نظر صاحب پرتوی از قرآن (سوره کوثر)

«مرحوم طالقانی» در کتاب تفسیر خود می‌نویسد: «همین کوثر از مجرای توارث خون و تربیت خاص در وجود امامان و ذرّیه‌ی پاک رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم جریان یافت و موجب تکثیر نسل او و هدایت خلق گردید.
به همین جهت است که از یگانه دختر اطهرش، با آن همه دشمن‌ها و کشتارها، فرزندانی با ایمان و غیور پدید آمدند و برای هدایت و نجات خلق به هر سو پراکنده شدند و منشأ فیض و هدایت خلق در هر زمان گردیدند.
کفر پیشگان و دیگر دشمنان رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، چون خود را نیرومند می‌دانستند و دعوت و شریعت او را مخالفت با عقاید عرب و ملل دنیا دیدند، امیدوار بودند و پیش‌بینی می‌کردند که دعوت و نام آن حضرت، چندان نمی‌پاید و از میان می‌رود و بعد از آن که پسران آن حضرت (قاسم و عبدالله در مکه و ابراهیم در مدینه) در اوان طفولیت از دنیا رفتند، این امید و آرزوی دشمنان، بیشتر شد تا آنجا که بعضی فرومایگان گستاخ آنها مانند «عاص بن وائل» با لحنی سرزنش‌آمیز و ناسزاگونه آن حضرت را ابتر می‌نامیدند.
این آیه، برعکس امید و آرزوی آن کوته‌بینان فرومایه، با پیش‌بینی مؤکد اعلام می‌دارد که: ابتر آنان هستند که کینه و دشمنی با دارنده کوثر در دل دارنده‌ی، نه دارنده کوثر.» .

منبع:تفسیر پرتوی از قرآن، جزء سی‌ام، ص 277- 280.