توبه هميشه ميسر است

پيام عاشوراي حسيني ( عليه السلام )

چنانكه در قرآن وعده داده شده است و در متون روايي نيز روايات متعددي وارد شده است، راه توبه و بازگشت، هميشه باز است. در حادثه عظيم عاشورا، كسي چون حر بن يزيد رياحي كه عامل به محاصره افتادن امام حسين(ع) و اهل بيتش شد، با وجود اينكه فرمانده لشكر هزار نفري كوفه بود، صبح عاشورا از مسير باطل به مسير حق بازگشت و به امام حسين(ع) پيوست و با توبه و جهاد در ركاب امام(ع)، به يكي از شهداي كربلا تبديل شد. اين جريان خود شاهد عيني بر اميدوار شدن انسان‌ها در همه حالات و شرايط جهت بازگشت به حقيقت است.

دنيا لغزشگاه خطرناك

پيام عاشوراي حسيني ( عليه السلام )

چه بسا تعلقات دنيوي، دنياطلبي و مالدوستي سرمنشأ و مايه همه فتنه ها و لغزش‌هاست. بسياري از انسان‌ها كه به انحراف و لغزش كشانده شده اند يا به وظيفه خود عمل نكرده اند در واقع دنيا بوده كه آنان را به سوي خود كشانده است و به لغزش و خطا وادار نموده است. اين دنياطلبي بود كه افرادي چون ابن زياد و عمرسعد را به جنگ با امام حسين(ع) واداشت. ضربه خوردگان سياسي زمان حضرت علي(ع)، نيرو به سوي كوفه گسيل داشتند، دلباختگان جاه و مقام و حكومت ري و شيفتگان جوايز امير كوفه، دست خود به خون حسين بن علي(ع) آغشتند، حتي آنان كه اسب بر بدن امام تاختند، پيش ابن زياد رفتند و به خاطر اين جنايت، درخواست جايزه كردند. ياران امام حسين(ع) چون دلباخته دنيا نبودند به راحتي حاضر شدند در راه دين فدا شوند. در اين راستا حضرت سيدالشهدا(ع) نيز مردم را فرزندان دنيا خواند و اينكه دين تنها بر زبان آنان جاري است و هنگام خطر، در پي دنياي خود مي روند: “الناس عبيدالدنيا و الدين لعق علي السنتهم يحوطونه ما درت معايشهم"(1) و همچنين در خطبه اي ديگر در صبح عاشورا خطاب به دشمن فرمود كه دنيا فريبتان ندهد: “فلاتغرنكم هذه الدنيا، فانها تقطع رجاء من ركن اليها"(2) اين دنيا فريبتان ندهد، چرا كه هركس به آن تكيه كند مأيوس مي شود و اميدش قطع مي گردد.

(1) - موسوعه كلمات الامام الحسين(ع)، ص373.

(2) - مقتل الحسين، مقرم، ص278.

حمايت از ولايت و رهبري

پيام عاشوراي حسيني ( عليه السلام )

يكي از موارد بسيار مهمي كه در موقعيت‌ها، منزلگاه‌ها و صحنه هاي حساس عاشورايي جلوه گر بود، حمايت از رهبري است. هرچند كه امام حسين(ع) بيعت خود را از ياران خويش برداشت، ولي آنان دست از رهبر نكشيدند و ولي امر زمان خود را تنها نگذاشتند. ولايتمداري كساني كه در حمايت از حضرت در صحنه هاي عاشورايي سخن گفته اند كاملا گوياي اين مدعاست. افرادي چون حبيب بن مظاهر، زهير بن قين و ديگران شاهد بر اين مدعاست. چنانكه حضرت ابوالفضل العباس سوگند ياد مي كند كه اگر چه دست راستم را قطع كنيد، ولي دست از حمايت از دين و امامم برنمي دارم. ” اني احامي ابدا عن ديني و عن امام صادق اليقين"(1) مسلم بن عوسجه نيز پس از مجروح شدن و در آخرين لحظات وصيتي كه به حبيب بن مظاهر داشت اين بود كه دست از امام برندارد و در راه او جان فدا كند: “اوصيك بهذا ان تموت دونه"(2)

(1) - مقتل الحسين(ع)، مقرم، ص337.

(2) - مقتل الحسين(ع)، مقرم، ص297.

عمل به تكليف

پيام عاشوراي حسيني ( عليه السلام )

يكي از چيزهايي كه توجه به آن خيلي مهم است و لازم است در موقعيت مختلف به آن پرداخته شود تا جايگاه اصلي خود را در جامعه اسلامي پيدا كند و به عنوان يك فرهنگ درآيد، عمل به تكليف و انجام وظيفه است، چه به پيروزي منجر شود يا به شكست ظاهري. در هر صورت پيروزي همان عمل به تكليف است، مهم نيست نتيجه چه بوده باشد. حضرت امام حسين(ع) نيز نسبت به سفر كربلا فرمود: “ارجوا ان يكون خيرا ما اراد الله بنا، قتلنا ام ظفرنا"(1) از خداي متعال مي خواهيم چيزي را كه براي ما اراده مي كند خير بوده و مورد رضايت او باشد، چه به صورت كشته شدن يا پيروزي، به يقين اين خير است و اين است همان فرهنگ عمل به تكليف كه در هر جامعه ديني جايگاه خود را پيدا كند ارزش‌ها از بين نخواهد رفت.

(1) - اعيان الشيعه، ج1، ص597.

برنامه ريزي

پيام عاشوراي حسيني ( عليه السلام )

امام حسين(ع) براي همه مراحل نهضت و قيام خويش، برنامه داشت؛ چه در مقدمات نهضت مانند امتناع از بيعت كردن و بيرون رفتن از مدينه و اقامت چند ماهه در مكه، و چه در ذي‌المقدمه، از قبيل نوشتن نامه به شخصيت‌هاي كوفه و بصره و دعوت از ديگران به نهضت و سخنراني‌هاي در مكه و منا و طول راه و حتي خود كربلا. همه اينها در راستاي هدفي بود كه امام حسين(ع) دنبال آن بود. هيچ صحنه اي از قيام عاشورا بدون تدبير و درايت و برنامه ريزي پيش نيامد. حتي در صبح عاشورا هم آن گروه اندك از ياران را سازماندهي كرد و مسؤوليت افراد و فرماندهان را معين ساخت. (1)

(1) - ره توشه راهيان نور، جواد محدثي، قم: دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم، ا376، ص76.