توجه به نماز
پیامبر (صلي الله عليه وآله وسلم ) :ان العبد لیصلی الصلاة لا یکتب له سدسها و لاعشرها، و انما یکتب للعبد من صلاته ما عقل منها
به درستی بنده نماز می خواندبرای او، نه یک ششم آن و نه یک دهم آن نوشته نمی شود، جز این نیست که برای بنده از نمازش آن مقدار نوشته می شود که به آن توجه کرده است .
( بحار الانوار، ج ,84 ص .237 اصول وافی ، ج 2، ص 105 )
راه هاى حضور قلب در نماز کدام است؟
مقصود از حضور قلب، آن است که دل، از غیر یاد خدا خالى باشد و توجه قلبى انسان به اذکار و کارهایى باشد که در نماز انجام مى دهد نه این که عملى یا ذکرى را انجام دهد و فکرش به جاى دیگرى مشغول باشد. شکى نیست که این حضور موجب کمال و قبولى نماز در پیشگاه خداوند مى شود. از این رو، کسى که عظمت پروردگار و آفریننده هستى را باور دارد و به رحمت گسترده او امیدوار است، باید حریم دستورهاى الهى را بزرگ بشمارد و از کوتاهى خود در برابر عظمت پروردگار، شرمسار باشد; اگر چه همه اعمالش را در حدّ کمال انجام داده باشد. کسى که در تمام لحظات عمر خود از این ویژگى برخوردار است، هرگز نباید هنگام اشتغال به نماز، خاطرش آشفته باشد و به جاى راز و نیاز، به افکار پراکنده، خود را مشغول سازد. از این رو، بهترین راه ایجاد حضور قلب و توجه خاطر، مبارزه جدّى با هجوم افکار پراکنده و آشفته است. براى دفع هجوم این افکار و اوهام، راهى جز برطرف ساختن انگیزه هاى آنها نیست. بهر حال براى حصول حضور قلب، بایستى علل و اسباب آن را یافت و موانع آن را از بین برد.
شیوه های آموزش و جذب فرزندان به نماز
ضرورت آموختن نماز به فرزندان
زندگی پاکیزه هنگامی به دست خواهد آمد که انسان دل خود را با یاد خدا زنده نگه دارد تا به کمک آن بتواند با همه جاذبه های بدی و فساد مبارزه کند و دست شیطان های درونی و برونی را از سر خود کوتاه کند. توفیق این ذکر و حضور همیشگی، فقط به برکت نماز به دست می آید. «نماز در حقیقت، پشتوانه استوار و ذخیره تمام نشدنی است که آدمی را در مبارزه با شیطان نفس که همواره او را به پستی و زبونی می کشاند و شیطان های قدرت که با زر و زور و تزویر او را وادار به ذلت و تسلیم می کند، یاری می رساند و محکم ترین و کارسازترین وسیله ای است که انسان های در آغاز راه رابطه خود را با خدا با آن استوار می کنند و برجسته ترین اولیای خدا نیز بهشت خلوت انس خود با محبوب را در آن می جویند».
نقش نماز در روابط اجتماعی
انسان موجودی است مدنی الطبع و چند بُعدی. فطرتش او را به طیف‌گرایی می‌کشاند و او را از بُعد درون گرایی به برون گرایی گسیل می‌دارد. هجرت آدم از جنّت و سکونت در ارض، و یا به قول مادّیون، هبوط او از غار به دشت و سیر مراحل کوچ به روستا، شهرک، شهر و دست یابی به تمدّن و تشکیل انجمن، شورا و مجمع نظریه جمع گرایی را تأیید می‌کنند.
اذان صبح: 
طلوع آفتاب: 
اذان ظهر: 
غروب آفتاب: 
اذان مغرب: 
نیمه شب شرعی: 
