مهتاب9

ایذهب مدحى و المحبین ضایعا
و ما المدح فى ذات الاله بضائع
فانت الذى اعطیت اذ انت راکع
فدتک نفوس القوم یا خیر راکع
بخاتمک المیمون یا خیر سید
و یا خیر شار ثم یا خیر بایع
فانزل فیک الله خیر ولایه
و بینها فى محکمات الشرایع

آیا مدح من و دیگر دوستداران و عاشقان ضایع مى گردد؟! چنین نیست، مدحى که در راه خدا باشد از بین نخواهد رفت. تو بودى اى اباالحسن که در حال رکوع با انگشترى مبارک خود انفاق کردى. جان هاى مردم فداى تو باد اى بهترین رکوع کننده و اى بهترین آقا و خیرخواه و اى بهترین فروشنده (مال خود به خدا).
سپس خداى درباره تو آیه ولایت (انما ولیکم الله) را ـ که بهترین ولایت است ـ نازل فرمود و آن را در کتاب آسمانى و آیات روشن خویش بیان کرد. (6)
امام هادى (ع) در نامه اى که به اهل اهواز ارسال داشت بر آنچه در این زیارت درباره آیه ولایت آمده تأکید ورزیده، مى فرماید: صحیح ترین خبرى که قرآن به صحت آن نیز گواهى داده است حدیثى است که به اتفاق نقل شده است که پیامبر گرامى اسلام فرمود: من دو جانشین ـ و در تعبیر دیگر دو چیز گران بها ـ براى شما باقى مى گذارم: کتاب خدا و عترت.
اگر به این دو چنگ زنید، هرگز گمراه نخواهید شد و این دو از یکدیگر جدا نمى شوند تا در حوض بر من وارد شوند.
ما شواهد این حدیث را آشکارا در آیه (انما ولیکم الله و رسوله…) مى بینیم. (ثم اتفقت روایات العلمإ فى ذلک لامیرالمومنین (ع) انه تصدق بخاتمه و هو راکع) سپس روایات دانشمندان به اتفاق بیانگر آن است که این آیه شریف درباره امیر مومنان (ع) نازل شد آن هم زمانى که حضرت در حال رکوع انگشترش را صدقه داد. سپس رسول گرامى آن را به روشنى بیان کرد و فرمود: هر کس من مولاى اویم على مولاى اوست. خدایا، هر کس على را ولى باشد تو نیز او را ولى باش و هر کس با او دشمن باشد تو نیز او را دشمن باش؛ و در حدیث دیگر مى فرماید: على قرض هاى مرا پرداخت مى کند و او بعد از من خلیفه شما است.
از این ها متوجه مى شویم که قرآن بر درستى این اخبار گواهى داده، امت باید پذیراى آن باشد. (7)

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9· 10· 11· 12· 13