حکایت قرآنی

خواجه نصیر الدین طوسی وقتی که فهمید نزدیک است از دنیا به جوار الهی ارتحال کند، وصیت کرد : مرا از کنار امام هفتم (ع) بیرون نبرید و در عتبه به خاک بسپارید و روی قبرم در پیشگاه امام هفتم (ع) مثلاً نوشته نشود : آیت الله یا علامه، چون آن بزرگوار قرآن ناطق و امام ملک و ملکوت است؛ بلکه روی قبرم بنویسید «وَ کَلبُهُم بَاسِطٌ ذِرَاعَیهِ بِالوَصِید» :
و سگ آنها دستهای خود را بر دهانه ی غار گشوده بود و نگهبانی می کرد. (کهف/۱۸)

محمدحسين محمدي

حکایت های قرآنی

خانم فاطمه طباطبایی، عروس امام خمینی (ره) می گوید: یک دفعه که با ایشان (امام) در نجف بودیم چشمشان ناراحت شده بود دکتر بعد از معاینه چشمشان گفت:«شما باید چند روز قرآن نخوانید و به چشمتان استراحت بدهید». امام خمینی خندیدند و گفتند:«من چشمم را برای قرآن می خواهم، چه فایده ای دارد که چشم داشته باشم ولی قرآن نخوانم؟ شما یک کاری بکنید که من بتوانم قرآن بخوانم»
هزار و یک حکایت قرآنی/ص ۴۸۶

محمد حسين محمدي

حکایت های قرآنی

از علامه طباطبائی نقل شده که فرمودند: هنگامی که مرحوم آیت ا… شیخ محمد تقی آملی در نجف اشرف مشغول تحصیل بودند یک شب بخاطر خستگی به بالشی که پشت سرشان بود تکیه داده و قرآن تلاوت می کنند. فردا که خدمت استاد اخلاقشان مرحوم آیت ا… میرزا علی آقا قاضی می روند استاد بی مقدمه می فرمایند «موقع تلاوت قرآن خوب نیست که آدم به بالش تکیه دهد!»
هزار و یک حکایت قرآنی/ص۵۲۶

محمد حسين محمدي

حضرت مهدی(ع):در تشکیک نسبت به روایاتی که موثقان ما برای شما نقل می کنند،احدی از شیعیان ما عذری ندارند.

وسائل الشیعه،ج1،ص38

عزيزان، در همه ى مراحل به ياد خدا باشيد و گوش به فرمان امام.
فرازی از وصیت‌نامهشهید حسين خواجگى