ترك نماز و ابتلا به امراض روحى روانى

یكى از واجبات دين مقدس اسلام نماز مى باشد. نماز عامل محافظت انسان از ابتلاء به گناه و معصيت در برابر خداوند متعال است و بهترين وسيله تقرب و رسيدن به آرامش براى انسان مى باشد.

طبق آيات و روايات بر هر مسلمانى واجب است كه در شبانه روز پنج نوبت نماز بخواند و براى ترك كننده اين عمل، سختى هاى جسمى و روحى و عذاب هاى آخرتى وجود دارد . خداوند متعال مى فرمايد: «نماز بگزار، همانا نماز آدمى را از فحشاء و منكر باز مى دارد و ياد خدا بزرگتر است و خدا بر آنچه مى سازيد آگاهست» هم چنين مى فرمايد: «اى اهل ايمان از صبر و نماز يارى جوئيد كه خداوند با شكيبايانست» هم چنين در جاى ديگر مى فرمايد «بهشتيان از جهنميان مى پرسند، چه چيز شما را به دوزخ كشانيد؟ در پاسخ گويند، ما از نمازگزاران نبوديم» و هم چنين مى فرمايد «آنها كه كتاب خدا را تلاوت كرده و نماز برپاى ميدارند و از آن چه خدا روزيشان فرموده پنهان و آشكار به فقيران انفاق مى كنند اميد به تجارتى دارند كه هرگز زيان نخواهد داشت» 

قابل توجه است كه اين دستور اسلام در اديان گذشته هم وجود داشته چرا كه خداوند متعال مى فرمايد: «(به ياد)آور هنگامى كه از بنى اسرائيل پيمان گرفتيم جز خدا را نپرستيد و به پدر و مادر، خويشان، يتيمان و بينوايان نيكى كنيد و به زبان خوش با مردم سخن گوييد، نماز بر پا داشته و زكات بپردازيد، پس تمامى شما به جز عده كمى رويگردان شديد»

و ترك نماز مانع از قبولى اعمال انسان مى شود چنان چه پروردگار متعال مى فرمايد: «هيچ چيز مانع قبولى انفاق هاى آنها نشد مگر آن كه به خدا و پيامبرش كافر شدند و جز با بى ميلى در نماز حاضر نشوند و جز با كراهت انفاق نكنند»

هنگامى كه بى رغبتى به نماز خواندن مانع از قبولى اعمال ميشود، ترك كردن نماز چه تأثيرى بر ما و كردارمان خواهد داشت. بعضى ها فكر مى كنند؛ ترك نماز هيچ تأثيرى در زندگى شان ندارد ولى اين افراد غافلند از اين كه امام صادق عليه السلام فرمودند: «شخصى بر رسول خدا از تنگى روزيش شكوه كرد. حضرت فرمود: مگر نماز نمى خوانى؟ عرض كرد: يا رسول الله من در پنج وقت، نماز با شما مى خوانم. حضرت فرمودند: شايد روزه نمى گيرى؟ عرض كرد؛ نه يا رسول الله. حضرت فرمود: آيا به گناهى مبتلا هستى؟ جواب داد حاشا كه خلاف فرموده خدا و پيامبرش رفتار كرده باشم. ناگاه جبرئيل امين از طرف رب العالمين نازل شد و عرض كرد: يا رسول الله، حق تعالى ترا سلام مى رساند و مى فرمايد: علت تنگدستى اين مرد آنست كه در همسايگى اش باغى وجود دارد و در آن گنجشكى روى شاخه درختى لانه كرده و در آن آشيان استخوان تارك الصلاتى مى باشد. به خاطر شومى آن استخوان زندگى اين مرد را فقر و گرفتارى فرا گرفته است»

پس معلوم مى شود وقتى استخوان يك بى نماز سبب فقر و گرفتارى مى شود اگر انسان شخصاً از نماز دور شود، به طور حتم دچار فقر و بدبختى مى گرد .

ترك كردن خواندن نماز؛ سبب خوارى و تزلزل شخصيت فرد مى شود چرا كه رسول اكرم صلى الله عليه وآله وسلم فرمودند: «سگ (در پارس كردنش) مى گويد سپاس خدايى را كه مرا سگ آفريد و خوك نگردانيد، خوك ميگويد سپاس خدايى را كه مرا خوك گردانيد و كافر نيافريد و كافر ميگويد: الحمدالله كه مرا منافق نيافريد و منافق مى گويد: خدا را شكر كه مرا تارك الصلاه نيافريد»

 ديدگاه دانشمندان درباره نماز، دعا و نيايش با خالق يكتا : الكسيس كارل مى گويد؛ نيايش گاهى تأثيرات شگفت آورى دارد، بيمارانى بوده اند كه تقريباً به طور آنى از دردهايى هم چون خدره، سرطان، عفونت كليه و زخم هاى مزمن و سل ريوى شفا يافته اند. بسيار واضح است كه نماز نوعى نيايش به درگاه خداوند مى باشد كه توسط آن دردهاى خود را تسكين مى دهيم.

و هم چنين در نماز فوايد مهم روحى وجود دارد، يكى از فوائد آن تلقين به نفس است كه امروز اهميت آن در علم روانشناسى(پسيكولوژى) به ثبوت رسيده است كه به واسطه تأثير تلقين به نفس، بيمارى بهبود مييابد. فرد سالم مريض مى گردد، شخص بد اخلاق، خوش اخلاق مى شود، خوش اخلاق بد اخلاق مى شود، بد عمل خوش عمل مى شود، درستكار، بزهكار مى گردد، بى دين، ديندار مى شود و ديندار بى دين.

هنگامى كه فرد به خود تلقين كند كه؛ تو آدم خوبى هستى، راستگو هستى، خيانت نمى كنى. وقتى مكرر با خود از اين مقوله حديث نفس كند و به نفس خودش القا نمايد، قطعاً همين صفات حسنه و اخلاق ممدوحه در وجود او ريشه مى دواند و در اعمال، رفتار و اخلاق او تأثير مى گذارد. شخص نماز گزار به طور مداوم در هر شبانه روز چندين مرتبه در نماز خود را از جمله ى صالحان و با آنان هم رديف مى كند و خود را فروتن و خاكسار مى سازد، از اين رو به طور طبيعى در او اثر مى گذارد و در رديف بندگان صالح در مى آيد. يكى ديگر از فايده هاى روانى نماز، لذت بردن نماز گزار است چرا كه در نماز با محبوب خود  مواجه و به قرب وصال نائل مى گردد و چنان غرق لذت روحى مى گردد كه ديگر لذايذ مادى و نشاط جسمى براى او رنگ و بويى ندارد. بر همگان بديهى است افرادى كه نماز را ترك مى كنند هيچ ترس و واهمه اى در مقابل گناهانشان ندارند و راحت از مسير خارج مى شوند و به دزدى، غارت و تجاوز دست مى زنند. نكته ديگر؛ افرادى كه نماز نمى خوانند از لذت مناجات با خداوند متعال دور مى شوند و ناچار بر لذتهاى نامشروع و خطرناك روى مى آورند، همچنين در سختى ها فرد به يك منبع آرام بخشى نياز دارد كه او را آرام كند ولى افرادى كه نماز را ترك كرده اند، براى آرام كردن خود به جاى نمازى كه آرام بخش مؤمنين است، به مواد مخدر و رابطه با دوستان بى دين رو مى آورند و آنها نيز به جاى كمك كردن، او را در چاه بى دينى مى اندازند.

منبع گناه و تاثیر آن بر جسم و جان/ محمدحسین طغیانی