اي پناه بي پناهان

اي پناه بي پناهان

ای تنها ترین وجودی که مرا با تمام کاستی هایم، پذیرا هستی. پیشانی بر آستان زلالت می نهم،

لب به ثنایت می گشایم و شکر نعمتهایت می گویم

که لطف تو مرا در این راه نهاد. تنهایی فقط تو را رواست. پس باران رحمت خود را بر من ببار، تا در این راه گام های استوار بردارم.