حكايت59

حکایت قرآنی

خواجه نصیر الدین طوسی وقتی که فهمید نزدیک است از دنیا به جوار الهی ارتحال کند، وصیت کرد : مرا از کنار امام هفتم (ع) بیرون نبرید و در عتبه به خاک بسپارید و روی قبرم در پیشگاه امام هفتم (ع) مثلاً نوشته نشود : آیت الله یا علامه، چون آن بزرگوار قرآن ناطق و امام ملک و ملکوت است؛ بلکه روی قبرم بنویسید «وَ کَلبُهُم بَاسِطٌ ذِرَاعَیهِ بِالوَصِید» :
و سگ آنها دستهای خود را بر دهانه ی غار گشوده بود و نگهبانی می کرد. (کهف/۱۸)

محمدحسين محمدي