در دین مبین اسلام، تغذیه از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است؛ برخی از قواعد تغذیه در اسلام 
1. ضرورت دقت همه جانبه در تغذیه«فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ؛انسان باید به غذای خویش (و آفرینش آن) بنگرد! ».اعم از غذای جسم یا غذای روح مانند علم و دانشی که می آموزد. دقت در حلال بودن، پاک بودن، سازگار با بودن، مقدار آن، آفرینش و خلقت آن، تأثیرات آن در بدن، شناخت صاحب حقیقی و آفرینده آن (خداوند)،…

2. انتخاب آگاهانه«…فَلْيَنْظُرْ أَيُّهَا أَزْكَى طَعَامًا فَلْيَأْتِكُمْ بِرِزْقٍ مِنْهُ؛…تا بنگرد کدام یک از آن ها غذای پاکیزه تری دارند و مقداری از آن برای روزی شما بیاورد.».

3. بهره گیری از غذاهای پاکیزه و سازگار«کُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ …؛بخورید از روزی های پاکیزه ای که به شما داده ایم…»

4. بهره گیری از غذای حلال«…أُحِلَّتْ لَكُمْ بَهِيمَةُ الْأَنْعَامِ …؛چهارپایان برای شما حلال شده است».

5. رعایت اعتدال و میانه روی«كُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا؛بخورید و بیاشامید و اسراف مکنید».امام صادق: (علیه السلام) اگر مردم حد میانه را در خوراک رعایت می کردند بدن هایشان پایدار (و سالم) می ماند.

6. اجتناب از غذای پلید و حرام
قرآن کریم: «حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنْزِيرِ…؛گوشت مردار و خون و گوشت خوک، …همه بر شما حرام شده است».امام صادق: (علیه السلام) خوردن هر چیزی که برای سلامتی انسان زیان آور باشد، حرام است مگر در حال ضروری و ناچاری.

7. پرهیز

امام کاظم: (علیه السلام) پرهیز، آن نیست که چیزی را به کلی وا بگذاری و هیچ نخوری؛ بلکه پرهیز، آن است که از چیزی بخوری، اما کم بخوری.

منبع خوراک های هفت گانه بر اساس دیدگاه طب ایرانی، دانش نوین، آیات و روایات/ گردآوری رحمت پوریزدی

باید دانست که خوردنی ها برای صحت و سلامت بدن است، نه برای شهوت و لذت، تمام خوراکی ها به وجود آمده اند و آماده شده اند برای صحت بدن ما تا ماده حیات و زندگانی برای ما باشند.

غذاها همانند داروها می باشند که به وسیله آن ها سلامتی حفظ می شود. پس همان طور که داروها را کسی برای لذت بردن استفاده نمی کند و بیش ازحد لازم مصرف نمی کند، خوردنی ها را نیز مناسب است فقط برای حفظ صحت و سلامت بدن تناول نمود.هر چند غذا برای هضم نیز لازم است لذیذ هم باشد. رازی رحمه الله علیه بیان می کند که غذا باید لذیذ و اشتهاآور باشد تا مورد توجه هاضمه واقع شود و جذب بدن شود و در غیر این صورت مورد توجه طبیعت بدن قرار نمی گیرد و بدن از آن استفاده نمی کند.

منبع خوراک های هفت گانه بر اساس دیدگاه طب ایرانی، دانش نوین، آیات و روایات/ گردآوری رحمت پوریزدی

بحث غذا از مهم ترین و پرکاربردترین بحث های طب سنتی است که از قواعد کلی و جزئی برخوردار است. محل تولید اخلاط چهارگانه در بدن، کبد است. ماده اولیه برای تشکیل اخلاط، غذایی است که هضم معده را پشت سر گذاشته، وارد روده ها شده و از طریق عروق به کبد راه یافته است.

اگر مواد اولیه ای که تحت عنوان غذا به کبد می رسند، کیفیت مناسب را داشته باشند و کبد هم سالم باشد و بتواند عملکرد خود را به خوبی انجام دهد؛ اخلاط مناسبی در بدن تولید می شوند. اگر هم مواد اولیه ای که به کبد می رسند، کیفیت مناسب را نداشته باشند؛ اخلاط نامناسبی در کبد تولید می گردند. نامناسب بودن اخلاط می تواند به معنی کیفیت نامطلوب اخلاط و یا غیرطبیعی بودن در مقدار آن ها باشد؛ یعنی ممکن است اخلاط بیش تر و یا کم تر از نیاز بدن تولید شوند. همچنین ممکن است اخلاط سوخته و یا منجمد شوند و یا از حد طبیعی غلیظ تر و یا رقیق تر گردند.

با توجه به این که اخلاط، بافت های بدن را می سازند و آن ها را در وضعیت سلامت نگه می دارند؛ اگر اخلاط کافی و سالمی به بافت های بدن برسد و البته سایر امور مربوط به حفظ سلامتی مانند خواب کافی و صحیح، ورزش مناسب و غیره صورت بگیرد؛ بدن در سلامت کامل به سر می برد؛ اما اگر این اخلاط، مقدار و یا کیفیت نامناسبی پیدا کنند؛ سلامتی دچار اختلال شده و بیماری در هر یک از بافت های بدن امکان بروز پیدا می کند.

برای این که مواد اولیه ای که وارد کبد می شوند، سالم باشند؛ باید محصول هضم نهایی معده سالم باشد. سلامت محصول هضم نهایی معده در گرو دو امر است:

اول این که لازم است مواد غذایی که مصرف شده و وارد معده می گردند، کیفیت مناسب داشته و سالم باشند؛

و دوم این که قوانین و آداب صحیح خوردن و آشامیدن رعایت شده باشد. هر کدام از این دو مورد، خود شامل دستورات متنوع و زیادی است که دانستن آن ها برای سالم ماندن، لازم و ضروری است.

بدن آدمی محتاج است به طعام. غذاها از دیدگاه حکما علاوه بر اینکه «بدل ما یتحلل» می گردند و انرژی لازم برای حرکت و سوخت وساز و ترمیم بافت ها را تأمین می نمایند، بر کل بدن آثار مثبت یا منفی گذاشته و جسم و روان فرد را تحت تأثیر قرار می دهند. طب سنتی ایران حفظ سلامتی (بهداشت و پیشگیری) و درمان بیماری ها را به طور عمده در یک عبارت خلاصه نموده است «تنظیم روش زندگی مطابق با مزاج و خصوصیات ذاتی هر فرد». 

منبع خوراک های هفت گانه بر اساس دیدگاه طب ایرانی، دانش نوین، آیات و روایات/ گردآوری رحمت پوریزدی