یكى از نيازمندى هاى انسان، غريزۀ جنسى است. شناخت اين نياز، احتياج به آگاهى دارد.

غريزۀ جنسى يك غريزۀ طبيعى است و همۀ انسانها داراى اين غريزه هستند. كسى نمى تواند بگويد كه من از ديدن زنى زيبا، خوشم نمى آيد. اين دروغ است ولى ترس از خدا موجب مى شود كه انسان از نگاه حرام بپرهيزد.

غريزۀ جنسى اگر در وجود كسى نباشد، مريض و بيمار است. و بايد در صدد معالجه باشد.

غريزۀ جنسى در انسان بايد آگاهانه با آن برخورد شود. تا دچار بيمارى هاى روحى ناشى از آن مانند:

ناتوانى جنسى، انحراف جنسى، گناه، نگاه، فساد، سرخوردگى، سردمزاجى و افسردگى نشود.

احتلام، شير اطمينان انسان است. وقتى انسان به بلوغ مى رسد و غريزۀ جنسى رشد مى كند، زمانى كه اين هيجانهاى روحى به اوج مى رسد، احتلام صورت مى گيرد تا بدن تعادل خود را حفظ كند. با توجه به روايات و آيات الهى، تا پيدا شدن زمينۀ مناسب براى ازدواج، انسان بايد سعى كند، به خاطر غريزۀ جنسى، دچار انحراف و گناه نشود.

شناخت غريزۀ جنسى مناسب است. سركوب كردن آن غلط و تعديل و نرمال كردن آن مثبت مى باشد و فوايد زيادى دارد.

منبع نیازمندیهای نسل جوان ویژه برادران و خواهران …/ تالیف محمدحسین حق جو.

كسي كه برتري ظاهري دارد، جمالي دارد بايد بداند كه اين جمال ظاهري را بايد در راه كمال واقعي بكار گيرد، اگر بغير اين صورت باشد جمالش موجب ركود ميگردد و براي هميشه گرفتار مصائب سختي خواهد بود. كسي كه با حركات، عشوه گري، گفت و شنودش زمينه جلب توجه ديگران را مهيّا ميسازد بايد بداند كه گاه يك نگاه كاشانه اي را به هم ميزند در نتيجه او هم زندگيش متلاشي ميشود.

گرچه بايد زن و مرد مؤمن و متعهّد نگاه خود را كاملاً كنترل نمايند ولي زن و مرد بايد به گونهاي ظاهر شوند كه موجب جلب توجه و نگاه ديگران نگردند. دلبري نكن بايد به اين نكته توجه كرد كه اگر كسي زمينه ساز دلبري ديگران گردد در زندگي روي سعادت و خوشبختي را نخواهد ديد، از همه مهمتر علاوه بر عقاب آخرت در همين دنيا كاشانه اش از هم پاشيده ميگردد. چون همين يك نگاه ممكن است او را از زندگي دنيا و آخرت بازدارد، وي را از رفاه و آسايش محروم گرداند و هرگاه كه بياد آورد نفرين ميكند، تنفر دروني پيدا خواهد كرد، کسی مي گويد:

در ازدواج اصلي هم با مشكلاتي مواجه شدم كه هرگاه بياد ميآورم آن لحظات و جلوهگري او را از وي متنفر ميگردم كه اگر او نبود من اين زندگي بهم ريخته را نداشتم. براي همين است كه اسلام بعنوان پيشگيري تذكرات گهرباري داده است. 

زن نبايد گفتارش بگونه اي باشد كه عشوه گرانه و محرّك باشد.

زن نبايد طوري راه برود كه صداي كفش، حالت راه رفتنش را ديگران متوجه شوند.

زن نبايد براي غيرهمسر خود زينت (آرايش) كند.

زن و مرد نامحرم (يا محرمي كه ترس تحريك باشد) نبايد در يك مكان تنها باشند.

هر زني كه از روي هَوي و هوس به مردان اجنبي و نامحرم نگاه كند خداوند اعمال نيك او را كه تا آن وقت انجام داده محو ميكند و اگر به بستر غيرشوهر خود رود بر خداوند متعال است كه او را با آتش بسوزاند پس از آن عذابي كه در عالم قبر و برزخ بر او روا داشته است.

زن نبايد پوشش نازكي داشته باشد كه بدننما باشد.

پيامبر گرامي - صلي الله عليه و آله - نهي فرمود: كه زن با مرد نامحرم بيش از حد ضرورت سخن بگويند.

پيامبر گرامي - صلي الله عليه و آله - فرمود: بوي بهشت از فاصله 50 هزار سال قابل استفاده است ولي كسي كه به پدر و مادر خود بي احترامي كند و مردي كه نسبت به عفت خانواده اش بي توجه باشد بهره اي از بوي بهشت نميبرد (يعني اينقدر از بهشت دور است)

سؤال كردند يا رسول الله - صلي الله عليه و آله - چگونه است اين مرد؟

فرمود: اجازه ميدهد ناموسش (زمينه هاي زنا را بوسيله جلوه گري، خودنمائي و…) در بين جامعه ظاهر گردد.

منبع چشم نگاه چشمک محمد حسین حق جو

پسري نوشته بود: آنقدر مادرم از همسرم از نظر زيبائي و جنبه هاي ظاهري تعريف كرد كه ديگر من هيچ مسئله اي در نظرم حائر اهميت نبود بعد از ازدواج و تحمل مشكلات فراوان و تذكرات به روشهاي گوناگون ناچارم با چند فرزند از او جدا شوم، حال ميفهمم كه مادرم چه اشتباه بزرگي كرده…

پسري ديگر نوشته: آنقدر مال، مقام و موقعيت و… دختر، پدر و مادرم را از خودبيخود كرده بود كه آن همه اشكالات را نديده بودند و بعد از ازدواج همانها نسبت به انتخاب خودشان به من اعتراض داشتند كه زنت اين است چه رفتاري، چه كرداري، چه گفتاري دارد… خوب بابا خود شما انتخاب كرديد و…ما در تاريخ ديده ايم، خوانده ايم كه چه بسا افرادي بوده اند كه از جهات ظاهر بسيار داراي كمبود بوده اند ولي چون از نظر ساختار معنوي والا بوده اند يك زندگي خوب و شايسته اي را بدست آورده اند. ما توصيه ميكنيم كه آنانكه احساس ضعف و كاستي در جهات ظاهري ميكنند حتي اگر چاره اي براي بازسازي ندارند دنبال افزايش جنبه هاي معنوي بروند و روابط معنوي خود را بيافزايند، خداي منّان براي آنان آينده خوبي را سامان خواهد داد. اگر كسي توكّل به خدا نمايد در هر كاري خدا اورا ياري خواهد كرد زيرا كه عزت، عظمت و والائي از آن اوست. اصولاً هر كسي داراي برتري باشد عوامل گوناگوني او را تهديد ميكند كه براي نجات از آنها بايد زمينه هايي را مهيّا سازد تا آن عوامل زمينه ساز جدا شدن نعمت و برتري از او نگردد.

كسي كه مقام دارد، فردي كه شهرت دارد، انساني كه شعور دارد، آنان كه درك خوب دارند آنها كه دين دارند و افرادي هم كه زيبائي دارند عواملي در جامعه وجود دارد كه زندگي آنها را تهديد ميكند زيبائي را هركس داشته باشد در معرض خطر است، در معرض آزمايش است و…

حضرت يوسف - عليه السلام - با اينكه از خاندان نبوت و رسالت بود ولي برتري معنوي او موجب شد برادرانش به او حسادت بورزند و چنان ماجرائي را برايش بسازند و زيبائي وي زمينه تحمل آن همه مشكلات مانند: تهمت، زندان و ناراحتي را مهيّا ساخت.مواظب باشید دختر و پسري كه از برتري و زيبائي، وجاهت، جذابيّت برخوردار است بايد بداند بيشتر او در معرض خطر است خيلي عشقها، محبتها، روابط پايه و اساس ندارد

مگر در پرتو بنياد الهي و انساني تشكل يابد. اسلام براي جلوگيري از روابط ناسالم و ناشايسته بياناتي را بيان داشته كه قابل توجه هست.

كسي كه زيباست بايد بداند هزاران دام و مكر برايش گسترده شده كه برخي از آنها كاملاً عامل بدبختي است، برخي از آنها بسيار موقّت و زودگذر است، گاهي هم جنبه انحراف و بدبختي است، برخي از آنها موجب پشيماني و آبروريزي خواهد بود.

منبع چشم، نگاه و چشمک/ نوشته محمدحسین حق جو

شهوت پرستى انسان را به سوى انواع گناهان مى كشاند و در واقع يكى از سرچشمه هاى اصلى گناه و معصيت و نافرمانى خدا محسوب مى گردد،زيرا چشم وگوش انسان را بسته و به مصداق حديث نبوى «حبك للشى ء يعمى و يصم. آدمى را كور و كر كرده و قدرت درك واقعيت ها را از او مى گيرد و در چنين حال،زشتى ها در نظر او زيبا و زيبايى ها در نظر او زشت و بى رنگ مى شود.

به همين دليل، در روايات آمده که امير مؤمنان  علی عليه السلام درباره پيروى از شهوات هشدار داده و مى فرمايد: «از شهوات سركش بپرهيزيد كه شما را به ارتكاب انواع گناهان مى كشاند».

در حديث دیگر،از همان حضرت نيز به اين نكته اشاره شد كه: «هواپرستى عقل انسان را فاسد مى كند»و (اگر شهوت پرستى تشديد شود): «دين انسان را بر باد مى دهد و حتى انسان را به بت پرستى مى كشاند». در اين رابطه مفسران وارباب حديث، در ذيل آيات 16 و 17 سوره حشر،داستانى درباره عابدى از قوم بنى اسرائيل به نام «برصيصا» آورده اند كه شاهد زنده اى براى اين مدعاست، داستان گر چه معروف است، اما تكرارش خالى از صواب نيست:..مرد عابد بنى اسرائيلى به خاطر سال ها عبادتش، به آن حد از مقام قرب الهى رسيده بود كه بيماران با دعاى او سلامت خود را باز مى يافتند و به اصطلاح مستجاب الدعوه شده بود.

روزى، زن جوان زيبايى را كه بيمار بود، نزد او آوردند و به اميد شفاء در عبادتگاه او گذاردند و رفتند.

شيطان به وسوسه آن عابد مشغول شد و آن قدر صحنه گناه را در نظرش زينت داد كه عنان اختيار را از كف او ربود، آن چنان كه گويا عابد كر و كور گشته و همه چيز را به دست فراموشى سپرده است. ديرى نپاييد كه آن عابد دامان «عفت» خويش را به گناه بيالود. پس ارتكاب گناه به خاطر اين كه احتمال داشت آن زن باردار شود و موجب رسوايى او گردد، باز شيطان و هواى نفس به او پيشنهاد كرد كه زن را به قتل رسانده و درگوشه اى از آن بيابان وسيع دفن كند.

هنگامى كه برادران دختر، به سراغ خواهر بيمار خويش آمدند و عابد اظهار بى اطلاعى كرد، آنان نسبت به عابد مشكوك گشته و به جستجو برخاستند و پس ازمدتى، سرانجام جسد خونين خواهر خويش را در گوشه بيابان از زير خاك بيرون كشيدند.

اين خبر در شهر پيچيد و به گوش امير رسيد. او با گروه زيادى از مردم به سوى عبادتگاه آن عابد حركت كرد تا علت اين قتل را بيابد. هنگامى كه جنايات آن عابد روشن شد، او را از عبادتگاهش فرو كشيدند تا بر دار بياويزند.

در ادامه اين حكايت آمده است: هنگامى كه عابد در كنار چوبه دار قرار گرفت، شيطان در نظرش مجسم شد و گفت: من بودم كه با وسوسه هاى خويش تو را به اين روز انداختم، حال اگر آنچه را كه من مى گويم، اطاعت كنى، تو را نجات خواهم داد.

عابد گفت: چه كنم؟ شيطان گفت: تنها يك سجده براى من كافى است. عابد گفت: مى بينى كه طناب دار را بر گردن من افكنده اند و من در اين حال توانايى سجده بر تو را ندارم.

شيطان گفت: اشاره اى هم كفايت مى كند. عابد بيچاره نادان، پس از اين كه با اشاره، سجده اى بر شيطان كرد، طناب دار گلويش را فشرد و او در دم جان سپرد. آرى! شهوت پرستى باعث شد تا آن عابد، ابتدا به زنا آلوده شود و سپس قتل نفس انجام دهد و بعد دروغ بگويد و سرانجام مشرك گردد و بدين ترتيب محصول سال ها عبادت او بر باد رفته و نزد خاص و عام رسوا شود. همه رنج جهان از شهوت آيد كه آدم زان برون از جنت آيد.منبع مشكلات جنسي جوانان و بحثي درباره انحرافات جنسي/ ناصر مكارم شيرازي.

اگر دختر و پسر زيبا و خوش اندامي در يك خانواده غير متديّن رشد كنند احتمال زياد دارد كه از سلامت معنوي و عفّت واقعي برخوردار نباشد. اصولاً هر برتري اگر در كنارش ايمان، عقل و وجدان باشد ارزش پيدا ميكند.

اگر دختر يا پسري زيبا باشند ولي عقل نداشته باشند، ايمان نداشته باشند نه اينكه سعادتبخش نيست بلكه مصيبتبار ميباشد، گاه دختر يا پسر خود مقيد هستند ولي از نظر فكر و انديشه و اراده ضعيف هستند و به دام صيادان جامعه گرفتار ميشوند، اين است كه بايد انگيزه و ملاك ازدواج ايمان باشد، تجربه نشان داده كه اين امور بدون معنويت سعادتبخش نخواهد بود. ممكن است در ذهن اين سؤال پيش آيد كه پس چرا زيبارويان زودتر سامان مييابند؟

ادامه »