شرایط احکام طلاق 

۱. بلوغ و عقل و اختیار

سؤال 1. آیا مردی که زن خود را طلاق می دهد باید عاقل و بالغ باشد؟

جواب: مردی که همسر خود را طلاق می دهد باید عاقل و بنابر احتیاط واجب بالغ باشد.

سؤال 2. اگر مردی از روی اجبار زن خود را طلاق دهد، طلاق صحیح است؟

جواب: مرد باید به اختیار خود طلاق دهد بنابراین طلاق از روی اجبار باطل است.

سؤال 3. اگر مردی به شوخی صیغه طلاق را بگوید، عقد باطل می شود؟

جواب: برای طلاق باید قصد جدّی داشته باشد، بنابراین اگر صیغه طلاق را به شوخی بگوید صحیح نیست.

ادامه »

 وقتی که ابا عبدالله الحسین بن علی (علیه السلام) از مکه خارج شدند عده ای از فرشتگان و اجنه نزد ایشان آمدند و اجازه خواستند تا امام را در این راه یاری کنند. امام پاسخ داد: «الْمَوْعِدُ حُفْرَتِی وَ بُقْعَتِیَ الَّتِی أُسْتَشْهَدُ فِیهَا وَ هِیَ کَرْبَلَاءُ» وعده گاه من با شما گودال من و بقعه من است که در آن بقعه به شهادت می‎رسم و که آن کربلا است …

حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) در تاریخ هشتم ذی الحجه سال شصت هجری قمری از مکه به سمت عراق حرکت می‎کنند که ایشان مسیری را انتخاب می‌کنند که جدشان ابراهیم خلیل الله (علیه السلام) آن را انتخاب کرد.

این‎گونه به ما رسیده است که حضرت ابراهیم خلیل بعد از آنکه خانه خدا را تاسیس کرد به نقطه‎ای رسید که به آن مسجد تنعیم می‎گویند. ایشان در این نقطه رو به کعبه ایستاد و گفت:  «رَبَّنَا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ» (ابراهیم/ 14) پرودگارا، من بعض از ذریه ‎ام را نزد خانه محرمت گذاشته ‎ام «لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ» برای اینکه نماز را به پا دارند. حضرت سید شهدا (علیه السلام) هم از همین مسیر حرکت می‎کنند و اولین منزلی که به آن می‎رسند منزل تنعیم است.

ادامه »

از سلمان فارسى نقل شده كه گفت: بيش از ده بار از رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه به على عليه السلام فرمود:

يا على! تو و اوصياء از فرزندان تو در قيامت در اعراف بين بهشت و دوزخ قرار خواهيد گرفت و كسى به بهشت نخواهد رفت مگر آنكه شما را شناخته باشد و شما نيز او را پذيرفته باشيد و كسى به دوزخ نخواهد رفت مگر آن كه منكر شما بوده و شما او را نپذيرفته باشيد. 

منبع: ينابيع المودة، ص ۱۰۲.

قَالَ: حَدَّثَنَا أَبِي «رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ»، قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدُاللَّهِ بْنُ الْحُسَيْنِ الْمُؤَدِّبُ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَلِيٍّ الْأَصْفَهَانِيِّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَسْلَمَ الطُّوسِيِّ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو رَجَاءٍ، عَنْ نَافِعٍ، عَنِ ابْنِ عُمَرَ قَالَ:
سَأَلْنَا النَّبِيَّ «صلی الله علیه و آله»، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ «علیه السلام»، فَغَضِبَ «صلی الله علیه و آله»، ثُمَّ قَالَ:
از پیامبرصَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمْ دربارۀ علی بن أبی طالب عَلَيْهِمَا اَلسَّلاَمُ سئوال کردیم. حضرت خشمگین شده، فرمودند:
«مَا بَالُ أَقْوَامٍ يَذْكُرُونَ مَنْ مَنْزِلَتُهُ مِنَ اللَّهِ كَمَنْزِلَتِي.«به چه منظور عده ای دربارۀ کسی سوال می‌کنند که جایگاه او در نزد خداوند، همچون جایگاه من است؟!
أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً؛ أَحَبَّنِي، وَ مَنْ أَحَبَّنِي فَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، وَ مَنْ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ كَافَأَهُ الْجَنَّةَ.
آگاه باشید! دوستدار علی مرا دوست دارد، و بی شک خداوند از دوستدار من راضی است، و آنکه خدا از او راضی باشد، در بهشت جای دارد.

أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً؛ لَا يَخْرُجُ مِنَ الدُّنْيَا حَتَّى يَشْرَبَ مِنَ الْكَوْثَرِ، وَ يَأْكُلَ مِنْ طُوبَى، وَ يَرَى مَكَانَهُ فِي الْجَنَّةِ.
آگاه باشید! کسی که علی را دوست بدارد، در وقت مرگ از کوثر می‌نوشد، و از میوۀ درخت طوبی میل نموده، جایگاه خود را در بهشت می‌بیند.
أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً؛ قُبِلَ صَلَاتُهُ، وَ صِيَامُهُ، وَ قِيَامُهُ، وَ اسْتَجَابَ لَهُ دُعَاهُ.
آگاه باشید! نماز و روزه و قیام دوستدار علی قبول، و دعایش مستجاب است.
أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً؛ اسْتَغْفَرَتْ لَهُ الْمَلَائِكَةُ، وَ فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ الثَّمَانِيَةُ يَدْخُلُهَا مِنْ أَيِّ بَابٍ شَاءَ بِغَيْرِ حِسَابٍ.
آگاه باشید! ملائکه برای دوستدار علی استغفار کرده، درب‌های هشتگانۀ بهشت به روی او باز می‌گردند تا بدون حساب از هر دربی که خواست، وارد شود.
أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً؛ أَعْطَاهُ اللَّهُ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ، وَ حَاسَبَهُ حِسَابَ الْأَنْبِيَاءِ.
آگاه باشید! خداوند نامۀ عمل دوستدار علی را به دست راستش داده، همچون انبیاء از او حسابرسی می‌کند.
أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً؛ هَوَّنَ اللَّهُ عَلَيْهِ سَكَرَاتِ الْمَوْتِ، وَ جَعَلَ قَبْرَهُ رَوْضَةً مِنْ رِيَاضِ الْجَنَّةِ.
آگاه باشید! آنکه علی را دوست بدارد، خداوند سختی جان دادن را برایش آسان نموده، قبر او را باغی از باغ‌های بهشت قرار می‌دهد.
أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً؛ أَعْطَاهُ اللَّهُ بِكُلِّ عِرْقٍ فِي بَدَنِهِ حَوْرَاءَ، وَ شُفِّعَ فِي ثَمَانِينَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ، وَ لَهُ بِكُلِّ شَعْرَةٍ فِي بَدَنِهِ حَوْرَاءُ، وَ مَدِينَةٌ فِي الْجَنَّةِ.
آگاه باشید! خداوند به تعداد رگ‌های بدن دوستدار علی به او حورالعین می‌دهد؛ شفاعت هشتاد نفر از خویشانش را به او داده، به تعداد هر موی بدنش حورالعین و شهری در بهشت عطا می‌فرماید.
أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً؛ بَعَثَ اللَّهُ إِلَيْهِ مَلَكَ الْمَوْتِ؛ كَمَا يَبْعَثُ إِلَى الْأَنْبِيَاءِ، وَ دَفَعَ اللَّهُ عَنْهُ هَوْلَ مُنْكَرٍ وَ نَكِيرٍ، وَ بَيَّضَ وَجْهَهُ، وَ كَانَ مَعَ حَمْزَةَ سَيِّدِ الشُّهَدَاءِ.
آگاه باشید! خداوند فرشتۀ مرگ را مثل وقتی که او را به سوی انبیاء می‌فرستد، به سوی دوستدار علی می‌فرستد، و نگرانی او را از دو فرشتۀ سئوال کنندۀ نکیر و منکر دفع نموده، با صورتی نورانی، با حضرت حمزة محشور می‌فرماید.

أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً؛ [لَا] يَخْرُجُ مِنَ الدُّنْيَا حَتَّى يَشْرَبَ مِنَ الْكَوْثَرِ، وَ يَأْكُلَ مِنْ طُوبَى] أَثْبَتَ اللَّهُ فِي قَلْبِهِ الْحِكْمَةَ، وَ أَجْرَى عَلَى لِسَانِهِ الصَّوَابَ، وَ فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْهِ أَبْوَابَ الرَّحْمَةِ.
آگاه باشید! کسی که علی را دوست بدارد، در وقت مرگ از کوثر می‌نوشد، و از میوۀ درخت طوبی میل نموده، خداوند حکمت را در قلبش ثبات می‌دهد و حقیقت را بر زبانش جاری می‌سازد و درب‌های رحمت را به روی او می‌گشاید.
أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً؛ سُمِّيَ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ أَسِيرَ اللَّهِ.
آگاه باشید! دوستدار علی را در آسمان‌ها و زمین گرفتار خدا می‌نامند.
أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً؛ نَادَاهُ مَلَكٌ مِنْ تَحْتِ الْعَرْشِ: يَا عَبْدَاللَّهِ! اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غَفَرَ اللَّهُ لَكَ الذُّنُوبَ كُلَّهَا.
آگاه باشید! آنکه علی را دوست بدارد، فرشته ای او را از عرش صدا می‌زند که: «ای بندۀ خدا! عملت را دوباره آغاز کن که خداوند همۀ گناهانت را بخشید. »
أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً؛ جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، وَ وَجْهُهُ كَالْقَمَرِ لَيْلَةَ الْبَدْرِ.
آگاه باشید! دوستدار علی در قیامت صورتش چون ماه شب چهارده می‌درخشد.
أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً؛ وُضِعَ عَلَى رَأْسِهِ تَاجُ الْمُلْكِ، وَ أُلْبِسَ حُلَّةَ الْكَرَامَةِ.
آگاه باشید! بر سر دوستدار علی تاج پادشاهی است، و لباس کرامت به او می‌پوشانند.
أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً؛ جَازَ عَلَى الصِّرَاطِ كَالْبَرْقِ الْخَاطِفِ.
آگاه باشید! دوست علی همچون برق شتابان از پل صراط می‌گذرد.
أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً؛ كُتِبَ لَهُ بَرَاءَةٌ مِنَ النَّارِ، وَ جَوَازٌ عَلَى الصِّرَاطِ، وَ أَمَانٌ مِنَ الْعَذَابِ، وَ لَمْ يُنْشَرْ لَهُ دِيوَانٌ، وَ لَمْ يُنْصَبْ لَهُ مِيزَانٌ، وَ قِيلَ لَهُ: ادْخُلِ الْجَنَّةَ بِلَا حِسَابٍ.
آگاه باشید! آنکه علی را دوست بدارد، آزادی از آتش، و عبور از صراط، و ایمنی از عذاب، و منتشر نشدن نامۀ عمل، و محاسبه نشدن اعمال، برایش واجب می‌گردد، و به او گفته می‌شود: بدون حساب وارد بهشت شو.
أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً؛ صَافَحَتْهُ الْمَلَائِكَةُ، وَ زَارَتْهُ الْأَنْبِيَاءُ، وَ قَضَى اللَّهُ لَهُ كُلَّ حَاجَةٍ.
آگاه باشید! کسی که علی را دوست بدارد، فرشتگان الهی با او دست می‌دهند، و پیامبران الهی را زیارت می‌کند، و خداوند حاجاتش را برآورده می‌سازد.
أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ آلَ مُحَمَّدٍ أَمِنَ مِنَ الْحِسَابِ، وَ الْمِيزَانِ، وَ الصِّرَاطِ.
آگاه باشید! دوستدار آل محمد از حساب و میزان و صراط حفظ می‌شوند.
أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ، فَأَنَا كَفِيلُهُ بِالْجَنَّةِ مَعَ الْأَنْبِيَاءِ.
آگاه باشید! آنکه بر دوستی آل محمد بمیرد، همانا همنشینی با انبیاء را در بهشت برایش کفالت می‌کنم.
أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ، لَمْ يَشَمَّ رَائِحَةَ الْجَنَّةِ. »
آگاه باشید! آنکه بر دشمنی آل محمد بمیرد، بوی بهشت را استشمام نمی کند.
قَالَ أَبُو رَجَاءٍ: كَانَ حَمَّادُ بْنُ زَيْدٍ يَفْتَخِرُ بِهَذَا، وَ يَقُولُ: هُوَ الْأَمَلُ [الْأَصْلُ].
أبو رجاء گفت: حمّاد بن زید به این (محبت) افتخار می‌کرد و می‌گفت: آن آرزو و اصل است.
منبع:فضائل و مناقب امیرالمومنین علیه السلام 

عَنْ ابْنِ عَبّاس قالَ: جاءَ رَجُلٌ إِلَی النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله و سلم) فَقالَ: هَلْ یَنْفَعُنِی حُبُّ عَلِیِّ بْنِ أَبِیطالِبٍ (علیهما السلام)؟
فَقالَ (صلی الله علیه و آله و سلم) : «حَثّی أَسْأَلَ جَبْرَئِیلَ فَسَأَلَهُ فَقالَ: حَتّی أَسْأَلَ إِسْرافِیلَ فَارْتَفَعَ جَبْرَئِیلَ فَسَأَلَهُ فَقالَ: أُناجِی رَبَّ الْعِزَّهِ فَأَوْحَی اللّهُ إِلی إِسْرافِیلَ: قُلْ لِجَبْرَئِیلَ: یَقْرَأ عَلی مُحَمَّدٍ السَّلامُ وَ یَقُولُ لَهُ: أَنْتَ مِنِّی حَیْثُ شِئْتُ أَنَا وَ عَلِیٌّ مِنْکَ حَیْثُ أَنْتَ مِنِّی وَ مُحِبُّوا عَلِیٍّ مِنْهُ حَیْثُ عَلِیٌّ مِنْکَ.»

از ابن عبّاس نقل شده که گفت: مردی خدمت رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) رسید و عرض کرد: آیا محبّت علیّ بن ابیطالب (علیه السلام) برای من منفعتی دارد؟

رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود :

«از جبرئیل سؤال میکنم و جوابت را میدهم.» در همان هنگام، جبرئیل بر آن حضرت نازل شد. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آن سؤال را از جبرئیل پرسید. جبرئیل گفت: باید از اسرافیل سؤال کنم. پس جبرئیل به آسمان رفت و آن سؤال را از اسرافیل پرسید. اسرافیل گفت: باید با پروردگار عزیز، مناجات کنم. آنگاه خداوند متعال به او وحی فرمود: “بگو به جبرئیل که بر محمّد (صلی الله علیه و آله و سلم) سلام برساند و بگوید: خداوند میفرماید: تو نسبت به من آنگونه هستی که من میخواهم و من و علی نسبت به تو آنگونه ایم که تو نسبت به من هستی و مقام محبّین علی نسبت به او همانند مقام علی نسبت به تو است".»

منبع:کتاب یک حرف از هزاران