شخصي از پيامبر اسلام پرسيد:

در روايت آمده كه:

«قال رجل للنبي(ص) يا رسول الله علمني عملالايحال بينه و بين الجنه قال لاتغضب ولاتسال الناس شيئا و ارض للناس ما ترضي لنفسك،

شخصي از پيامبر اسلام پرسيد:

«اي فرستاده خدا! كاري به من ياد بده كه ميان آن عمل و بهشت فاصله اي نباشد.»

پيامبر فرمود: «عصباني مشو و از مردم چيزي طلب مكن و نيز براي مردم بپسند آنچه را براي خود مي پسندي.»

(امالي طوسي، ص 507؛ مستدرك الوسائل، ج 7، ص 222؛ بحارالانوار، ج 27، ص 72 و ج 47، ص 47، ص 125)

و عرب باديه نشيني نزد پيامبر آمد، ركاب شتر پيامبر را گرفت و گفت: اي رسول خدا، چيزي به من ياد بده كه به وسيله آن وارد بهشت شوم!

پيامبر فرمود: «آنچه را كه دوست داري ديگر مردمان نسبت به تو روا دارند، تو نيز همان را نسبت به آنان روا دار. و آنچه را كه ناپسند مي داري ديگران نسبت به تو انجام دهند، تو نيز آن را در حق آنان انجام مده. حال، ركاب شتر را رها كن!

(كافي، ج 2 ص 146)

و پيامبر اسلام در نصيحتي به علي بن ابي طالب فرمود:

«يا علي ما كرهته لنفسك فاكره لغيرك و ما احببته لنفسك فاحببه لاخيك تكن عادلافي حكمك مقسطا في عدلك محبا في اهل السماء مودودا في صدور اهل الارض احفظ وصيتي ان شاء الله تعالي»؛

اي علي! هرچه براي خود نمي پسندي براي ديگران مپسند و آنچه براي خود مي خواهي براي ديگران هم بخواه؛ دراين صورت در قضاوت خويش دادگر و در دادگريت يكسان نگر خواهي بود، و اهل آسمان تو را دوست خواهند داشت و در سينه اهل زمين به محبت جاي خواهي گرفت. اين سفارش مرا - به خواست خدا- به خاطر سپار.

(تحف العقول، ص 113؛ بحارالانوار، ج 47، ص 86)