محاصره سياسى اجتماعى

محاصره سياسى اجتماعى

پيامبراكرم براى جنگ تبوك اعلام بسيج عمومى كرد و مردم همه مهيا براى حضور در جبهه جنگ بر ضد روميان شدند. ولى سه نفر به نامهاى كعب بن مالك مرارة بن ربيع و هلال بن اميه با پيامبر و رزمندگان براى جنگ خارج نشدند و در شهر ماندند. وقتى پيامبر از سر پيچى آن سه نفر آگاهى يافتند، به اصحاب دستور دادند: هيچكس با آنها حرف نزند.

هنگامى كه آن سه نفر پس از خاتمه جنگ و مراجعت رزمندگان به استقبال آنان رفتند تا پيروزى را به آنان تبريك بگويند. بر پيامبر سلام كردند. حضرت پاسخ ندادند. به دوستان و ساير رزمندگان سلام كردند. احدى به آنان پاسخ نگفت . تا اينكه متوجه شدند، پيامبر از آنان ناراحت و ناراضى است .
وقتى در مسجد و مجالس حاضر مى شدند، هيچ كسى به آنها سلام نمى كرد و جواب سلام آنها را نمى داد تا اينكه اين خبر به گوش ‍ زنانشان رسيد. براى كسب تكليف خدمت پيامبر آمدند و عرض كردند: آيا ما بايد از آنها جدا شويم .
حضرت فرمودند: نه لكن آن روابط صميمانه گذشته را نداشته باشيد و با شوهرانتان سخن نگوئيد .به اين ترتيب يك محاصره سياسى اجتماعى همه جانبه بر متخلفين جنگى اعمال شد.
تحمل اين وضعيت براى آنان بسيار مشكل و سخت ناگوار بود. روزى باهم مذاكره كردند و به اين نتيجه رسيدند: اكنون كه هيچكس با ما سخن نمى گويد، از شهر خارج شويم ، به كوهى برويم و در آنجا زندگى كنيم و بيش از اين تحقير نشويم . تا مرگمان فرا رسد، يا خداوند توبه ما را بپذيرد.
پس پشت كوهى خارج از مدينه رفتند. روزها روزه مى گرفتند و شبها عبادت خدا مى كردند و همسرانشان برايشان غذا مى بردند. چهل روز در آنجا بودند و شب و روز گريه و زارى و راز و نياز مى كردند واز خداوند مى خواستند آنان را ببخشد.
روزى كعب به دوستانش گفت : حالا كه احدى با ما سخن نمى گويد و همه بر ما غضبناك هستند، پس چرا خودمان بر يكديگر غضب نكنيم . پيشنهاد داد از تاريكى شب استفاده كنند و هر يك به نقطه اى بروند كه يكديگر را نبينند و با هم سخن نگويند. هلال و مراره پذيرفتند و چنين كردند.
پس سه روز هر كدام در ناحيه اى از كوه بسر برد كه در معرض ديد بقيه نبود و كسى با او سخن نمى گفت .
شب سوم هنگامى كه پيامبر در خانه ام سلمه بود، اين آيه نازل شد و خداوند توبه آنان را پذيرفت .
وَ عَلَى الثَّلاثَةِ الَّذينَ خُلِّفُوا حَتى اِذا ضاقَت عَلَيهِمُ الاَرضُ بِما رَحُبَت وَ ضاقَت عَلَيهِم اَنفُسَهُم وَ ظَنُّوا اَن لامَلجَاء مِنَ الله اِلا اِلَيهِ ثُمَّ تابَ عَلَيهِم لِيَتُوبُوا اِنَّ الله هُوَ التَّوابُ الرَّحيمُ(131)
خداوند توبه آن سه نفر متخلف از جنگ را پذيرفت تا آنكه زمين با همه وسعت بر ايشان تنگ شد و بر اثر شدت سختى جانشان به لب آمد و يقين كردند هيچ پناهى جز خدا برايشان نيست . پس خداوند آنان را موفق به توبه نمود. توبه آنان را پذيرفت . زيرا خداوند توبه پذير و مهربان است .
پس از نزول اين آيه ، پيامبر دستور دادند مردم رابطه عادى خود را با آنان بر قرار سازند.

كشكول شيخ بهايي