تذكر20

قرآن کریم رویکردهای متفاوتی نسبت به زینت‌های دنیا دارد. در نگاه ابتدایی از آنها به نیکی یاد می‌کند؛ آنها را مظهر ذات کبریایی دانسته و زینت‌های دنیا را برای بندگان صالح و مۆمن می‌داند. همچنین بهره‌گیری و استفاده از زیورهای دنیا را برای آنان مجاز شمرده؛ و مۆمنانی که خود را از آنها محروم می‌کنند مورد سرزنش قرار می‌دهد: آنجا که می فرمایند «بگو: چه كسى زینت‏هاى خدا را كه براى بندگانش پدید آورده و روزى‏هاى پاكیزه را حرام نموده؟! بگو: آنها در زندگى دنیا از آن كسانى است كه ایمان آورده‏ اند (هر چند كفار هم با آنها شركت جویند) در حالى كه در روز قیامت مخصوص آنها خواهد بود. این چنین ما آیات خود را براى گروهى كه مى‏دانند تفصیل مى‏دهیم .»[1]
اما در مقابل در آیات بسیاری، زینت‌ها و زرق و برق دنیا را مورد نکوهش قرار داده و آنها را در مقابل آخرت و نعمت‌های بهشتی ناچیز شمرده و مومنان را از دل بستن به آنها برحذر داشته است.
آیات زیادی در این زمینه وجود دارد که به برخی از آنها اشاره می‌شود، مانند:
1. مال و فرزندان زیب و زیور زندگى دنیایند، و ماندگارهاى نیكو (مانند اعتقادات حقّه و فضائل نفسانى و عمل‏هاى نیك) در نزد پروردگار تو از نظر پاداش بهتر، و از نظر امید (به بازتاب دنیوى و اخروى آن) نیكوتر است .»[2]

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5