مرداد

مهتاب9

نام گروهى از روایان اهل سنت این شأن نزول چنین است:

الف) طبرى (تفسیر طبرى، ج6، ص165)
ب) واحدى (اسباب النزول، ص148)
ج) فخررازى (تفسیر فخررازى، ج3، ص431)
د) ابن صباغ مالکى (الفصول المهمه، ص123)
ه) ابواسحاق ثعلبى (تفسیر ثعلبى، ج2، ص52)
و) گنجى شافعى (الکفایه، ص106)
ز) خوارزمى (مناقب، ص178)
ح) ابن حجر (الصواعق، ص25)
استحکام این روایت نزد اهل سنت به گونه اى است که فاضل تفتازانى در کتاب شرح المقاصد (ج2، ص288) و مولى على قوشچى در شرح تجرید مى گویند: انها نزلت باتفاق المفسرین فى على ابن ابى طالب(ع) حین اعطى السائل خاتمه و هو راکع فى صلاته.
به اتفاق مفسران این آیه در حق على ابن ابیطالب (ع) نازل گردید، زمانى که انگشترى را در حال رکوع به سائل بخشید.
مرحوم علامه امینى شصت و شش سند براى این حدیث ذکر مى کند که جویندگان مى توانند به آن مراجعه کنند (5)