تلنگر24

بعضى از افراد هستند كه در كنار آنان هزاران درس عبرت صورت مى گیرد و یا هزاران آیه و روایت و مواعظ تكان دهنده در گوش آنها مى خوانند، امّا كوچكترین اثرى در آنها ندارد و هیچ تكان نمى خورد، چون قلبش مرده است.
حیات را مى توان با دو چیز به خوبى شناخت: حسّ و حركت، یعنى موجودى كه نه احساس دارد و نه حركت، مرده است، و همان طور كه قرآن در بحث مفصّل خود از حیات و مرگ معنوى گاهى مثلاً، بعضى ازمرده ها را در ردیف زنده ها قرار مى دهد: «وَلا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فى سَبیلِ اللّهِ اَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ؛ مپندار كه كشته شدگان راه خدا مرده اند، بلكه زنده اند و نزد پروردگارشان روزى مى خورند»(2) یا در جاى دیگر عدّه اى از زنده ها را در صف مرده ها قرار مى دهد: «انّك لا تَسْمَعُ الْمَوتى وَلا تَسْمَعُ مِنَ الصَمِّ الدُّعا(3) در جایى دیگر مى فرماید: «لِیُنْذِرَ بِهِ مَنْ كانَ حَیّاً; تا به سبب آن كسى كه زنده است انذار داده شود (بدهد)»(4). قرآن وسیله انذار به آدمهاى زنده است.
اى على، همنشینى با سه گروه قلب را مى میراند: همنشینى با انسانهاى پست، همنشینى با ثروتمندان، سخن گفتن با زنان.

مناجات تائبین.
2. سوره آل عمران(3)، آیه(169).
3. سوره نمل(27)، آیه (80).
4. سوره یس(36)، آیه (70).

صفحات: 1· 2· 3