عبوديت7

2. «الَّذِینَ یحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ یسَبِّحُونَ بحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ یؤْمِنُونَ بِهِ وَ یستَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ کلَّ شىْءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً فَاغْفِرْ لِلَّذِینَ تَابُوا وَ اتَّبَعُوا سبِیلَک وَ قِهِمْ عَذَاب الجَْحِیمِ» (4).
«کسانى که عرش [خدا] را حمل مى ‏کنند، و آنها که پیرامون آنند، به سپاس پروردگارشان تسبیح مى ‏گویند و به او ایمان دارند و براى کسانى که گرویده‏اند طلب آمرزش مى‏ کنند: پروردگارا، رحمت و دانش تو بر هر چیز احاطه دارد؛ کسانى را که توبه کرده و راه تو را دنبال کرده‏اند، ببخش و آنها را از عذاب آتش نگه دار».
این آیه ناظر به فرشتگانی است که به خدا ایمان آورده و مشغول تسبیح حق اند. آنان برای مؤمنان از درگاه ایزد منان آمرزش می طلبند. باید دانست که طلب غفران این گروه از فرشتگان، طلبی ساده و بدون نتیجه نیست؛ بلکه به اقتضا و سنن عوالم برتر و قرب و منزلت ملائکه خواستن آنان مساوی با ساری و جاری شدن رحمت ها، مغفرت ها و آمرزش ها برای مؤمنان و توبه کنندگان حقیقی است. این آیه طلب غفران این گروه از فرشتگان را فقط در خصوص مؤمنان و توبه کنندگان حقیقی، مطرح می کند که عمومیت و اطلاق آیه ی گذشته را خاص و مقید می سازد.

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9· 10· 11· 12