در پاسخ میگوییم

اولاً ،اعجاز در نظام طبیعت و تکوین خلاف اصل است مگر آنکه ضرورتی اقتضا کند و در مورد حضرت مهدی (علیه السلام) اراده خداوند بر این تعلّق گرفته که محافظت حضرت از راه غیبت باشد.

ثانياً : مصالح و مفاسد و تقدیرات الهی به تبع واقعیتهای الهی تغییر پیدا می.کند خداوند متعال برای امت اسلامی یازده امام معصوم به جهت هدایتشان فرستاد ولی یکی پس از دیگری آنان را به شهادت رساندند و با این عملکرد بد و کارنامۀ سوئی که از خود نشان دادند تقدیر خداوند بر این تعلق گرفت که امام دوازدهم را تا مدتی در پشت پردۀ غیبت قرار دهد تا محرومیت غیبت امام را احساس کنند و با ظهور حضرتش قدر او را بدانند.

ثالثاً مطابق آیات و روایات یکی از سنتهای حتمی خداوند متعال مسألۀ امتحان امتهاست امت اسلامی نیز از این قانون استثناپذیر نیست و هر امتی به نحوی امتحان خواهد شد. امتحان امت اسلامی در این عصر و زمان به غیبت امام زمان آنهاست که آیا با این حالت بر دین و مذهب خود استقامت دارند یا خیر؟

منبع: پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان علیه السلام/ علی اصغر رضوانی

حاجی نوری مینویسد: در خبری از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است روزی در مجلس امام صادق (علیه السلام) نام مبارک حضرت مهدی (علیه السلام) برده شد امام صادق (علیه السلام) به جهت تعظیم و احترام از جای برخاست 

و نیز در روایت آمده که دعبل خزاعی بعد از آنکه ابیاتی راجع به حضرت مهدی (علیه السلام) را نزد امام رضا (علیه السلام) قرائت کرد حضرت از جای برخاست…. 

میرزای نوری میگوید وقتی نام حضرت حجة بن الحسن (علیه السلام) در مجلس امام رضا (علیه السلام) برده شد، آن حضرت از جای برخاست و دو دست مبارکش را روی سر گذاشت و فرمود: «اللهم عجل فرجه وسهل مخرجه .از امام صادق (علیه السلام) سؤال شد چرا هنگام شنیدن نام امام زمان (علیه السلام) از جای خود بر می خیزیم؟ حضرت فرمود چون غیبت حضرت مهدی طولانی است و امام از شدت محبتی که به دوستان خود دارد هر زمانی که شخصی او را یاد کند نگاهی به او مینماید و سزاوار است که یاد کننده به جهت احترام و تعظیم از جای خود برخیزد. هنگامی که مولای خویش او را به نظر مهر و عطوفت نگاه میکند، پس از جای خود برخیزد و از خدای تبارک و تعالی تعجیل فرج ایشان را بخواهد 

منبع: پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان علیه السلام / علی اصغر رضوانی

غالب احادیثی که اشاره به عملکرد حضرت مهدی (علیه السلام) بعد از ظهور دارد به این نحو است که خداوند به توسط حضرت عالم را از عدل و داد پر میکند همان طوری که زمین پر از ظلم شده باشد که این در حقیقت تشبیه است به شرطیت و علیت یعنی ظلم و فساد علت ظهور باشد.

به تعبیر دیگر فساد هدف نیست بلکه آمادگی هدف است بر خلاف آنچه برخی تصوّر میکنند آنچه برای تسریع ظهور مصلح جهانی لازم است وجود ظلم و فساد در سراسر زمین نیست بلکه یک آمادگی و تشنگی لازم است البته نمیتوان انکار کرد که افزایش ظلم و فساد یکی از علل آمادگی و تشنگی خواهد بود زیرا هنگامی که مردم جهان ثمرۀ تلخ و شوم تبعیض ها و بی عدالتی ها را بچشند ناراحت می شوند و در جست و جوی یک طریق اصلاح و یافتن یک مصلح جهانی گام بر میدارند

در نتیجه باید گفت هسته اصلی زمینه برای ظهور آمادگی و آگاهی از عواقب وضع نابسامان امروز دنیا ،است نه اینکه وجود ظلم و فساد هدف اصلی باشد.

منبع: پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (علیه السلام) /علی اصغر رضوانی

برخی سؤال میکنند که چرا امام زمان (علیه السلام) را از همان ابتدای کودکی در اختفا به سر بردند در حالی که وظیفۀ امام حضور در میان مردم و ارشاد آنان است؟ و به تعبیر دیگر چرا امام عسکری (علیه السلام) فرزند خود را از هنگام ولادت از مردم مخفی داشت؟

:پاسخ شکی نیست که فشار سیاسی بر امام عسکری (علیه السلام) و کنترل آن حضرت برای دسترسی به فرزندش حضرت مهدی (علیه السلام) به حدی شدید بود که به شیعیان و اصحاب خود سفارش نموده بود حتی کسی در ملأ عام بر او سلام نکند یا با دست به او اشاره ننماید؛ زیرا در این صورت در امان نخواهد بود 

کار به جایی رسیده بود که امام عسکری (علیه السلام) برای ملاقات با اصحاب خود کسی را به سراغ آنها میفرستاد و می فرمود: «بعد از وقت عشا در فلان موضع و فلان ،خانه در فلان شب جمع شوید که مرا در آنجا خواهید دید. 

با وجود همین فشارهای سیاسی بود که حضرت نظام وکالت را دنبال نمود تا هم بتواند به نیازهای مردم رسیدگی کند و هم از گرفتاریهایی که از ناحیۀ ملاقاتها برای مردم حاصل میشد بکاهد در این موقعیت حسّاس امام زمان (علیه السلام) متولد شد. کسی که حجت خدا در روی زمین بعد از امام عسکری (علیه السلام) خواهد بود. او دوازدهمین امامی خواهد بود که رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) وعده تولدش را داده که با ظهورش در آخر الزمان زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد. کسی که در حالی قیام میکند که بیعت کسی را بر گردن ندارد آیا چنین امامی نباید از ابتدای ولادت و حتی از هنگام به امامت رسیدن از دید عموم مردم و خصوصاً حاكمان جور که در صدد قتل او بودند مخفی باشد هر چند که در میان مردم است و با آنان زندگی میکند؟

منبع: پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان علیه السلام/ علی اصغر رضوانی

برخی ممکن است سؤال :کنند چه ضرورتی دارد که کودک امام باشد در حالی که مورد شک و تردید عده ای قرار میگیرد؟

پاسخ ممکن است عواملی چند در این انتخاب مؤثر باشد

1 - امتحان مردم؛ زیرا با اثبات امامت طفل از راه معجزه و جهات ،دیگر انسان مورد امتحان قرار میگیرد که چگونه در برابر حق تسلیم ،گردد همان گونه که حضرت عبدالعظیم حسنی مورد امتحان قرار گرفت.

2- برای اثبات اینکه امامت این شخص از جانب خداوند است زیرا اگر امامان تنها در بزرگسالی به مقام امامت نایل می شدند ممکن بود کسانی گمان کنند که مقامات و کمالات آنان همگی اکتسابی است ولی در طفل صغیر هیچ گاه این گمان برده نمیشود و اگر طفلی فضایلی در حد امامت داشت شکی نیست که از جانب خداوند است.

3- برای اثبات اینکه مقام و منزلت بر اساس لیاقت است نه بزرگی سن چنان که در جریان فرماندهی اسامة بن زید چنین بود در حالی که عده ای از صحابه بر عزل او اصرار داشتند پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) به جهت لیاقت ،وی اصرار بر فرماندهی او داشت.

4 - از آنجا که تا امام رضا (علیه السلام) امامان را یکی پس از دیگری به شهادت می رساندند سنت الهی بر این قرار گرفت که از امام جواد (علیه السلام) امامت در سنین پایین قرار گیرد تا اینکه حاکمان جور و ظلم امامت آنان را باور نکرده و آنها را نکشند تا اینکه نوبت به امام زمان (علیه السلام) رسید و از آنجائی که دشمنان اهل بیت متوجه شده و به این امر واقف شدند که امامت در سنین کودکی نیز ممکن است لذا قصد داشتند تا حضرت مهدی (علیه السلام) را از همان ابتدای ولادت به قتل برسانند لذا خواست خداوند بر این تعلق گرفت که او را از هنگام ولادت در پشت پرده غیبت نگه دارد.

منبع : پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان علیه السلام/ علی اصغر رضوانی