حکایت های قرآنی

«هشام بن عبد الملک» از برخی عابدان و گشه گیران «شام» تقاضای پند و موعظه نمود. عابدی در پاسخ «هشام» این آیه را خواند: «وَیلٌ لِلمُطَفِّفین» (سوره مطفّفین/۱) : وای به حال کم فروشان.
سپس گفت : این انذار و تهدید برای کسی است که کیل و وزن را کم کند و کم بدهد پس ببین حال کسی که همه چیز مردم را غصب کند و از آنِ خود سازد چطور خواهد شد؟! «هشام» از کلام او به گریه افتاد.

محمد حسين محمدي

حکایت های قرآنی

فُضَیل عیاض از سردسته های دزدان بود. شبی قدّاره ی خود را برداشت، تا به خانه ای برود و عمل منافی عفت انجام دهد. بر پشت بام آن خانه پرید و همین که خواست خود را به درون خانه بیفکند، ناگاه شنید همسایه آن خانه، نیمه شب برخاسته و این آیه را می خواند: «اَلَم یَأنِ لِلَّذینَ ءَامَنُوا اَن تَخشَعَ قُلُوبُهُم لِذِکرِ اللهِ» : «آیا وقت آن نرسیده است که دل های مؤمنان در برابر ذکر خدا و آن حقّی که نازل شده نرم و خاشع گردد؟»
حدید/۱۶
فضیل آن چنان تحت تأثیر قرار گرفت که بی درنگ گفت: «یَا رَبِّ قَد آنَ» : (ای پروردگار من! اکنون وقت آن فرا رسیده است). همان دم توبه ی حقیقی کرد و از پارسایان شد.
پندهای جاویدان/ص۳۳۱

محمد حسين محمدي

حکایت های قرآنی

روایت نموده اند که شخصی می خواست بداند که چه صوتی بهترین صوت قرآنی است. با این هدف، به محضر مبارک پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله شرفیاب شده و پرسید: یا رسول الله! چه کسی از بهترین صوت قرآنی برخوردار است؟
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله در پاسخ فرمود: کسی که چون به قرائتش گوش فرا دهی، بنگری که از خدا می ترسد.
قصه های قرآن/ص ۵۱ و ۵۲

محمد حسين محمدي

حکایت های قرآنی

شیعی می گوید: وقتی نشسته بودم حمّالی رسید و با او خُمی بود. خُم را بر زمین گذاشت. پس به نزد من آمد و گفت: تو شیعی هستی؟ گفتم: بلی. گفت: خبر ده مرا که آیا ابلیس زن دارد؟ گفتم من در مجلس عقد شیطان نبودم. آنگاه این آیه به یادم آمد که «اَفَتَتَّخِذُونَهُ وَ ذُرِّیَّتَهُ اَولِیَاء»:آیا ابلیس و فرزندانش را به دوستی انتخاب می کنید؟(کهف/50) من دانستم که فرزندان، بی زوجه نمی شود، لذا گفتم: بلی، ابلیس هم زوجه دارد. پس خُم خود را به دوش گرفت و رفت.
هزارو یک حکایت قرآنی/ص ۱۲۶

محمد حسين محمدي

حکایت های قرآنی

عبدالرحمن سُلَّمی، سوره مبارکه حمد را به فرزندان امام حسین علیه السلام آموخت. وقتی که آن فرزند، سوره ی حمد را نزد امام حسین علیه السلام به خوبی خواند، امام علیه السلام هزار دینار و هزار حلّه به معلم او جایزه و انعام داد و دهان او را پر از «دُر» کرد.
بعضی از این موضوع تعجب کرده و زبان به اعتراض گشودند. امام علیه السلام فرمود: تعلیم او کجا و عطای من کجا؟!
هزار و یک حکایت قرآنی/ص ۴۰۳

محمد حسين محمدي