شهوت پرستى، شخصيت و احترام اجتماعى انسان را در هم مى شكند و او را به ذلت مى كشاند،زيرا براى كاميابى هاى شهوانى بايد تمام قيد و بندهاى اجتماعى را شكست وتن به هر پستى داد.

بديهى است كه انسان با شخصيت، در كشاكش شهوات، بر سردو راهى قرار مى گيرد كه يا بايد به خواست هاى شهوانى دل خويش برسد، يا شخصيت واحترام اجتماعى خود را حفظ نمايد كه اغلب جمع ميان اين دو غير ممكن است!

در حديثى از امير مؤمنان على عليه السلام آمده است: «زياده الشهوه تزرى بالمروه،افزون شدن شهوت، شخصيت انسان را لكه دار مى كند»

منبع مشكلات جنسي جوانان و بحثي درباره انحرافات جنسي/ ناصر مكارم شيرازي.

تعاليم اسلامى براى آن است كه به انسان حيات و پويايى بخشد و به او روح و بينش و جنبش دهد. بنابراين تعليماتى كه اثر حيات بخشى ندارد و بر عكس مردگى و سكون ايجاد كرده، بشر را از جنبش و حركت باز مى دارد و او را جامد و افسرده مى كند، از اسلام نيست.

احكام اسلامى از تعادل و توازن خاصّى برخوردار بوده، مطابق با روحيات و نيازمندى هاى واقعى او تنظيم شده است. حرف زدن زن و مرد و برخورد آنان در زندگى روزمرّه، بدون اشكال است؛ مانند روابطى كه استاد و دانشجو، كارمندان ادارات و… در سطح جامعه با هم دارند. اسلام مى گويد نه حبس و ركود و نه اختلاط و روابط آزاد؛ بلكه حضور زن در جامعه جايز است؛ البته با حفظ حريم. سنّت جارى مسلمين از زمان رسول خدا صلى الله عليه و آله همين بوده است كه زنان از شركت در مجالس و مجامع منع نمى شده اند؛ ولى همواره اصل «حريم» رعايت شده است. در مساجد و مجامع، حتى در كوچه و معبر، زن با مرد مختلط نبوده است. اسلام مى خواهد جامعه عارى از هر گونه نگاه و رفتار هوس آلود وسرشار از كار و فعّاليت و پيشرفت باشد و زن و مرد فارغ از دغدغدهاى شهوانى، به تحصيل و ساير كارهاى زندگى برسند. آيت اللّه «جوادى آملى» درباره ى حدود و روابط اجتماعى زن و مرد مى گويد: در بخش مسائل اجتماعى، قرآن ما را متوجه كرده و مى فرمايد: گاهى تعصّب جاهلى يا رواج فرهنگ ناصواب يا تعصّب خام و مانند آن، به مرد اين چنين تلقين مى كند كه نمى توان با زن در يك مؤسسه همكارى كرد يا زن در جامعه نمى تواند حضورِ فعّال داشته باشد.

قرآن كريم در اين زمينه مى فرمايد: اين گونه از تعصّبات و رسومات جاهلى را كه فرهنگ باطل است، بزداييد. «… و عاشِرُو هُنّ بالمَعْرُوفِ و اِنْ كَرِهْتُمُوهُنَّ…» و اگر خوشتان نمى آيد كه آن ها مانند شما سمتى داشته باشند و در جامعه و صحنه ى سياست و صحنه ى درمان و پزشكى و صحنه ى فرهنگ و تدريس حضور داشته باشند، اين امر را تحمّل كنيد؛ شايد خير فراوانى در اين كار باشد و شما نمى دانيد. اسلام زن را در سايه ى حجاب و ساير فضايل به صحنه مى آورد تا معلّم عاطفه، رقّت، درمان، لطف، صفا، وفا و مانند آن شود. دنياى كنونى حجاب را از زن گرفته است، تا زن به عنوان بازيچه به بازار بيايد و غريزه را تامين كند. زن وقتى با سرمايه ى غريزه به جامعه آمد، ديگر معلّم عاطفه نيست؛ فرمان شهوت مى دهد، نه دستورِ گذشت. شهوت جز كورى و كرى چيزى به همراه ندارد. لذا اسلام اصرار دارد كه زن در جامعه بيايد ولی باحجاب بيايد؛ يعنى بيايد درس عفّت و عاطفه بدهد نه اين كه شهوت و غريزه بياموزد. هر چند هميشه نقش زن در خانواده و حضور مؤثر او از اهمّيّت ويژه اى برخوردار است، زن محور مهر و محبّت خانه و قطب عواطف و احساسات زندگى بوده و شور و نشاط خانه از وجود اوست و مادرى كه چشم اميد جامعه، به نسلى است كه در دامان پاكش پرورش مى يابد. نكته ى ديگر آن كه مفيد بودن زن براى جامعه، منحصر به كار در اداره و يا شركتى نيست؛ بلكه اگر شخصى يكى از مواردى را كه جامعه نيازمند آن است، بر عهده گيرد و ثمره ى تلاش او در راستاى اعتلاى اجتماع باشد، حضور مفيد دارد؛ همانند دانشمندى كه يك عمر مشغول تحقيق و نگارش است، بديهى است پرورش صحيح نيروى انسانى و تربيت درست آن از مفيدترين كارها بوده و كار گشايى آن از مشاغل ديگر بيش تر است. پيشرفت تحصيلى جوانان و بالا رفتن سطح فرهنگ عمومى و كاهش بزهكارى و انحرافات جوانان و اعتياد … همه ى اين ها به طور مستقيم بستگى به كانون خانواده دارد و زن مى تواند محورى ترين نقش را در سلامت خانواده ايفا نمايد.

روزى پيامبر صلى الله عليه و آله در جمع ياران و اصحابش نشسته بود؛ «اسماء» بنت يزيد انصاريه به نمايندگى از زنان به حضور پيامبر رسيد و پس از ايراد خطبه اى، درباره ى خانه نشينى زنان و برخوردارى مردها از فضيلت جهاد و حج و جمعه و… سؤال نمود. پيامبر صلى الله عليه و آله رو به اصحاب كرد و (در تحسين او) گفت: شما تا كنون زنى به اين فضيلت ديده ايد كه در مسائل دينى اين چنين سؤال كند؟ سپس رو به زن كرد و فرمود: اى زن برگرد به همه ى زن هايى كه تو نماينده ى آن هايى اعلام كن كه مسئوليّت تربيت خانواده و تشكيل خانه، شوهردارى، حسن تبعّل، (كه چشم و گوش شوهر در بيرون به گناه نيفتد و دستش به خيانت باز نشود،) نيك شوهر دارى كردن و حفظ خانواده و به دوش كشيدن اركان آن و حفظ فرزندان و اموال و تامين آبرو، معادل همه ى آن فضايلى است كه بر شمردى.

منبع جوانان و روابط ابوالقاسم مقیمی حاجی

امير مؤمنان على عليه السلام در حديثى مى فرمايند: «ضادوا الشهوه مضاده الضد ضده و حاربوها محاربه العدو العدو، با خواهش هاى نفسانى در تضاد باشيد، همچون تضاد دو ضد با يكديگر و با آن به پيكار برخيزيد (مانند) پيكار دشمن با دشمن».

اين سخن با صراحت، اين حقيقت را بازگو مى كند كه «شهوت پرستى» درست مقابل «سعادت» و خوشبختى انسان قرار گرفته است.پيامدهاى شهوت پرستى در كلام امير مؤمنان على عليه السلام درباره پيامدهاى شهوت پرستى و پيروى از هواى نفس، تعبيرات دقيق، حساب شده و تكان دهنده اى در احاديث اسلامى ديده مى شود كه در كلام پيشواى متقيان حضرت على عليه السلام به آن اشاره مى شود:

1- امير مؤمنان على عليه السلام مى فرمايند: «اهجروا الشهوات فانها تقودكم الى ركوب الذنوب و التهجم على السيئات، از شهوات سركش بپرهيزيد كه شما را به ارتكاب انواع گناهان و هجوم بر معاصى مى كشاند». 

🌼

2- اين مساله گاهى به قدرى شديد مى شود كه به كلى دين انسان را بر باد مى دهد، چنان كه در حديث ديگرى مى فرمايند: «طاعه الشهوه تفسد الدين، فرمانبردارى ازشهوات نفسانى، دين انسان را فاسد مى كند». 

🌼

3- آن حضرت در تعبير ديگرى مى فرمايند:«طاعه الهوى تفسد العقل، هوا پرستپرستى عقل انسان را فاسد مى كند». 

🌼

4- در جاى ديگر مى فرمايند:«الجاهل عبد شهوته، انسان نادان بنده شهوت خويش است».يعنى،انسان جاهل مثل برده خوار و ذليلى است كه در برابر شهوت خويش، هيچ اختيارى از خود ندارد.

🌼

5- در تعبير ديگر مى فرمايند:«عبد الشهوه اسير لا ينفك اسره،برده شهوت چنان اسير است كه هرگز روى آزادى را نخواهد ديد». 

🌼

6- آن حضرت عليه السلام در اين كه سرانجام «شهوت پرستى»، رسوايى است، مى فرمايند: «حلاوه الشهوه ينغصها عار الفضيحه، شيرينى شهوت را ننگ رسوايى از ميان مى برد». 

🌼

7-در تعبير ديگرى،شهوت پرستى را كليد انواع شرها مى دانند: «سبب الشر غلبه الشهوه سبب شر، غلبه شهوت است.

🌼

با توجه به اين كه «الشر» با الف و لام جنس و به صورت مطلق ذكر شده است، معناى عموم را مى رساند كه اين امر بيانگر آن است كه «شهوت پرستى»، سرچشمه تمام شرها و بدبختى هاست.

🌼

8- در جاى ديگر ضمن اشاره به اين نكته كه غلبه هوا و هوس، سبب بسته شدن راه هاى سعادت بشرى شده و او را در گمراهى نگاه مى دارد، مى فرمايند: «كيف يستطيع الهدى من يغلبها الهوى، چگونه مى تواند انسان به هدايت برسد، در حالى كه هواى نفس براو غالب گرديده است».

🌼

9- آن حضرت در سخن ديگرى، غلبه شهوات را باعث تضعيف شخصيت انسان مى دانند: «من زادت شهوته قلت مروته، كسى كه شهوات او فزونى يابد، شخصيت انسانى او كم مى شود». 

🌼

10- در بيان ديگرى به اين حقيقت اشاره مى كند كه راه بهشت، راه «شهوت پرستان» نيست: «من اشتاق الى الجنه سلا عن الشهوات، كسى كه مشتاق بهشت باشد بايدشهوت پرستى را فراموش كند» .

🌼

11- در جاى ديگر اين نكته را گوشزد مى كند كه حكمت و آگاهى با شهوت پرستى سازگار نيست: «لا تسكن الحكمه قلبا مع شهوه، حكمت و دانش در قلبى كه جاى شهوت پرستى است،ساكن نمى شود». 

🌼

منبع مشكلات جنسي جوانان و بحثي درباره انحرافات جنسي/ ناصر مكارم شيرازي.

اولين ميوه تلخي كه از درخت نكبت بار (بي حجابي) نصيب اجتماع مي شود، عبارتست از هرج ومرج جنسي كه زن و مرد را گرفتار مي كند، بشر چه زن وچه مرد به مقتضاي طبيعت خود ميل دارد به جنس مخالف خود نزديك شود، و از يكديگر بهره مند گردند، اما مقدار جاذبه جنسي مرد بيشتر است.

و طبق آمارگيريهائي كه در اين مورد شده است، مقدار جاذبه زنان نود درصد (90%) و جاذبه مردان ده درصد (10%) است، به اين معني كه نود درصد مردان از زنان فريب مي خورند، و در صورتيكه زنان ده درصد بيشترفريب نخواهند خورد. روي اين حساب اينطور كه امروزه زنان بدون حجاب در انظار جوانان و مردان خود را نمايش مي دهند، و مظاهر زيبائي و مراكز جاذبه جنسي خود را نمايان ميسازد، موها و صورت خود را آرايش داده دست و پا و سر عريان مي كنند.. قهرا موجب بروز هرج و مرج جنسي و فساد اخلاقي خواهد شد، و اين دو امر نيز منشأ بلاهاي فردي و اجتماعي بي شماري ديگر، و سرچشمه مفاسد و زيانهائي است كه همين زنان و مرداني را بسفلگي و هرزگي كشانده از انسانيت بدور مي سازد. و در اثر همين بي پردگي و بي حجابي است كه از چشم چراني، چشمك و لبخند، پبامي و وعده ملاقاتي شروعي مي شود تا از فضاحت و رسوائي و بدتر بدنبال آن خودكشي يا فاحشه گري سر در مي آورد.

اما زن با عفت بوسيله حجاب و پوشش، خود و مردان را از فريب و انحراف محفوظ مي دارد.اين زن با هوسهاي زودگذر دچار بدبختي و مفاسد نخواهد شد، و در پناه همسر مشروع و محبوب خود از (بي بندوباري) و هرج و مرج در امان خواهد بود.

منبع مفاسد بي حجابی صادق شیرازی

آنگاه كه پيامبر خدا - صلي الله عليه و آله - به معراج تشريف بردند نمونه هايي از عذابهاي الهي را نسبت به بندگان مشاهده كردند كه به برخي از آنها اشاره ميكنيم.

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

البته ناگفته نماند كه اين روايت را حضرت عبدالعظيم (ره) فرمود كه از امام جواد - عليه السلام - شنيدم كه آن حضرت از اجداد بزرگوارش تا امام علي - عليه السلام - و ايشان نقل كردند كه آن حضرت فرمود: روزي رفتم خدمت پيامبر خدا - صلي الله عليه و آله - ديدم فاطمه - سلام الله عليها - نيز آنجاست و پيامبر خدا - صلي الله عليه و آله - گريه ميكند، عرض كردم آقا چرا گريه ميكنيد.فرمود: يا علي وقتي معراج رفتم در آن شب زناني از امتم را در عذاب شديد ديدم.زني را ديدم كه به موي سرش آويزان بود و مغز سرش (از شدت عذاب) ميجوشيد از جبرئيل - عليه السلام - پرسيدم؟فرمود: زيرا آن زن موي سرش را از مردان بيگانه نميپوشانده.

زني را ديدم كه گوشت بدن خود را از غيظ و ناراحتي ميجود و شعله او را فراگرفته بود.

از جبرئيل پرسيدم؟فرمود: زيرا براي نامحرم آرايش و زينت ميكرده.

زني را كر و كور و لال در تابوت آتش ديدم در حالي كه مغز سرش از بيني او درآمده بود از جبرئيل پرسيدم؟

فرمود: زني بوده كه خود را به مردان نامحرم نشان ميداده، جلوه گري ميكرده، و از زنا فرزنددار شده و به گردن شوهرش انداخته.

زني را ديدم كه گوشت بدن او را از همه طرف با قيچي ميبريدند از جبرئيل پرسيدم.

فرمود: زيرا خود را به مردان نشان ميداده و به آن ميل داشته.

زني كه سرش بشكل خوك و بدنش بشكل الاغ بود زيرا او سخن چيني ميكرده و دروغ ميگفته.

زني كه به صورت سگ در آتش غوطه ور بود و از دهانش آتش بيرون ميآمد و فرشتگان الهي با گرزهاي آتشين بر سر و صورت او ميزدند زيرا او زني رقاصه و خواننده بوده است.زني را ديدم كه…

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

افراد نظر باز و ديدگاه مردم نسبت به او ،بارها شنيده شده، ديده شده كه مردم افراد نظرچران را مورد نكوهش قرار ميدهند، او را مذمت ميكنند، گاه در برابر چشم خودش نكوهش ميكنند و گاه هم پشت سرش ميگويند، نه بابا او بدچشم است، چشم پاك نيست، چشم چران است ميخواهد آدم را بخورد، بي تربيت چقدر نگاه ميكند، مثل اينكه خودش مادر و خواهر و ناموس ندارد.

آهاي بابا چه خبره، جلوت را نگاه كن الآن به درخت خورده بودي و…اين كار اثر ديگري دارد اين است كه اعتبار اجتماعي انسان كاهيده ميگردد و مردم با يك ديد كم بهائي به اينگونه اشخاص مي نگرند، اعتماد مردم در كارهاي ديگر نيز نسبت به اوكم ميشود، از جامعه طرد ميگردد و اكثر مردم با ديد حقارت به او نگاه ميكنند.

منبع چشم، نگاه و چشمک/ نوشته محمدحسین حق جو