برخی روایات حاکی از آن است که حضرت خضر(علیه السلام) همدم امام مهدی(عجل الله تعالی) در زمان غیبت است:

از امام رضا(علیه السلام) نقل شده است: «… خضر(علیه السلام) همه ساله در موسم حجّ حاضر می‌شود، همه مناسک را به جا می‌آورد و در بیابان عرفه وقوف می‌کند و بر دعاى مؤمنان آمین می‌گوید، و خداوند به واسطه او تنهایى قائم ما را در دوران غیبتش به انس تبدیل می‌کند و غربت و تنهائیش را با هم‌نشینی با او برطرف می‌سازد».

با توجه به این روایت، شاید بتوان حدس زد که در زمان ظهور نیز اولین همراه ایشان جناب خضر(علیه السلام) باشد و نیز ممکن است با قرائن و شواهد دیگر، حدسیات دیگری داشت. با این وجود، بعید است بتوان با قطعیت چیزی در این زمینه ابراز کرد.

منبع: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة،غفاری، علی اکبر، ج 2، ص 390 – 391

اصل صدقه دادن دارای ارزش و ثواب بسیاری است و میتواند بلاهای زیای را از انسان دور کند اگر انسان از طرف امام زمان (علیه السلام) و به وکالت از آن حضرت (علیه السلام) صدقه دهد هم برای انسان و هم برای حضرت مؤثر است

زیرا که هدیه به مؤمن آن هم بالاترین مؤمن روی زمین ثواب دارد. همچنین موجب میشود که خداوند به او برکات بیشتری دهد و بر عنایاتش بیفزاید و موجب دفع بلا از وجود حضرت میگردد، در مورد دعا برای سلامتی امام زمان (علیه السلام) نیز همین جواب را خواهیم داد.

 منبع: پرسش وپاسخ پیرامون امام زمان علیه السلام / علی اصغر رضوانی

ظهور امام زمان (علیه السلام) وابسته به شرایط و مصالح خاصی است ولی آنچه که مربوط به شیعیان حضرت میشود این است که؛

اولاً خود را اصلاح نموده و با شرایط حکومت و عصر ظهور حضرت وفق دهیم.

ثانیاً در جامعه برای ظهور حضرت زمینه سازی کنیم و در صدد اصلاح مردم در حد توان خود برآییم تا شرایط فراهم شود و به دست توانای حضرت موانع کلّی برطرف شده و شرایط اساسی برای حکومت عدل جهانی ایجاد گردد. لذا فرموده اند: «منتظران مصلح خود افرادی صالحند

ثالثاً هرگز دعا و استغاثه به درگاه الهی را فراموش نکنیم که در ظهور حضرت - مطابق روایات - تأثیر به سزایی دارد.

منبع: پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (علیه السلام) / علی اصغر رضوانی

نشانه های قیام حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به علائم حتمی و غیر حتمی تقسیم می شوند. از طرف دیگر، یکی از باورهای شیعه، مسأله «بَداء» است. بنابراین احتمال دارد در برخی از نشانه ها بداء حاصل شود.

قبل از بیان چگونگی بَداء در نشانه ها، ابتدا چند واژه که به بحث مربوط است، معنی می شود.

1. نشانه غیر حتمی: به علامتی می گویند که اگر شرایط آن فراهم باشد و مانعی ایجاد نشود، به وجود می آیند. در روایات از این نشانه ها تعبیر به «موقوفه» شده است؛ یعنی نشانه ای که آمدنش، متوقف بر چیز دیگری است.

2. نشانه حتمی: به علامتی می گویند که به طور حتم و صد درصد واقع شود.

3. بَداء: معنی لغوی بداء، آشکار شدن است. شیخ طوسی در این باره می گوید: «حقیقت بداء در لغت به معنی «ظهور» آمده است. برای همین وقتی گفته می شود «بَدا لنا سُور المدینه»، یعنی دیوارهای شهر برای ما آشکار شد. و «بدا لنا وجه الرأی» یعنی برای ما مقصودِ نظر آشکار شد و هم چنین است در کلام خدای بلند مرتبه: «وَ بَدَا لَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا کَسَبُوا؛ اعمال بدی را که انجام داده اند (در روز قیامت) برای آن ها آشکار می شود» و «وَ بَدَا لَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا عَمِلُوا؛ و بدی های اعمالشان برای آنان آشکار می شود». در همه این ها، مقصود از بَداء، ظهور و آشکار شدن است».

اگر مراد از بَداء آشکار شدن بعد از جهل باشد، استعمال این کلمه درباره خداوند درست نیست؛ زیرا خداوند به همه چیز و در همه زمان ها آگاه است. ولی اگر مراد از بَداء را مانند معنای لغوی آن (آشکار شدن) بدانیم، می توانیم آن را به خداوند اسناد دهیم.

سید مرتضی علم الهدی می گوید: «ممکن است کلمه بداء را در جمله «بَدا له تعالی» حمل بر معنای حقیقی آن کنیم؛ یعنی بگوییم امری که در گذشته آشکار نبود در خارج ظاهر شد».

مقصود از بَداء در نشانه های قیام حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، رخ ندادن برخی از خصوصیات و یا تغییر در آن ها می باشد؛ یا اینکه آن نشانه اصلاً اتفاق نیفتد. رخ دادن بَداء در نشانه های غیر حتمی، امری قابل قبول است؛ زیرا ممکن است شرایط وقوع آن ها محقق نباشد و یا مانعی از رخ دادنشان جلوگیری کند. امّا وقوع بَداء در نشانه های حتمی را نمی توان پذیرفت؛ زیرا شرایط واقع شدن آن ها آماده است و مانعی برای وقوعشان وجود ندارد بنابراین، با توجّه به حتمی بودن اصل وقوع علائم در نشانه های حتمی، احتمال بَداء فقط در برخی از خصوصیات آن ها می رود.

منبع: نشانه های قیام حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف/حسن زمانی

بخش زیادی از روایت های مهدویت، مربوط به نشانه های قیام امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف است. اما توجّه پیشوایان معصوم به نشانه ها به چه علت بوده است؟ 
اول. امید بخشی
نقش حیاتی و شگفت انگیز امید در سعادت فرد و جامعه بر کسی پوشیده نیست.
انسان به امید زنده است. وقتی امید می آید، تلاش و حرکت، جایگزین رخوت و سستی می شود. نشانه های قیام، علامت های نزدیک شدن برپایی دولت کریمه اهل بیت علیهم السلام است. با پدیدار شدن هر یک از نشانه ها، نور امید در دل های مؤمنان، پرفروغ تر می شود و بر اثر آن، مقاومت آنان در برابر سختی های دوران غیبت و حیرت، بیشتر، و تلاش شان برای آمادگی جهت همراهی امامشان فزونی می گیرد.

دوّم. آماده شدن برای ظهور
اهل ایمان بر اثر پدیدار شدن هر یک از نشانه ها می بایست خود را از جهت روحی و جسمی و نیز فردی و اجتماعی، برای شرکت در دولت کریمه آماده تر کنند. از طرف دیگر، بخشی از نشانه های قیام مانند سفیانی و یمانی، از امور سیاسی اسلام به حساب می آیند که همگان، به خصوص مسئولان، باید به آن ها توجه کنند و با برنامه ریزی درست، خطر دشمنان را به حداقل برسانند و به تقویت یاران و همفکران خود بپردازند.

سوّم. جلوگیری از انحراف ها و شناخت مدعیان آدمی

همواره مشتاق شنیدن خبرهایی درباره آینده است. با طرح اخبار واقعی از آینده در روایت های اسلامی، جلوی پخش اخبار کاهنان و غیب گویان شیّاد گرفته می شود و انسان های با ایمان، شناخت درستی از حوادث آینده پیدا می کنند. علاوه بر این، با شناخت نشانه های واقعی قیام، دروغین بودن ادعای کسانی که ادعای مهدویت می کنند، روشن می شود.

منبع: نشانه های قیام حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف/حسن زمانی