عبوديت7

3. امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «من کتم صومه قال [الله] عز وجل للملائکته: عبدی استجار من عذابی فاجیروه و وکل الله عز و جل ملائکة بالدعاء للصائمین و لم یأمرهم بالدعاء لاحد الا استجاب لهم فیه» (5).
«کسی که روزه ی [مستحبی] اش را از دیگران کتمان [و مخفی] کند، خداوند عز و جل به ملائکه اش می گوید: بنده ی من از عذاب من، به من پناه آورده است. به او پناه دهید و خداوند عز وجل ملائکه ای را برای دعا کردن برای روزه داران، موکل می کند و خداوند آنها را به دعا برای احدی مأمور نمی سازد؛ مگر آنکه دعای آنان در حق او مستجاب شود».
از این روایت به دست می آید که خداوند فرشتگانی را برای دعا و غفران نسبت به مؤمنان مأمور ساخته است و نیز بیانگر آن است که دعا کردن فرشتگان قرین استجابت است، یعنی دعا کردن همان و مستجاب شدن آن همان.

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9· 10· 11· 12