناهان جارى داشته‏ اى. با آنان که تو را عصیان کنند، با بردبارى رویاروى شوى و آنان را که آهنگ ستم بر خود کنند، مهلت دهى.

تَسْتَنْظِرُهُمْ بِأَنَاتِکَ إِلَى الْإِنَابَهِ وَ تَتْرُکُ مُعَاجَلَتَهُمْ إِلَى التَّوْبَهِ
آرى اى پروردگار من، مهلتشان دهى و با آنان مدارا کنى، باشد که به سوى تو باز گردند، و چاره کارشان به توبه سپارى.

ادامه »


free b2evolution skin
1
اردیبهشت

گام سی ام: بقاء باللّه(به خدا جاودانگی)

«عَلی ما تَرْضاهُ وَیَرْضاهُ الرَّسُول»، «بار خدایا در این روز روزه ام را، آن گونه که تو و پیامبرت می پسندی، با سپاس و پذیرش خودت قرین فرما».

 

 

امروز روز پایان یافتن ماه مبارک رمضان است و روز پاداش و نتیجه، و آن قبول افتادن نماز و روزه و تلاوت قرآن و عبادات این ماه، به درگاه خدای متعال و در پیشگاه پیامبر و فرستاده اوست، امروز باید نتیجه زحمات روزه دار و نماز گزار مهر تایید و قبول بخورد و به جاودانگی بپیوندد. امروز با جاودانگی عمل، سالک نیز به جاودانگی می پیوندد و پس از یک دوره خودسازی و پالایش، و پیرایش و آرایش، چون قطره ای متصل شده بر دریا به دریا واصل می شود و پس از پشت سر گذاشتن منزل فناء فی اللّه به مقام بقاء باللّه می رسد. و در این مقام می ماند. این مقام دیگر منزل نیست که از آن گذر کند، اینجا مقام است و جایگاه ماندن برای همیشه؛ فوز عظیم است و جایگاه صدق عند ملیک مقتدر و عالی ترین مرحله سیر و سلوک انسان و پیوستن به ابدیت که اناللّه و انّا الیه راجعون و این همه بی عنایت او حاصل نمی گردد.شیخ قشیری در تعریف فناء و بقاء گوید: فناء سقوط اوصاف مذموم است و بقاء یافتن اوصاف محمود.



پیر هرات گوید: الهی!

آب عنایت تو به سنگ رسید.

سنگ بار گرفت.

سنگ درخت رویانید،

درخت میوه و بار گرفت.

درختی که: بارش همه شادی،

طعمش همه انس،

بویش همه آزادی؛

درختی که بیخ آن در زمین وفا

شاخ آن بر هوای رضا

میوه آن معرفت و صفا

و حاصل آن دیدار و لقاست.

سخن را با این مناجات کوتاه پیر هرات به پایان می بریم که فرمود:

الهی!

هر چه مرا از دنیا نصیب است به کافران ده!

و آنچه مرا از عقبی نصیب است به مؤمنان ده!

مرا در این جهان، یاد و نام تو بس،

و در آن جهان دیدار و سلام تو بس.

 

 

دعای روز سی ام ماه مبارک رمضان: «اللّهمَّ اجْعَلْ صِیامِی فِیهِ بِالشُّکْرِ وَالْقَبُولِ، عَلی ما تَرْضاهُ وَیَرْضاهُ الرَّسُولُ، مُحْکَمَةً فُرُوعُهُ بِالْاُصُولِ، بِحَقِّ سَیِّدِنا مُحَمَّدٍ وَالِهِ الطاهِریْنَ، وَالْحَمْدُللّه رَبِّ الْعالَمینَ».

[ذکر این روز «انا للّه وانا الیه راجعون» است.]

منبع: سی گام خودسازی/ محمود صلواتی.


free b2evolution skin
31
فروردین

توصیه سید بن طاووس برای شب آخر ماه مبارک رمضان

دلایلی وجود دارد که بیانگر آن است که هنگام وداع با مبارک رمضان شب آخر این ماه شریف است.

 

 سید بن طاووس توصیه کرده است که در شب آخر ماه مبارک رمضان مانند دو رفیق شفیق که قصد جدایی از هم دارند با ماه مبارک وداع کنیم؛ در متن زیر دلایلی برای آنکه هنگام وداع ماه مبارک شب آخر ماه است نه روز آخر آورده شده است:

 

نخست: در مراقبات ماه رمضان اشاره شد که ایّام و ماه‌‌های سال نیز مانند همه‌ موجودات عالم عقل و شعور دارند و شاهد بر اعمال انسان‌ها هستند و در قیامت له یا علیه افراد گواهی می‌دهند.

طی دستورات رؤیت هلال ماه رمضان گذشت که از قبل به استقبال این ماه برویم و از خداوند درخواست کنیم که ماه رمضان را برای ما ماه امنیّت و سلامت قرار دهد و ما را میزبانانی اهل برای این ماه قرار دهد.

و لذا مرحوم سید بن طاووس توصیه می‌کند که اگر جزو کسانی هستیم که با این ماه مبارک همراه بوده‌ایم، در شب آخر ماه، مانند دو رفیق شفیق که قصد جدا شدن از یکدیگر را دارند، با اندوه و حزن با ماه رمضان وداع کنیم و با زبان حال و قال از این ماه مبارک جدا شویم که چه بسا دیدار بعدی به قیامت بیفتد.

دوم اینکه، همان طور که اغلب اعمال ماه مبارک در شب‌های آن است، وقت خداحافظی با این ماه عزیز نیز در شب آخر است و نه روز آن؛ چنانکه در روایت منقول در اقبال نیز تصریح بر این مطلب شده است.

سوم اینکه، با دعاهای وداع مأثور، از این ماه که ولی‌نعمت ما بود و به واسطه‌ او درهای فراوانی از رحمت و برکت الهی بر ما گشوده شد خداحافظی کنیم که از معروف‌ترین این ادعیه، دعای امام سجّاد(علیه السلام) در صحیفه سجّادیّه است که حضرت با عباراتی سوزناک با این ماه عزیز خداحافظی می‌فرمایند.

حضرت در فقراتی از آن می‌فرمایند: 

«خداحافظ ای شهرالله‌الاکبر و ای عید اولیای خداوند و ای گرامی‌ترین همدم من در میان لحظات عمرم، خداحافظ ای ماهی که با حضورت مأنوس بودم و فراغ تو برایم بسیار دردآور است، و خداحافظ ای ماهی که برای مؤمنان چقدر هیبت داشتی و برای گنه‌کاران چقدر سنگین و طولانی جلوه کردی…»

منبع جماران


free b2evolution skin
31
فروردین

روزه و مقاوم سازی بدن

در روایات نورانی اهل بیت(علیهم السلام) از روزه به عنوان یکی از درمانگرهای دردهای روحی و حتی بیماری های جسمانی ما صحبت شده است.

 

 

 

• سالم ماندن یعنی دوربودن جسم از هرگونه بیماری و عیب و این نشان دهندۀ آثار درمانگر و داروییِ روزه است که می تواند جسم انسان، به خصوص کبد و کلیه و خون را از بیماری ها و آلودگی ها پاک کند. این امر سبب می شود که انسان از بیماری های احتمالی برحذر بماند؛ چراکه بخش زیادی از بیماری های جسمانی، معمولاً ناشی از آلودگی هایی است که ممکن است در خون و کبد وجود داشته باشد و روزه مانع این اتفاق هاست.

• یکی از آثار مطلوب کم خوردن، بحث مقاوم سازی بدن است؛ بنابراین با کم خوردن، به قوای جسمانی خودمان استراحت داده و میزان هوش و حافظه مان را افزایش می دهیم.

• مصرف لیموترش تازه و برگ های تازۀ کاهو و سبزیجات و نخوردن غذاهای پُرچرب و شور، از تشنگی در طول روزه داری جلوگیری می کند.

• وعده های افطاری مان از لحاظ غذایی بهتر است وعده های ملیّن باشد، مانند سوپ ها و آش های سریع الهضم.

 

 

• کسانی که روزۀ خود را با نوشیدنی های سرد و یخ باز می کنند، خیلی به خودشان ظلم کرده و ضرر می زنند؛ چون [با این کار] سیستم گوارشی و کبد و خون درگیر می شود.

• سعی شود از غذاهای خشک، مثل کتلت و کوکو، در وعدۀ افطار استفاده نشود؛ چون عطش بعد از افطار را زیاد می کند.

• امام هشتم، حضرت رضا(علیه السلام) فرموده اند: «كسى كه می خواهد به آزار شكم مبتلا نشود، در هنگام غذاخوردن، آب ننوشد؛ چون آب خوردن در بين غذا رطوبت بدن را زياد و معده را ضعيف می کند… .»

ص: 55
• از ماه مبارک رمضان، بهره های معنوی مان بیشتر کنیم تا بهره های مادی!

• خوردن چیزهایی مثل غذاهای دیرهضم، مصرف نوشابه های گازدار و اسانس ها و آبمیوه های شیمیایی، از ریشه غلط است؛ ولی در ماه رمضان بدتر است و از آن بدتر در زمان افطار است.

• در طول روزه داری، قندِخون در حدّ نرمال یا پایین است و با مصرف شیرینی هایی مثل زولبیا و بامیه، گاهی به مرز 500 می رسد و اینجاست که سردردها شروع می شود.

• سعی کنید از خوردن خوراکی هایی با طبیعت گرم و خشک در وعدۀ افطار پرهیز کنید.

 

 

• اگر در وعدۀ سحری، غذایی با طبیعت سرد بخورید، در طول روز، بلغم معده و حالت تهوع زیاد می شود.

• در وعدۀ غذایی سحر، از مصرف غذاهای پُرچرب، خشک، سرخ کردنی و سنگین و دیرهضم پرهیز کنید.

• معمولاً غذایی که در روغن سرخ می کنید، نزدیک به 80درصد روغن را به خودش جذب می کند؛ ازاین رو پُرچرب و دیرهضم خواهد شد و عطش را زیاد می کند.

 

 

• برای درمان یبوست در ماه رمضان، این راهکارها مناسب است: مصرف نوشیدنی های گرم در اول افطار؛ استفاده از دانه های لعاب دار مثل خاکشیر و تخمِ شربتی؛ مصرف میوه هایی همچون طالبی، هندوانه، خربزه، هلو، زردآلو و سیب با پوست، بعد از افطار.

 

منبع:بهار طاعت/ جعفر حسن زاده


free b2evolution skin
31
فروردین

روزه و دیابت

کسانی که قندخونشان نوسان دارد و به مرز 350 یا بیشتر می رسد، به علت احتمال ضرر، برای روزه گرفتن مشکل دارند. کسانی هم که قند خونشان بین 500 تا 700 بوده و ممکن است برایشان خطرساز باشد، روزه برایشان ممنوع است!

 

 

اما کسانی که قندِخونشان به اصطلاح لب مرز است و در معرض خطرند، مثلاً نوجوانان و جوانان که قند خونشان بین 70 تا 90 است که البته این دیابت است و نیز میانسالانی که قند خونشان بین 90 تا 110 است یا کهنسالانی که قند خونشان بین 110 تا 120 است، باید خوراکی هایی را که برایشان مضر است، ترک کنند و بین زمان افطار تا سحر، از خوراکی هایی که قندخونشان را کاهش می دهد، استفاده کنند؛ مثل خوردن یک مشت سبزی خرفه یا یک قاشق مرباخوری تخم خرفه در سحر و افطار که قندخون را 15 واحد کم می کند. درمجموع، انجام هرکدام از این راهکارها، کم کم وابستگی فرد به انسولین تزریقی را از بین می برد.

 

 

 

کسانی که گرم مزاج هستند، در جیرۀ غذایی شان خوراکی هایی ازقبیل آلوچه، آلو بخارا، عناب و تمبرهای بی نمک بگنجانند. کسانی هم که سردمزاج شدید هستند، یک استکان دم کردۀ گیاه گزنه و نیز دم کردۀ گل و برگ کلپوره را یکی دو ساعت بعد از افطار یا یکی دو ساعت قبل از سحری بخورند. با این کار، قندِخونشان، سی واحد پایین می آید و کم کم از مصرف قرص های بنگلامین و متفورمین بی نیاز می شوند؛ البته این عزیزان باید خوراکی هایی که قند خون را افزایش می دهند، ترک کنند.

 

 

منبع:بهار طاعت/ جعفر حسن زاده

 

 


free b2evolution skin
 
مداحی های محرم