تلنگر42

رسول اكرم صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏ آله :
اَنـَا اَدیبُ اللّه‏ِ وَ عَلىٌّ اَدیبى ، اَمَرَنى رَبّى بِالسَّخاءِ وَ الْبِرِّ وَ نَهانى عَنِ الْبُخْلِ وَ الْجَفاءِ وَ ما شَى‏ءٌ اَبْغَضُ اِلَى اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ مِنَ الْبُخْلِ وَ سوءِ الْخُلُقِ، وَ اِنَّهُ لیُفْسِدُ العَمَلَ كَما یُفْسِدُ الخَلُّ الْعَسَلَ؛
حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله فرمود: من ادب آموخته خدا هستم و امیرالمومنین على(علیه السلام)، ادب آموخته من است. پروردگارم مرا به سخاوت و نیكى كردن فرمان داد و از بخل و سختگیرى بازَم داشت.
در نزد خداوند عزّوجلّ چیزى منفورتر از بخل و بد اخلاقى نیست. بد اخلاقى، عمل را ضایع مى‏‌كند، آن‏سان كه سركه عسل را.
در ادامه به اختصار کمی پیرامون این دوصفت نکاتی را بیان می کنیم.

بخل و سخاوت
بخل یکی از ملکات زشت اخلاقی است که گاهی به صورت روحیه در وجود انسان قرار می‌گیرد و انسان در اثر آن «بخیل » یا « باخل » می‌شود که در این نوشتار به بیان مطالب گوناگونی پیرامون این رذیله‌ی اخلاقی می‌پردازیم
استناد قرآنی قرآن کریم در سوره‌ی حدید، آیه‌ی24 می فرماید:« الَّذینَ یَبْخَلُونَ وَ یَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْل‏» یعنی: «کسانی که خود بخل می‌ورزند و دیگران را هم به بخل امر می‌کنند».
بنا بر آنچه بیان شد در می‌یابیم که اگر در تعریف بخل گفته شود که « بخیل کسی است که به دیگری چیزی عطا نکند» در این صورت شامل قسم دوم که بخیل دیگران را از انفاق نهی می‌کند نمی‌شود. و اگر گفته شود که بخیل کسی است که نگذارد دیگران چیزی را به کسی عطا کنند شامل قسم اول ـ که بخل ورزیدن نسبت به اموال خودِ بخیل است ـ نمی شود.
شدت و ضعف بخل در انسان ها صفت بخل در وجود انسان ها دچار ضعف و شدت است به طوریکه گاهی برخی از افراد نسبت به بذل و بخشش اموال خود به دیگران بخل می‌ورزند. اما عده ای دیگر نسبت به اموال دیگران نیز بخیل اند و با اینکه هیچ ارتباطی به آنها ندارد و چیزی از آنها کم نمی‌شود باز هم بخشش دیگران را بر نمی‌تابندکه طبیعتا چنین افرادی در درجه‌ی شدید تری از بخل قرار دارند.

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7