تلنگر26

2. کفر و بدعت‌گذاری
کفر، ظاهری دارد که همان انکار خدا و قیامت و شریک قائل شدن برای خداوند است؛ ولی باطن کفر، سیاهی و ظلمتی است که در عالم آخرت خود را نشان می‌دهد و همین طور بدعتگذارای در دین مشوش کردن چهره دین است که حقیقت آن در روز قیامت به صورت سیاهی چهره نمودار می‌شود.
در قرآن کریم می‌خوانیم: «یوْمَ تَبْیضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ فَأَمَّا الَّذینَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَ کفَرْتُمْ بَعْدَ إیمانِکمْ فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما کنْتُمْ تَکفُرُون»؛(5) [آن عذاب بزرگ نفاق افکنان] روزی خواهد بود که صورتهایی سفید و صورتهایی سیاه می‌شود؛ امّا آنها که چهره‌هایشان سیاه شده [به آنها گفته می‌شود] آیا پس از ایمان کافر شدید؟ سپس (اکنون) بچشید عذاب را در برابر آنچه کفر ورزیدید.»
امیرمؤمنان ‏علیه‏السلام در تفسیر این آیه چنین فرمود: «هُمْ اَهْلُ الْبِدَعِ و الْاَهواءِ وَ الْآراءِ الْباطِلَه مِنْ هذِهِ الْاُمّه؛(6) آنها بدعت گذاران و هواپرستان و صاحبان آرای باطل از این امّت هستند.»

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6