حتی یک مورد مخالفت، عصیان و نافرمانی از زهرا علیهاالسلام در زندگی مشترک با امام علی علیه‌السلام دیده نشد. هرگز دروغ، خیانت و درگیری از وی سر نزد. خود بر این هماهنگی، همدلی و همسویی تصریح دارد. او سعی داشت بنابر سفارش پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از شوهرش امام علی علیه‌السلام چیزی نخواهد، مباد که از توان ایشان بیرون باشد. هر چه که حضرت به خانه می‌آورد به همان اکتفا می‌کرد.
آن چنان ستوده و آراسته به کمال بود که در دل امام علی علیه‌السلام جای داشت به گونه‌ای که نگاه به او غم و درد را می‌زدود.
فاطمه علیهاالسلام اسوه‌ی رفتار درست در برابر شوهر است. آنچه نیاز و توقع روانی، عاطفی و معنوی شوهران را در زندگی مشترک برآورده می‌کند تا برای سرپرستی از خانواده، دلگرم باشند و به اداره‌ی بایسته‌ی زن و فرزندان خویش همت گمارند.
امروز طغیان علیه شوهر و ناسازگاری با او در اختیار او نبودن چه بسا ارزش تلقی می‌شود؛ آنچه از دیدگاه فاطمه علیهاالسلام یک ضدارزش است.
در روزگار ما، برخی زنان به دلیل هوسرانی و راه‌یابی ضدارزش‌ها، شوهران خویش را رها ساخته‌اند و از کانون خانواده در حقیقت بریده‌اند. دل به خانه و زندگی و همراهی با شوهر نمی‌دهند و نگاه به دیگران دارند.
بنابراین، زهرا علیهاالسلام در این ارزش‌ها اسوه‌ی زنان ماست، زیرا این ارزش‌ها پایدار و جاودانه و جهانی است.
پیروی از زهرا علیهاالسلام می‌طلبد که زنان ما این‌گونه باشند. از سوی دیگر، مردان نیز باید راه امام علی علیه‌السلام را بروند. آنان هم باید خواسته‌های همسران خویش را درک کنند و مانند امام علی علیه‌السلام او را جبر و اکراه به کاری وادار نکنند.
با تحقق این ارتباط محبت‌آمیز و واقع بینانه بین زن و شوهر، اسوه‌ی زندگی مشترک ما، زندگی زهرا و علی علیهماالسلام خواهد بود. و خانواده‌های ما هم بدون نزاع و درگیری و باصفا و محبت اداره می‌گردد. چیزی که آرمان هر انسان پای‌بند به ارزش‌هاست.

بحارالأنوار، ج 43، ص 81، ح 3، به نقل از علل الشرایع.

ساده‌زیستی، دل را صفا می‌دهد و زندگی را رونق باطنی می‌بخشد و درست‌کاری و پای‌بندی به ارزش‌ها را در انسان تقویت می‌کند.
ساده‌زیستی، هنر مسلمانی است که می‌خواهد در دنیا برای آخرت خویش کارکند و اهداف بلند دیگری جز دنیا و خوشگذرانی برایش مطرح است. ساده‌زیستی سیره‌ی انسانی است که می‌خواهد آزاد زندگی کند و ایمان و پای‌بندی خویش را به ارزش‌ها و مبانی دینی از دست ندهد.
ما در این کوتاه سخن نمی‌خواهیم از حقیقت ارزشمند ساده‌زیستی پرده برگیریم و آثار ارجمند این سیره‌ی پاکان را بازگو کنیم و بر این باوریم که انسان‌ها ارزش ساده‌زیستی را در زندگی، کم و بیش یافته‌اند و می‌دانند که چگونه ساده‌زیستی، انسان و زندگی او را دگرگون می‌سازد و آن را به حقیقت بایسته و شایسته‌ی خویش نزدیک می‌کند.
در نگاهی کوتاه به زندگی زهرا علیهاالسلام این ارزش والا را مشخصا در اوج می‌بینیم. باید به زهرا علیهاالسلام تأسی جست و از دنیا فاصله گرفت و ساده‌زیستی را شعار خویش ساخت و آثار و برکات تأسی به این برترین اسوه را دید.

بحارالانوار، ج 43، ص 189، ح 19.

حضرت زهرا علیهاالسلام احترامی عمیق نسبت به پدر می‌گذاشت. به استقبال پدر می‌رفت، پدر را می‌بوسید و در کنار پدر می‌نشست. اگر احساس می‌کرد کارش برای پدر ناخوشایند است، به زودی جبران می‌کرد. پدر را با ادب و احترام صدا می‌زد و از او کوچکترین سوء ادبی سر نمی‌زد.
فرزندان امروز نیز باید همچون حضرت زهرا علیهاالسلام باشند و احترام به مادر و پدر را یک اصل در زندگی خود بگیرند؛ که فاطمه علیهاالسلام بهترین اسوه در این‌باره است.
عشق حضرت زهرا علیهاالسلام به پدر، وصف‌ناپذیر است. آن گونه که با رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم روز به روز از جسمش کاسته شد و دیری دوام نیاورد.
دختران و پسران جامعه اسلامی می‌توانند از این ارتباط بسیار احترام‌آمیز و پرمحبت، سرمشق بگیرند، آنگاه پی‌آمدهای شگفت این تأسی را در زندگی خویش بیابند. و جهنم ناهنجاری‌های خانوادگی موجود را به بهشت آرامی تبدیل کنند.
حضرت زهرا علیهاالسلام در سخنرانی خویش فرمود: خداوند، نیکی به پدر و مادر را بر فرزندان واجب کرده تا از خشم و نفرت به دور باشیم.
بسیاری از نکبت‌ها، بدبختی‌ها، ناآرامی‌ها و اختلافها و جهنم‌های ساختگی ما، معلول عدم رعایت این اصل مهم در زندگی است.

أمالی صدوق، مجلس 24، ص 100.

از گفتار و رفتار سرور زنان، صدیقه‌ی طاهره علیهاالسلام به دست می‌آید که ارتباط زنان با نامحرمان باید به حداقل برسد و به هنگام برخورد با نامحرم، پوشیده و با عفاف کامل باشند؛ به گونه‌ای که این ارتباط، تحریک‌زا و تهییج‌کننده نباشد، تا عفت عمومی آسیب نپذیرد.
فاطمه علیهاالسلام فرمود: بهترین چیز برای زنان، عدم ارتباط با مردان نامحرم است، به گونه‌ای که مردی آنان را نبیند و آنان نیز مردی را نبینند.
به هنگام نیاز و ضرورت برخورد با مردان نامحرم نیز، شایسته است زنان ما، همانند آن اسوه‌ی عفاف عمل کنند. آنچنان که حضرت زهرا علیهاالسلام پوشیده و در حجابی کامل به گونه‌ای که حتی قدمهایش نیز در لباسهایش پنهان شده بود، پا به مسجد گذارد و برای احقاق حق، گرچه کوبنده، لیکن از پشت پرده سخن گفت.
باید دید چه زنانی در جامعه‌ی ما توانسته‌اند، در برخورد با مرد بیگانه از رفتار دختر پیامبر خویش، سرمشق بگیرند؟ آنان که در برخورد با نامحرمان و سخن گفتن با آنان، نه حرمت ایمانی خویش را پاس می‌دارند و نه از پوشش کامل و خوبی برخوردارند؟! با این وضع آیا می‌توان پیروی از آن تجسم عفاف ملکوت را ادعا کرد؟
از حضرت زهرا علیهاالسلام می‌پرسند: چه هنگامی زن به خدای خویش نزدیک‌تر است؟ پاسخ می‌دهد: هنگامی که در اندرون خانه است.
این سقوط زن نیست که در خانه بماند، بل از دیدگاه حضرت زهرا علیهاالسلام معراج زن و اوج پرواز اوست. چه این که در خانه‌ماندن زن، آبادی و جریان درست زندگی خانوادگی و ارضاء عاطفی روانی شوهر و فرزندان را از یک سو و کاسته شدن زمینه‌ی بسیاری از مفاسد اجتماعی را در پی دارد.
لیکن، در سایه‌ی حضوری بی‌پروای زن در محیط بیرون، گذشته از این که محیط خانه روبه خرابی می‌گذرد و شوهر و فرزندان، پناه خویش را از دست می‌دهند، جامعه و محیط بیرون، نیز آلوده می‌گردد. و این چیزی نیست که نیازمند اثبات باشد. اگر چشم بر واقعیت‌ها نبندیم، واقعیت خود گویا و نمایان است.

 مناقب این شهر آشوب، ج 3، ص 227.

وقتی که خبر مصادره‌ی فدک به فاطمه علیهاالسلام رسید، با گروهی از خدمتگزاران و زنان روانه‌ی مسجد شد. بسیار شبیه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم گام برمی‌داشت و چادرش از ناراحتی به پایش می‌پیچید.
ابوبکر با گروهی از مهاجران و انصار در مسجد نشسته بود. فاطمه علیهاالسلام وارد مسجد شد، در حالی که پرده نازک سفیدی پیش رویش افکنده بود. آنگاه ناله‌ای سر داد که مردم از شنیدن آن به شدّت گریستند. لحظاتی سکوت کرد تا صدای شیون مردم خاموش شود. وقتی که سکوت سراسر مسجد را فراگرفت و جوش و خروششان فرونشست، دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم آغاز سخن کرده، فرمود:
حمد و ثنا پروردگار را سزا است که از نعمتهای خویش برخوردارمان ساخت. سپاس هم برازنده‌ی اوست که به ما درس سپاسگزاری آموخت و مواهب بی‌منتهای خود را بی‌دریغ به ما ارزانی فرمود و منتهای بی‌پایان خود را کریمانه بر ما فروگذاشت.
آنچه به ما موهبت کرده، از شمار افزون است و در برابر این عطایا و نعمتها کسی را یارای تدارک و تلافی نیست. فقط از ما می‌خواهد که قدر نعمت بدانیم و شکر نعمت فروگذاریم و از کفران و ناسپاسی بپرهیزیم.

ادامه »