تلنگر26

سیه چهرگان
قرآن به این حقیقت اشاره دارد که «یوْمَ تَبْیضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوه» ؛(1) «روزی که چهره‌هایی سفید و چهره‌هایی سیاه شود.» در دعای وضو نیز می‌خوانیم: «اللَّهُمَّ بَیضْ وَجْهِی یوْمَ تَسْوَدُّ فِیهِ الْوُجُوه…؛ (2) خدایا! صورتم را سپید فرما در روزی که چهره‌ها در آن روز سیاه می‌شوند.»
اموری که باعث می‌شود گروهی با چهره سیاه در قیامت ظاهر شوند، گاهی امور اعتقادی و اصولی، و گاه انحرافات عملی و ارتکاب گناهان بزرگ، و زمانی عمل نکردن به وظایف اخلافی و صنفی‌ و گاه … است. تلاش می‌کنیم اهم این امور را در چند بخش ارائه دهیم:
الف. اعتقادات

1. افترا بستن بر خدا
افترای بر خدا نوعاً در بی‌اعتقادی به خداوند ریشه دارد. کسانی که خدا و اوصاف او را درست نشناخته‌اند، به افترا روی می‌آورند. خداوند متعال در قرآن کریم، باطن این افترا را این‌گونه ترسیم کرده است: «وَ یوْمَ الْقِیامَه تَرَى الَّذینَ کذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّه أَلَیسَ فی‏ جَهَنَّمَ مَثْوىً لِلْمُتَکبِّرین»؛(3) «روز قیامت می‌بینی کسانی که بر خدا دروغ بسته‌اند، چهره‌هایشان سیاه است. آیا دوزخ جای متکبران نیست؟»
حضرت صادق‏علیه‏السلام در توضیح و تفسیر آیه فرمود، مراد این است که «مَنِ ادَّعَى أَنَّهُ إِمَامٌ وَ لَیسَ بِإِمَامٍ قِیلَ وَ إِنْ کانَ عَلَوِیاً فَاطِمِیاً قَالَ وَ إِنْ کانَ عَلَوِیاً فَاطِمِیاً؛(4) کسی که ادعا کند امام [بر حق است] و حال آنکه امام نیست [این کار، افترا بر خدا است.] گفته شد: هر چند شخص مدّعی، علوی نسب و فاطمی نسب باشد؟ حضرت فرمود: هر چند علوی تبار و فاطمی نسب باشد [باز هم با این مدّعی کاذب با چهره سیاه وارد محشر می‌شود].»
کفر، ظاهری دارد که همان انکار خدا و قیامت و شریک قائل شدن برای خداوند است؛ ولی باطن کفر، سیاهی و ظلمتی است که در عالم آخرت خود را نشان می‌دهد و همین طور بدعتگذارای در دین مشوش کردن چهره دین است که حقیقت آن در روز قیامت به صورت سیاهی چهره نمودار می‌شود

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6