دو نفر از اهل علم نقل فرمودند که مرحوم حجة الاسلام حاجی آقا منیر فرمودند که در خبر وارد است کسی که این صلوات را بخواند بعد از آب خوردن ثواب ثقلین در نامة عمل او نوشته شود و او این است: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی الْحُسَیْنِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی اَوْلادِ الْحُسَیْن اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی اَصْحَابِ الْحُسَیْن اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی اَنْصَارِ الْحُسَیْنِ اللَّهُمَّ الْعَن مَنْ شَرِکَ فِی دَمِ الْحُسَیْنِ (علیه السلام)».

بدان که در تفسیر امام حسن عسکری (علیه السلام) در آیة «مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» که شرحی دارد و خلاصة آن این است که حضرت امیرالمؤمنین علی(علیه السلام)از رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم) نقل می فرمایند: در مقام محاسبة نفس و یاد آوردن حسنات و گناهان در هر شب و روزی، هر گاه بنده حساب خود را نمود و دید عبادت نموده، حمد و شکر خدای را بجا می آورد و هر گاه دید معصیتی از او صادر گردیده، توبه و استغفار می نماید و عزم می کند که دیگر مرتکب آن معصیت نشود و برای این که اثر آن معصیت زائل شود و محو گردد، صلوات بر محمّد و آل ایشان: بفرستد و چون که به واسطة معصیت رشتة محبّت و ولایت را پاره نموده و با دشمنان او نزدیک شده ، به قلب خود تجدید بیعت با حضرت امیرالمؤمنین علی(علیه السلام)بنماید و به صلوات محکم کند رشته را و لعن کند دشمنان محمّد و آل ایشان را(علیهم السلام) ، چون چنین کرد خدا می فرماید: من مؤاخذه نمی کنم از گناهان تو و او را می آمرزد. 

منبع : آثار و نتایج صلوات ،جورتانی اصفهانی، عباسعلی

بدان که در چند موضع خداوند بر بنده صلوات می فرستد، یک مورد در مقام صبر در مصیبت است چنان چه در سورة «بَقَره» می فرماید: «الَّذینَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصیبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ * أُولئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ» و موضع دیگر «فِی الکافِی عن أَبی عَبْدِاللَّهِ(علیه السلام) یَا إِسْحَاقَ بْنَ فَرُّوخَ مَنْ صَلَّی عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ عَشْراً صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ مَلائِکَتُهُ مِائَةَ مَرَّةٍ وَ مَنْ صَلَّی عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ مِائَةَ مَرَّةٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ مَلائِکَتُهُ أَلْفاً أَمَا تَسْمَعُ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَ مَلائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ وَ کانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیماً».

نیز در کافی از حضرت صادق(علیه السلام)روایت می کند: هر که بر پیغمبر صلوات بفرستد خداوند هزار مرتبه بر او صلوات می فرستد. و در کتاب ارشاد القلوب دیلمی از حضرت امام کاظم (علیه السلام) روایت کرده که حضرت امیر (علیه السلام) فرمودند هر که یک مرتبه بر پیغمبر (صلی الله علیه و اله و سلم) صلوات فرستد، خداوند ده مرتبه بر او صلوات می فرستد و ده حسنه به او اعطا می فرماید در مقابل صلواتی که بر آن حضرت فرستد. دیگر آن که احمد حنبل از عبدالله بن عوف روایت کرده که : جبرئیل(علیه السلام) خدمت پیغمبر (صلی الله علیه و اله و سلم) عرض کرد که خداوند فرمودند: هر که بر تو صلوات فرستد من بر او صلوات می فرستم و هر که بر تو سلام کند من بر او سلام می کنم.

منبع:آثار و نتایج صلوات :عباسعلی گورتانی اصفهانی

مرحوم ملاّ احمد اردبیلی در حدیقة الشّیعة از صحیح مسلم نقل می فرماید که چون آیة «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبِیِّ …» فرود آمد پرسیدند: یا رسول الله! سلام بر شما را دانسته ایم صلوات بر شما چگونه است؟ حضرت فرمودند بگوئید: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیْتَ وَ بَارَکْتَ عَلَی إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ».

و هر گاه خدا و رسول امر به صلوات بر آل کرده باشند در این شکّی نیست که امیرالمؤمنین(علیه السلام) افضل آل محمّد(علیهم السلام) است پس البته اولی و انسب باشد به نیابت و خلافت رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم) و شکّی نیست که با انبیاء سابق در صلوات آل ذکر نمی کرده اند و صلوات بر خاتم الأ نبیاء را اینگونه باید گفت «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» و بی ذکر آل، صلوات جایز نیست.

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

سعید غیاث الدّین اولجایتو سلطان محمّد خدابنده را، ده وجه به خاطر رسیده و در تاریخ ذکر نموده اند و صحّت عقیده و مقدار دانش و فهم آن پادشاه مغفور را از آن استنباط فرموده که مشهور است روزی در مجلس وعظ نشسته بود، واعظ در فضیلت صلوات سخن می گفت. پرسید: چرا در صلوات انبیای دیگر آل آن ها مذکور نشده و در صلوات بر پیغمبر آخرالزّمان امر به اقتران آل شده؟ واعظ به فکر فرو رفت در جواب سلطان فرمودند: مرا در این مسئله دو نکته به خاطر رسید خدمت علماء عرض نمایم یکی آن که چون دین و ملّت پیغمبران سابق در معرض تبدیل و تغییر و منسوخ شدن بود امضای آن لازم نبود الاّ دین محمّد بن عبدالله (علیه السلام)، چون تغییر و تبدیل در آن راه ندارد و تا دامنة قیامت بر قرار است لذا هر که تابع این دین است بر او لازم است احکام آن را از اولاد او: اخذ (علیه السلام) کند، پس باید در صلوات ذکر او به ذکر آل پیوسته باشد تا امّت و متابعان ایشان را معلوم شود که ایشان حافظ دین و ملّت اند و حرمت ایشان را لازم داشته و از جمله فرائض شناسند.

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

وجه دوّم چون دشمنان، آن حضرت را ابتر خواندند حق تعالی ابتریّت را بر دشمنان آن حضرت قرار داد تا کسی نام آن ها را نبرد و ذکر نکند و نسلشان منقطع گردد و نام پیغمبر (صلی الله علیه و اله و سلم) را با نام آل مقرون ساخت که هیچ کس پیغمبر را بی ایشان نشناسد و ذکر نکند و نسل او روز به روز زیاد شوند.

چون سلطان از تقریر فارق شد تمام فضلاء مجلس و غیره زبان به تحسین و آفرین گشودند و در استدلال این آیه بر کرامت و بزرگی اهل بیت(علیهم السلام) گفته اند که رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم) ایشان را قائم مقام خود گردانیده و چنان چه صلوات بر آن حضرت موجب تعظیم ایشان است صلوات بر آل ایشان نیز، باعث تعظیم آن حضرت است.

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

و مروی است روزی پیغمبر (صلی الله علیه و اله و سلم) ایشان را در زیر کساء داخل نمودند «وَ قالَ اَللَّهُمَّ اِنَ هؤُلاءِ اَهْلُ بَیْتی وَخآصَّتی وَحآمَّتی،لَحْمُهُمْ لَحْمی، وَدَمُهُمْ دَمی، یُؤْلِمُنی ما یُؤْلِمُهُمْ، وَیَحْزُنُنی ما یَحْزُنُهُمْ، اَنَا حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَهُمْ، وَسِلْمٌ لِمَنْ سالَمَهُمْ وَعَدُوٌّ لِمَنْ عاداهُمْ، وَمُحِبٌّ لِمَنْ اَحَبَّهُمْ، اِنَّهُمْ مِنّی وَ اَنَا مِنْهُمْ، فَاجْعَلْ صَلَواتِکَ وَبَرَکاتِکَ وَرَحْمَتَکَ، وَغُفْرانَکَ وَرِضْوانَکَ عَلَیَّ وَعَلَیْهِمْ» یعنی بار خدایا ایشان از من و من از ایشانم، این است که صلوات بدون آل فائده ندارد و باید آن هم جزء باشد.

چنان چه پیغمبر (صلی الله علیه و اله و سلم) هم فرموده بگویید: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» و مرقوم آن است که ابن بابویه می فرماید که هر گاه نام حضرت مذکور می شود صلوات فرستادن واجب است زیرا که ما به آن مأموریم اگر چنین نباشد مثل ذکر بعضی از ما خواهد بود و این منهی (نهی شده) است زیرا که حق تعالی فرموده: «لا تَجْعَلُوا دُعاءَ الرَّسُولِ بَیْنَکُمْ کَدُعاءِ بَعْضِکُمْ بَعْضاً…»

منبع : آثار و نتایج صلوات ،جورتانی اصفهانی، عباسعلی

درنامه‌ای که از حضرت صادر شده، فرموده‌اند:

کسی که حاجتمند باشد، شب جمعه بعد از نصف شب، غسل کند و در محل نماز قرار بگیرد.

دو رکعت نماز بخواند به این ترتیب که:

در رکعت اوّل سوره حمد را می‌خواند و وقتی که به آیه: «ایاک نعبد و ایاک نستعین» رسید، آن را صد بار تکرار می‌کند و حمد را تمام و سوره توحید را تنها یکبار می‌خواند.

❤️🌸❤️🌸❤️❤️🌸❤️🌸❤️❤️🌸❤️🌸❤️

بعد از آن رکوع و سجده می‌کند و در هر کدام تسبیحات آن را هفت بار انجام می‌دهد. و رکعت دوم را مانند اولی بجا می‌آورد. بعد از نماز این دعا را می‌خواند و خداوند به قطع، حاجت او را هر چه که باشد، برآورده می‌کند. مگر اینکه مربوط به قطع رحم باشد:

اَللَّهُمَّ إِنْ أَطَعْتُکَ فَالْمحْمَدَةُ لَکَ وَإِنْ عَصَیْتُکَ فَالْحُجَّةُ لَکَ مِنْکَ خدایا اگر تو را اطاعت کردیم، حمد و ثنا برای توست. و اگر معصیت کردیم، تو علیه ما الرَّوْحُ وَمِنْکَ الْفَرَجُ سُبْحَانَ مَنْ أَنْعَمَ وَشَکَرَ سُبْحَانَ مَنْ قَدَّرَ وَغَفَرَ. دلیل داری. راحتی و گشایش از توست. پاک و منزّه است کسی که نعمت می‌دهد و تشکّر می‌کند.اَللَّهُمَّ إِنْ کُنْتُ قَدْ عَصَیْتُکَ فَإِنِّی قَدْ أَطَعْتُکَ فِی أَحَبِّ الْأَشْیَاءِ پاک و منزّه است کسی که مقدّر می‌کند و می‌بخشد. خدایا اگر چه عصیان کرده‌ام، امّا إِلَیْکَ وَهُوَ الْإِیمَانُ بِکَ لَمْ أَتَّخِذْ لَکَ وَلَداً وَلَمْ أَدْعُ لَکَ شَرِیکاً در محبوب‌ترین امور نزد تو، که ایمان باشد، تو را اطاعت کرده‌ام. من برای تو فرزند مَنّاً مِنْکَ بِهِ عَلَیّ‌لَا مَنّاً مِنِّی بِهِ عَلَیْکَ وَقَدْ عَصَیْتُکَ یَا إِلَهِی عَلَی و شریکی نمی‌دانم. البته این ایمان، توفیقی از توست، نه منّتی از من بر تو. خدایا از سر غَیْرَ وَجْهِ الْمُکَابَرَةِ وَلَا الْخُرُوجِ عَنْ عُبُودِیَّتِکَ وَلَا الْجُحُودِ بِرُبُوبِیَّتِکَ لجبازی و با قصد خروج از عبودیّت و انکار به ربوبیّت، گناه نکرده‌ام. بلکه فریب هوای وَلَکِنْ أَطَعْتُ هَوَایَ وَأَزَلَّنِی الشَّیْطَانُ فَلَکَ الْحُجَّةُ عَلَیَّ وَالْبَیَانُ فَإِنْ نفسم را خوردم و شیطان مرا به لغزش انداخت. با این حال تو می‌توانی مرا محکوم کنی. اگر تُعَذِّبْنِی فَبِذُنُوبِی غَیْرِ ظَالِمٍ وَإِنْ تَغْفِرْ لِی وَتَرْحَمْنِی فَإِنَّکَ جَوَادٌ مرا عذاب کنی، به خاطر گناهانم خواهد بود. اما اگر ببخشی به خاطر آقایی و کرم و جود توست. کَرِیمٌ یَا کَرِیمُ (یا کریم را آن قدر تکرار می‌کند تا نفسش تمام شود.) و ادامه می‌دهد:

❤️🌸❤️🌸❤️❤️🌸❤️🌸❤️❤️🌸❤️🌸❤️

یَا آمِناً مِنْ کُلِّ شَیْ‌ءٍ وَکُلُّ شَیْ‌ءٍ مِنْکَ خَائِفٌ حَذِرٌ أَسْأَلُکَ بِأَمْنِکَ ای خدایی که از هیچ چیزی هراس ندارد و همه چیز در هراس از اوست. درخواست مِنْ کُلِّ شَیْ‌ءٍ وَخَوْفِ کُلِّ شَیْ‌ءٍ مِنْکَ أَنْ صَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ می‌کنم به خاطر اینکه تو از همه در امانی و همه از تو هراسان هستند، بر محمّد وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تُعْطِیَنِی أَمَاناً لِنَفْسِی وَأَهْلِی وَوُلْدِی وَسَائِرِ و خاندانش درود فرست و برای من و خانواده و فرزندانم امان و پناه بده. تا از کسی مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَیَّ حَتَّی‌لَا أَخَافَ أَحَداً وَلَا أَحْذَرَ مِنْ شَیْ‌ءٍ أَبَداً نترسم و هراسی به خود راه ندهم. همانا تو بر هر چیزی توانایی داری و خدا إِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ وَحَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَکِیلُ یَا کَافِیَ ما را کفایت می‌کند و او بهترین وکیل است. ای کفایت کننده ابراهیم از شرّ إِبْرَاهِیمَ‌علیه السلام نُمْرُودَ وَیَا کَافِیَ مُوسَی‌علیه السلام فِرْعَوْنَ وَیَا کَافِیَ مُحَمَّدٍ نمرود و ای کفایت کننده موسی از شر فرعون و ای کفایت کننده محمّدصلی الله علیه وآله از شر صَلَّی اللَّه عَلَیْهِ وَآلِهِ الْأَحْزَابَ. أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ قبایل عرب. از تو می‌خواهم که بر محمّد و خاندانش درود فرستی و مرا از عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تَکْفِیَنِی شَرَّ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ شر فلانی حفظ کنی. تو از شر کسی که از شرش می‌ترسم، کفایت خواهی کرد. (در این بخش نام شخصی را که از شر او در هراس است، ذکر می‌کند.)

❤️🌸❤️🌸❤️❤️🌸❤️🌸❤️❤️🌸❤️🌸❤️

فَیَسْتَکْفِی شَرَّ مَنْ یَخَافُ شَرَّهُ. ان شاء اللَّه حاجتش برآورده می‌شود. سپس به سجده رفته و با تضرّع حوائجش را درخواست می‌کند. فَإِنَّهُ مَا مِنْ مُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ صَلَّی هَذِهِ الصَّلَاةَ وَدَعَا بِهَذَا الدُّعَاءِ إِلَّا فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ السَّمَاءِ لِلْإِجَابَةِ وَیُجَابُ فِی وَقْتِهِ وَلَیْلَتِهِ کَائِناً مَا کَانَ وَذَلِکَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ عَلَیْنَا وَعَلَی النَّاسِ؛ هیچ زن و مرد مؤمن و مؤمنه‌ای نیست که این نماز را با این دعا بخواند مگر اینکه خداوند درهای رحمتش را برای اجابت باز می‌کند و دعایش را در همان لحظه و همان شب مستجاب می‌کند. هر چه که باشد. این اجابت از فضل خدا به ما و مردم است.

منبع دعاهای صادره از امام مهدی عجل الله تعالی و فرجه الشریف در عصر غیبت صغری/محمدتقی  اکبر‌نژاد

یكى از واجبات دين مقدس اسلام نماز مى باشد. نماز عامل محافظت انسان از ابتلاء به گناه و معصيت در برابر خداوند متعال است و بهترين وسيله تقرب و رسيدن به آرامش براى انسان مى باشد.

طبق آيات و روايات بر هر مسلمانى واجب است كه در شبانه روز پنج نوبت نماز بخواند و براى ترك كننده اين عمل، سختى هاى جسمى و روحى و عذاب هاى آخرتى وجود دارد . خداوند متعال مى فرمايد: «نماز بگزار، همانا نماز آدمى را از فحشاء و منكر باز مى دارد و ياد خدا بزرگتر است و خدا بر آنچه مى سازيد آگاهست» هم چنين مى فرمايد: «اى اهل ايمان از صبر و نماز يارى جوئيد كه خداوند با شكيبايانست» هم چنين در جاى ديگر مى فرمايد «بهشتيان از جهنميان مى پرسند، چه چيز شما را به دوزخ كشانيد؟ در پاسخ گويند، ما از نمازگزاران نبوديم» و هم چنين مى فرمايد «آنها كه كتاب خدا را تلاوت كرده و نماز برپاى ميدارند و از آن چه خدا روزيشان فرموده پنهان و آشكار به فقيران انفاق مى كنند اميد به تجارتى دارند كه هرگز زيان نخواهد داشت» 

قابل توجه است كه اين دستور اسلام در اديان گذشته هم وجود داشته چرا كه خداوند متعال مى فرمايد: «(به ياد)آور هنگامى كه از بنى اسرائيل پيمان گرفتيم جز خدا را نپرستيد و به پدر و مادر، خويشان، يتيمان و بينوايان نيكى كنيد و به زبان خوش با مردم سخن گوييد، نماز بر پا داشته و زكات بپردازيد، پس تمامى شما به جز عده كمى رويگردان شديد»

و ترك نماز مانع از قبولى اعمال انسان مى شود چنان چه پروردگار متعال مى فرمايد: «هيچ چيز مانع قبولى انفاق هاى آنها نشد مگر آن كه به خدا و پيامبرش كافر شدند و جز با بى ميلى در نماز حاضر نشوند و جز با كراهت انفاق نكنند»

هنگامى كه بى رغبتى به نماز خواندن مانع از قبولى اعمال ميشود، ترك كردن نماز چه تأثيرى بر ما و كردارمان خواهد داشت. بعضى ها فكر مى كنند؛ ترك نماز هيچ تأثيرى در زندگى شان ندارد ولى اين افراد غافلند از اين كه امام صادق عليه السلام فرمودند: «شخصى بر رسول خدا از تنگى روزيش شكوه كرد. حضرت فرمود: مگر نماز نمى خوانى؟ عرض كرد: يا رسول الله من در پنج وقت، نماز با شما مى خوانم. حضرت فرمودند: شايد روزه نمى گيرى؟ عرض كرد؛ نه يا رسول الله. حضرت فرمود: آيا به گناهى مبتلا هستى؟ جواب داد حاشا كه خلاف فرموده خدا و پيامبرش رفتار كرده باشم. ناگاه جبرئيل امين از طرف رب العالمين نازل شد و عرض كرد: يا رسول الله، حق تعالى ترا سلام مى رساند و مى فرمايد: علت تنگدستى اين مرد آنست كه در همسايگى اش باغى وجود دارد و در آن گنجشكى روى شاخه درختى لانه كرده و در آن آشيان استخوان تارك الصلاتى مى باشد. به خاطر شومى آن استخوان زندگى اين مرد را فقر و گرفتارى فرا گرفته است»

پس معلوم مى شود وقتى استخوان يك بى نماز سبب فقر و گرفتارى مى شود اگر انسان شخصاً از نماز دور شود، به طور حتم دچار فقر و بدبختى مى گرد .

ترك كردن خواندن نماز؛ سبب خوارى و تزلزل شخصيت فرد مى شود چرا كه رسول اكرم صلى الله عليه وآله وسلم فرمودند: «سگ (در پارس كردنش) مى گويد سپاس خدايى را كه مرا سگ آفريد و خوك نگردانيد، خوك ميگويد سپاس خدايى را كه مرا خوك گردانيد و كافر نيافريد و كافر ميگويد: الحمدالله كه مرا منافق نيافريد و منافق مى گويد: خدا را شكر كه مرا تارك الصلاه نيافريد»

 ديدگاه دانشمندان درباره نماز، دعا و نيايش با خالق يكتا : الكسيس كارل مى گويد؛ نيايش گاهى تأثيرات شگفت آورى دارد، بيمارانى بوده اند كه تقريباً به طور آنى از دردهايى هم چون خدره، سرطان، عفونت كليه و زخم هاى مزمن و سل ريوى شفا يافته اند. بسيار واضح است كه نماز نوعى نيايش به درگاه خداوند مى باشد كه توسط آن دردهاى خود را تسكين مى دهيم.

و هم چنين در نماز فوايد مهم روحى وجود دارد، يكى از فوائد آن تلقين به نفس است كه امروز اهميت آن در علم روانشناسى(پسيكولوژى) به ثبوت رسيده است كه به واسطه تأثير تلقين به نفس، بيمارى بهبود مييابد. فرد سالم مريض مى گردد، شخص بد اخلاق، خوش اخلاق مى شود، خوش اخلاق بد اخلاق مى شود، بد عمل خوش عمل مى شود، درستكار، بزهكار مى گردد، بى دين، ديندار مى شود و ديندار بى دين.

هنگامى كه فرد به خود تلقين كند كه؛ تو آدم خوبى هستى، راستگو هستى، خيانت نمى كنى. وقتى مكرر با خود از اين مقوله حديث نفس كند و به نفس خودش القا نمايد، قطعاً همين صفات حسنه و اخلاق ممدوحه در وجود او ريشه مى دواند و در اعمال، رفتار و اخلاق او تأثير مى گذارد. شخص نماز گزار به طور مداوم در هر شبانه روز چندين مرتبه در نماز خود را از جمله ى صالحان و با آنان هم رديف مى كند و خود را فروتن و خاكسار مى سازد، از اين رو به طور طبيعى در او اثر مى گذارد و در رديف بندگان صالح در مى آيد. يكى ديگر از فايده هاى روانى نماز، لذت بردن نماز گزار است چرا كه در نماز با محبوب خود  مواجه و به قرب وصال نائل مى گردد و چنان غرق لذت روحى مى گردد كه ديگر لذايذ مادى و نشاط جسمى براى او رنگ و بويى ندارد. بر همگان بديهى است افرادى كه نماز را ترك مى كنند هيچ ترس و واهمه اى در مقابل گناهانشان ندارند و راحت از مسير خارج مى شوند و به دزدى، غارت و تجاوز دست مى زنند. نكته ديگر؛ افرادى كه نماز نمى خوانند از لذت مناجات با خداوند متعال دور مى شوند و ناچار بر لذتهاى نامشروع و خطرناك روى مى آورند، همچنين در سختى ها فرد به يك منبع آرام بخشى نياز دارد كه او را آرام كند ولى افرادى كه نماز را ترك كرده اند، براى آرام كردن خود به جاى نمازى كه آرام بخش مؤمنين است، به مواد مخدر و رابطه با دوستان بى دين رو مى آورند و آنها نيز به جاى كمك كردن، او را در چاه بى دينى مى اندازند.

منبع گناه و تاثیر آن بر جسم و جان/ محمدحسین طغیانی