چرا خداوند مسجد الحرام و کعبه را در مقابل سیل و دیگر حوادث حفظ نکرده است؟

چرا خداوند مسجد الحرام و کعبه را در مقابل سیل و دیگر حوادث حفظ نکرده است؟

درتاریخ داریم که درسال 1039هـ. ق، سیل عظیمی مکه را فرا گرفت و داخل مسجد الحرام شد که در آن چهار هزار و دو نفر کشته شدند. و همین طور قسمتی از خانه خدا ویران گشت. حال سوال من این است که مگر خداوند یا نفوس قدسی همچون پیامبر و ائمه محافظ مکه و سرزمین های مقدس نمی باشند؟ مگر خداوند نگفته است دین اسلام پا برجاست تا کعبه پا برجاست؟

پس چطور یک سال پس از آن واقعه خانه کعبه را کاملا خراب می کنند و دوباره ازنو می سازند؟ آیا سیل آمدن در آن سال و این همه کشته حکمتی داشته؟ چون درسال های بعد این واقعه تکرار نشده است.خواهش می کنم پاسخی تفصیلی و کامل به این سوال بدهید.pan style="color: #800080;">پاسخ اجمالی

کعبه و مسجد الحرام مقدس ترین، بالاترین و با ارزش ترین مکان در روی زمین است. اما از نظر ساختمان و ظاهر یک مکان دنیایی مادی و زمینی است و تمام قوانین جهان ماده بر آن حکم فرما است. ازجمله قوانین حاکم بر این مکان مقدس این است که در مقابل سیل و زلزله و آتش سوزی و انفجار آسیب پذیر باشد. خداوند برای حفظ این خانه قوانین کلی عالم را برهم نزده است.
البته، حفظ کعبه به معنای حفظ ساختمان آن نیست، بلکه به معنای حفظ حرمت آن در قلوب مردمان است، تا هر گاه در اثر حوادث و بلایا این خانه ویران شد همین مردم با تمام توان خود آن را دو باره بسازند.
بله در مواردی مانند حمله اصحاب فیل که اراده خداوند بر حفظ کعبه و تنبیه دشمنان تعلق گرفته است، هجوم آنان را به وسیله پرندگانی بسیار ضعیف دفع کرده و آنان را از بین برده است، تا به همگان بفهماند قدرت خداوند بالاترین قدرت ها است و دشمنان خدا هر اندازه قوی باشند در مقابل کوچک ترین و ضعیف ترین مخلوقات پروردگار توان دفاع از خود و حفظ خود را ندارند.
پاسخ تفصیلی

کعبه و مسجد الحرام مقدس ترین، بالاترین و با ارزش ترین مکان در روی زمین است؛ زیرا خداوند کعبه را در زمین به موازات بیت المعمور (که در عرش قرار دارد و ملائکه به دور آن طواف می کنند) قرار داد، [1] تا انسان ها نیز فرصت و امکان طواف دور خانه خدا را داشته باشند و بهتر بتوانند به مقام قرب الهی برسند.
اما همین مکان معنوی و با ارزش از نظر ساختمان و ظاهر یک مکان دنیایی مادی و زمینی است و تمام قوانین جهان ماده بر آن حکم فرما است. به این معنا که در روی زمین و با استفاده از مواد و سنگ های موجود در سرزمین مکه که از ارزان ترین مصالح موجود در آن سرزمین است، ساخته شده است. دارای سقف است تا در مقابل آفتاب و باران محافظت شود. درب و قفل دارد تا هر کس نتواند داخل شود. در اثر نفوذ هوای آلوده و گرد و خاک کثیف می شود و نیاز به شست و شو دارد و… .
از جمله قوانین حاکم بر این مکان مقدس این است که در مقابل سیل و زلزله و آتش سوزی و انفجار آسیب پذیر باشد. اما این که خداوند متعال حافظ این خانه است به این معنا نیست که اگر دیواره آن با سنگ و گل ساخته شده باشد و سیل عظیم آن را فرا بگیرد این خانه بر خلاف تمام قوانین حاکم بر جهان سالم بماند و آب نتواند ملات گل این دیوار را در خود حل کند! قطعاً آب خاک و گل را در خود حل خواهد کرد و دیواری با این مصالح هر جا که باشد خراب خواهد شد و اگر انسان ها و موجوداتی زیر چنین دیواری بمانند قطعاً آسیب خواهند دید. اما اگر همین دیوار را با ملاتی از سیمان یا سرب گداخته بنا کنند دیگر سیل و آب بر او کار ساز نخواهد بود، در حالی که باز هم در مقابل انفجار آسیب پذیر خواهد بود؛ زیرا قرآن می فرماید: “… و هرگز براى سنّت الاهى تغییر و تبدیلى نخواهى یافت‏". [2] در روایات وارد شده است “مه کارها به دست خداوند است، اما آنها را بر اساس اسباب و اندازه های آنها محقق می سازد…". [3]
بنا براین همان طوری که بدن مطهر پیامبران و ائمه (ع) تابع قوانین کلی این جهان است و آنان نیز با شمشیر زخمی شده و به شهادت رسیده اند، کعبه و مسجد الحرام نیز با تمام عظمت و ارزشی که دارند تابع قوانین و سنت های الهی حاکم بر جمادات هستند و خداوند هرگز در این موارد قاعده کلی خود را بر هم نزده است!
بله در مواردی مانند حمله اصحاب فیل که اراده خداوند بر حفظ کعبه و تنبیه دشمنان تعلق گرفته است، هجوم آنان را به وسیله پرندگانی بسیار ضعیف دفع کرده و آنان را از بین برده است تا به همگان بفهماند قدرت خداوند بالاترین قدرت ها است و دشمنان خدا هر اندازه قوی باشند در مقابل کوچک ترین و ضعیف ترین مخلوقات پروردگار توان دفاع از خود و حفظ خود را ندارند.
آری خداوند حافظ خانه و دین خود است ،اما آنها را از راه هایی بدون بر هم زدن قوانین کلی عالم و با همین اسباب و وسائل عادی حفظ می کند.
البته، حفظ کعبه به معنای حفظ ساختمان آن نیست، بلکه به معنای حفظ حرمت آن در قلوب مردمان است تا هر گاه در اثر حوادث و بلایا این خانه ویران شد همین مردم با تمام توان خود آن را دو باره بسازند.
نمایه های مرتبط:
نمایه: ائمه (ع) و توانایی محافظت از حرم های خود، سؤال 1288 (سایت: 1342) .
نمایه: عدم جلوگیری خداوند از کشته شدن امام حسین (ع)، سؤال 6621 (سایت: 7605) .

[1] بحارالأنوار، ج 96، ص 57، ح 9، “وَ رُوِیَ عَنِ الصَّادِقِ ع أَنَّهُ سُئِلَ لِمَ سُمِّیَتِ الْکَعْبَةُ قَالَ لِأَنَّهَا مُرَبَّعَةٌ فَقِیلَ لَهُ وَ لِمَ صَارَتْ مُرَبَّعَةً قَالَ لِأَنَّهَا بِحِذَاءِ الْبَیْتِ الْمَعْمُورِ وَ هُوَ مُرَبَّعٌ فَقِیلَ لَهُ وَ لِمَ صَارَ بَیْتُ الْمَعْمُورِ مُرَبَّعاً قَالَ لِأَنَّهُ بِحِذَاءِ الْعَرْشِ وَ هُوَ مُرَبَّعٌ فَقِیلَ لَهُ وَ لِمَ صَارَ الْعَرْشُ مُرَبَّعاً قَالَ لِأَنَّ الْکَلِمَاتِ الَّتِی بُنِیَ عَلَیْهَا الْإِسْلَامُ أَرْبَعٌ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ".

[2] فتح، 23، “… وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدیلا” .

[3] الکافی، ج 5، ص 373، “ثُمَّ إِنَّ هَذِهِ الْأُمُورَ کُلَّهَا بِیَدِ اللَّهِ تَجْرِی إِلَى أَسْبَابِهَا وَ مَقَادِیرِهَا فَأَمْرُ اللَّهِ یَجْرِی إِلَى قَدَرِهِ وَ قَدَرُهُ یَجْرِی إِلَى أَجَلِه‏".