شجره طوبي19

هر ساعت از روز گاندى به دقت‏برنامه‏ريزى شده بود . زمان يكى از وسواس‏هاى گاندى بود . به عقيده او هر دقيقه هديه خداوند بود و مى‏بايست‏براى خدمت‏به انسان به كار گرفته شود . پس از عبادت صبحگاهى تا طلوع آفتاب در كلبه‏اش مى‏نشست و با حوصله مكاتباتش را با مداد و با خط خودش جواب مى‏داد . از هر مداد تا جايى استفاده مى‏كرد كه از فرط كوچكى ديگر لاى انگشتانش جا نمى‏گرفت . زيرا معتقد بود كه هر مداد مظهر كار يك همنوع است و حرام كردن آن نشان بى‏تفاوتى نسبت‏به زحمت او خواهد بود . گاندى از حرام كردن حتى يك تكه كاغذ ابا داشت . شخصا پاكت‏نامه‏هايى را كه برايش مى‏رسيد، مى‏بريد و آن را تبديل به دفترچه‏هاى يادداشت مى‏كرد و از بالا تا پايين‏شان را چيزى مى‏نوشت . (6)

پى‏نوشت‏ها:
1 . تفسير نورالثقلين، ج 4، ص 104
2 . بحارالانوار، ج 43، ص 82
3 . مجموعه درام، ج 1، ص 41
4 . داستان راستان، ج 4، محمدمهدى اشتهاردى، ص 207
5 . محمود خيراللهى، يكصد حكايت، ص 300
6 . آزادى در نيمه شب، نشر نو، ص 53 به نقل از هزار يك حكايت، ج 1، ص 86

منبع:
محمد فولادى، ديدار آشنا، شماره 20

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7