شرط آمرزش گناهان در حدیث نبوی

پیامبر عظیم الشأن اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) فرموده اند: «اِنَّ مَنْ تَمَسَّکَ فِی شَهْرِ رَمَضانَ بِسِتِّ خِصالٍ غَفَرَ اللّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ… .» بر اساس فرمودۀ این بزرگوار، هرکس در ماه رمضان، شش کار را با قوّت انجام دهد، خداوند گناهانش را مى آمرزد:

1. «اَنْ يَحْفَظَ دِينَهُ.» ([کسی که] دینش را حفظ کند.)فلسفۀ روزه دین نگهداری است. ما دربارۀ دین سه وظیفه داریم: دین دانی و دین داری و دین بانی.

دین دانی، یعنی اینکه دین و احکام شریعت را بفهمیم. دین داری، یعنی به آنچه از دین فهمیده ایم، عمل کنیم و دین بانی هم که وظیفۀ ماست، یعنی نگهبان دین باشیم.

2. «يَصُونَ نَفْسَهُ.» (خودش را حفظ کند.)

انسان مؤمن نفس اماره اش را کنترل می کند؛ یعنی اینکه اراده اش را قوی می کند. به عنوان مثال شما تشنه اید، هوا هم گرم است و درون منزل هم کسی نیست. می توانید بروید کنار یخچال، لیوان آب سرد را بردارید و نوش جان کنید؛ ولی می گویید: «من مهمان خدا هستم و روزه بر من واجب است.» اراده می کنید که گناه نکنید؛ حالا اگر این ارادۀ قوی، در سایر اوقات و در مواجهه با دیگر معصیت ها هم در زندگی شما به وجود بیاید و مرتکب گناه نشوید، نشانۀ قبولیِ روزه است.

3. «وَ يَصِلَ رَحِمَهُ.» (و صلۀ رحم کند.)

4. «وَ لا يُؤْذِیَ جارَهُ.» (و همسایه اش را اذیت نکند.)

5. «وَ يَرْعى اِخْوانَهُ.» (و حال برادرانش را رعایت کند.)

6. «وَ يَخْزُنَ لِسانَهُ.» (و زبانش را باز دارد.)

بنابراین سعی کنیم کم حرف بزنیم یا اگر هم می خواهیم حرفی بزنیم، گزیده باشد. هر حرفی که می گوییم، باید یا برای دنیای ما مفید باشد یا برای آخرتمان یا برای هردو.

منبع: بهار طاعت / به کوشش جعفر حسن زاده