حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) دختر رسول گرامي اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و همسر اميرمؤمنان علي بن ابي طالب (علیه السلام)، يكي از بانوان قدسي عالم بشريت و مهتر زنان عالم است. پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) درباره وي فرمود: ففاطمة حوراء في صورة انسيّة، فاذا اشتقت الي الجنّة قبلت فاطمة، فأشمّ منها رائحة الجنّة ؛ فاطمه(سلام الله علیها)، حوري (بهشتي) است كه به صورت انسان آفريده شده است. من هر گاه مشتاق بهشت مي شوم، به نزد فاطمه مي روم و بوي بهشت برين را از وي استشمام مي كنم.

حضرت فاطمه (سلام الله علیها)، آخرين فرزند رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از همسرش حضرت خديجه كبري (سلام الله علیها) است كه در سال پنجم بعثت پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)، در مكه معظمه ديده به جهان گشود.
در ايام هجرت پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)، اين بانوي شريف نيز به مدينه هجرت كرد و پس از مدتي، با پسر عمويش علي بن ابي طالب(علیه السلام) ازدواج نمود. ثمره ازدواج مبارك آثار آنان، دو پسر و دو دختر به نام هاي امام حسن مجتبي(علیه السلام)، امام حسين(علیه السلام)، زينب كبري (سلام الله علیها) و ام كلثوم (سلام الله علیها) مي باشد. هم چنين در هنگام رحلت پدرش پيامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)، به فرزند ديگري باردار بود كه رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) او را “محسن” نام نهاده بود. وليكن پس از رحلت پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) ناملايمات فراواني از اصحاب پدرش، به ويژه غاصبان خلافت اسلامي متحمل شد و بر اثر آن، جنين او سِقط و پيش از تولد، در رحم مادرش شهيد گرديد.

حضرت فاطمه(سلام الله علیها) از آن پس بيمار شد و روز به روز حالش سخت تر گرديد، تا اين كه در جمادي الاولي سال يازدهم قمري ديده از جهان فروبست و روح ملكوتي اش به روح پاك و قدسي پدرش پيوست.
درباره تاريخ شهادت حضرت زهرا(سلام الله علیها) اكثر مورخان و سيره نويسان شيعه متفقند كه اين حادثه جان سوز در ماه جمادي به وقوع پيوست، وليكن در اين كه كدام يك از دو ماه جمادي الاولي و جمادي الآخره بوده است، اتفاق نظر ندارند. زيرا برخي از آنان معتقدند كه آن حضرت، پس از رحلت پدرش پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) تنها هفتاد و پنج روز و برخي ديگر مي گويند نود و پنج روز زنده بود.

آن هايي كه هفتاد و پنج روز را برگزيده اند، شهادتش را در روز سيزدهم جمادي الاولي مي دانند.
ابن أبي ثلج بغدادي در “تاريخ الأئمة (علیهم السلام)” در اين باره گفت: و اقامت (فاطمة الزّهراء سلام الله علیها) مع اميرالمؤمنين علیه السلام من بعد وفاة رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلم) خمسة و سبعين يوما. 
علام طبرسي(ره) با اين كه مي گويد: و بقيت (فاطمه سلام الله علیها ) بعده (رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم) خمسة و سبعين يوما، با اين حال تاريخ شهادتش را در سوم جمادي الاخره مي داند و در اين باره گفت: توّفيت الزّهرا(سلام الله علیها) في الثّالث من جمادي الآخرة سنة احدي عشرة من الهجرة.

به نظر مي آيد كه علت اختلاف اقوال علما درباره تاريخ شهادت آن حضرت، از دو چيز سرچشمه گرفته است:
اول اين كه آن حضرت پس از رحلت پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)، هفتاد و پنج روز زنده بود، يا نود و پنج روز؟ كه اين دو قول، معروف بين علما و مورخان ما است.
دوم اين كه رحلت پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) در چه تاريخي بوده است؟ آيا در روز بيست و هشت صفر واقع گرديد و يا در روز دوازدهم ربيع الاول (آن طوري كه اهل سنت نقل مي كنند)؟ هر يك از اين دو قول، تأثير خاصي در تعيين روز شهادت حضرت زهرا(سلام الله علیها) خواهد داشت. علامه طبرسي در اعلام الوري، درباره مدت زندگي حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) پس از رحلت پدرش پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و تاريخ شهادتش گفت: روايت شد كه حضرت زهرا(سلام الله علیها) در سوم جمادي الآخره، سال يازدهم از هجرت وفات كردو مدت نود پنج روز و يا چهار ماه پس از پدر بزرگوارش در جهان زندگي كرد.

البته قول هاي ديگري نيز درباره شهادت آن حضرت بيان گرديد، كه به خاطر عدم شهرت، اشاره اي به آن ها نمي كنيم.
به هر روي، اين مسئله قابل تأمل و جاي بحث و بررسي بيشتر و فني تر است و مجال ديگري مي طلبد. اما شيعيان و محبان اهل بيت(علیهم السلام) به خاطر عشق و علاقه بي حد به خاندان پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله و سلم)، هم در سيزدهم جمادي الاولي و هم در سوم جمادي الآخره، در سوگ آن بانوي بزرگ عالم اسلام، سياه پوش و عزادار مي باشند. بدين جهت، دو ايام فاطميه را گرامي مي دارند.
سيزدهم جمادي الاولي، نخستين روز فاطميه اول است.

ماه جمادی الاول: علت نام گذاری ماه جمادی الاول، وقایع ماه جمادی الاول

ماه جمادی الاول (یا ماه جمادی الاولی) پنجمین ماه از ماه‌های قمری است. دلیل نام این ماه و جمادی الثانی این است که چون در هنگام نامگذاری ماه‌‌های عربی، این دو ماه در فصل سرما و یخبندان قرار گرفتند «جمادی» (یعنی انجماد و یخبندان) نام گرفتند.

حوادث زیادی در این ماه روی داده است که مهمترین آن‌ها جنگ جمل بود که در سال 36 قمری بین حضرت امیرالمؤمنین امام علی (علیه‌السلام) و عایشه و طلحه و زبیر رخ داد که در نهایت به شکست سپاه جمل منتهی گشت. حادثه عظیم دیگر شهادت بانوی اسلام حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) است که بنا بر روایتی در سال 11 قمری روی داد. از دیگر رویدادهای این ماه می‌‌توان به سوزاندن محمد بن ابی‌بکر، استاندار علوی مصر توسط دژخیمان معاویه اشاره کرد که در سال 38 قمری اتفاق افتاد.

اعمال ماه جمادی الاول
باب يازدهم در ماه جمادى الاول است:

روز اول:

در اين روز بخواند دعايى را كه سيد بن طاووس در اقبال ذكر كرده: اللهم انت الله…

روز دهم:

در اين روز در سال 36 (سى و شش) جنگ جمل واقع شد و زيد بن صوحان و برادرش شهيد شدند و طلحه را مروان و زبير را ابن جرموز به قتل رسانيد.

روز سيزدهم:

اول ايام فاطميه است.

روز چهاردهم:

علامه مجلسى رحمه الله در زادالمعاد فرموده: كه كلينى به سند صحيح از حضرت امام صادق علیه‌السلام روايت كرده است كه: حضرت فاطمه صلوات الله عليها هفتاد و پنج روز بعد از حضرت رسالت صلى الله عليه و آله زنده بود، پس بنابر مشهور كه وفات حضرت رسول صلى الله عليه و آله در بيست و هشتم ماه صفر بوده، وفات حضرت فاطمه عليهاالسلام بايد در سيزدهم يا در چهاردهم يا پانزدهم ماه جمادى الاولى باشد. پس زيارت آن حضرت در اين ايام مناسب است خصوصا در چهاردهم كه ظاهرتر است و احقر وفات آن بانو را در سوم جمادى الاخر ذكر مى‌نمايم، ان شاءالله.

روز پانزدهم:

در اين روز در سال 36 (سى و ششم) فتح بصره شد و نزول نصر، شد براى امیرالمومنین عليه‌السلام در جنگ جمل و در همين روز بعينه ولادت با سعادت حضرت على بن الحسين عليه‌السلام واقع شده، والده ماجده آن حضرت معظمه، شهربانو بود. او دختر يزدگرد پادشاه عجم است كه در ايام ولادت آن حضرت از دنيا رحلت كرد و حضرت على بن الحسين عليه‌السلام را ابن الخيرتين مى‌گفتند به سبب حديثى كه از رسول خدا صلى الله عليه و آله مروى است كه فرموده است: «ان لله فى عباده خيرتين فخيرته من العرب قريش و من العجم فارس».

منبع: اهلبیت علیهم السلام

بسم اللَّه الرحمن الرحیم. انا اعطیناک الکوثر فصل لربک و انحر ان شانئک هو الابتر.
ما به تو «کوثر» بخشیده‌ایم به درگاه پروردگار خویش نماز بگزار و شتر بکش. آن کس که با تو دشمن است ابتر است.

لغت کوثر در جامع‌ترین فرهنگهای عربی «اقرب الموارد» به مال فراوان و خیر فراوان و عطایا و مواهب بسیار و «نهری در بهشت» ترجمه شده است.

مفسرین اسلام هم این لغت را در قرآن مجید به همین ترتیب تفسیر می‌کنند حتی قاضی بیضاوی که از علمای بسیار متعصب عامه است و در تفسیر معروف خود «انوارالتنزیل» سعی فراوان به کار می‌برد که نام اهل‌بیت نبود را به میان نیاورد در تفسیر کوثر به ناچار از «فرزندان» یاد می‌کنند یا رسول‌اللَّه ما به تو «کوثر» بخشیده‌ایم یعنی فرزندان بسیار تا آن کس که دشمن توست تو را ابتر ننامد تا بقای نسل تو، بقای دین تو، بقای مرام تو دشمنان تو را خاموش سازد.
شیخ اجل ابوالفتوح رازی رضوان اللَّه علیه. در تفسیر همین آیت کریمه یادی از فاجعه‌ی کربلا می‌آورد و می‌گوید:
«… یعنی دلتنگی مکن از آنچه تو را ابتر گویند و خوانند.

ما تو را کثرتی دهیم در عقب و فرزندان که بر زمین هیچ بقعه نماند الا که آنجای جماعتی از فرزندان تو باشند بینی که در طف کربلا آن جماعت که اهل‌بیت را بکشتند. از فرزندان حسین بن علی (علیه السلام)، جز علی زین‌العابدین (علیه السلام) نمانده بود خدای تعالی از نسل او و فرزندان او عالم را پر کرد. اکنون تو شکر خدای کن و نماز بگزار و روز عید شتر بکش که دشمنان تو ابترند و دنبال بریده خواهند بود چنانکه در جهان اثری نماند ایشان را و اعقاب ایشان را به قدرت پروردگار تو».

با این ترتیب کلمه‌ی کوثر در سوره کریمه‌ی «کوثر» با بیان آشکاری به نسل و عقبه تفسیر می‌شود و این که پروردگار متعال پیامبر گرامی(صلی الله علیه و آله و سلم) خود را به اعطای «کوثر» افتخار داده و دشمنانش را مقطوع النسل و دنباله بریده و «ابتر» نامیده اعلام می‌دارد که کوثر کانون نسل و مایه‌ی ذریه‌ی رسول‌اللَّه (صلی الله علیه و آله و سلم) است.

و از آن جایی که نسل پیغمبر جز از فاطمه‌ی زهرا (سلام الله علیها) در جهان نمانده می‌توانیم به این نتیجه برسیم که کوثر عنوان پرافتخاری برای فاطمه‌ی زهرا (سلام الله علیها)است.
کوثر، فاطمه است که به رسول‌اللَّه اعطا شده و از وجود گرانمایه‌ی او جهان از نسل رسول‌اللَّه (صلی الله علیه و آله و سلم)لبریز شده است.
کوثر فاطمه‌ی زهرا (سلام الله علیها)است که با وجود عزیز خود دهان دشمنان نبی اللَّه (صلی الله علیه و آله و سلم)را با مشت جواب درهم شکسته و زبان شماتت کنندگان و سرزنش گویان را از ریشه برآورده است.

خدای متعال به رسول (صلی الله علیه و آله و سلم)خود فاطمه (سلام الله علیها) یعنی کوثر را بخشیده، و از آغوش این دختر سیل خیرات و برکات به جهان گشوده و فاطمه‌ی زهرا (سلام الله علیها) کوثر یعنی همان عطیه‌ی گرانمایه‌ی سوره‌ی مبارکه‌ی «انا اعطیناک» است و رسول‌اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) به همین جهت در میان فرزندان خود برای او عنوان ممتازی که مایه‌ی حیرت و اعجاب زوجات مطهرات و ملت عرب شده بود قائل بود.

رسول‌اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) از ام‌المومنین خدیجه (سلام الله علیها) هفت پسر و دختر و از ماریه‌ی قبطیه ابراهیم را که به رویهم هشت فرزند می‌شوند بر دامن خود دیده بود ولی می‌فرمود: «در آن شب که با جبراییل از لای درختان بهشت می‌گذشتیم این فرشته‌ی مقرب سیبی به من هدیه کرد و دستور داد نیمی از آن سیب را هم خدیجه (سلام الله علیها) بخورد. من و خدیجه (سلام الله علیها) آن سیب بهشتی را با هم خوردیم و نطفه‌ی دخترم فاطمه‌ی زهرا از آن سیب انعقاد یافته است.»

منبع:

زندگانی حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)

  جواد فاضل

بزرگی و بزرگواری، دارنده‌ی جایگاه در عالم آسمان و بزرگ بانوی زنان و دلسوز و مهربان و شفاعت کننده‌ی گنهکاران و مادر نیکوکاران و موجب زیبائی پدران است. و نیز سخن از ستمدیده و حقش ربوده و غصب شده و سخن از پهلو شکسته و سینه شکسته و فرزند کشته شده، و در یک کلام سخن از شهیده است و او کسی نیست جز بی‌بی دو عالم محبوبه‌ی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) حضرت فاطمه زهرا (علیهاالسلام).

فاطمه (علیهاالسلام) کسی است که رسول خدا (صلی الله علیه و آله)در حق او فرمود:
«ان الله عزوجل لیغضب فاطمة و یرضی لرضاها»
«همانا خداوند عزوجل بخاطر خشم فاطمه به غضب می‌آید و به خاطر خشنودیش راضی می‌شود».
فاطمه (علیهاالسلام) کسی است که، خداوند هیچ یک از پیامبران را مبعوث نکرد مگر اینکه به فضیلت و محبت فاطمه (علیهاالسلام) اقرار کنند:
«و هی الصدیقة الکبری و علی معرفتها دارت القرون الاولی».
فاطمه (علیهاالسلام) محور پنج تن آل عباست. او کسی است که پدر بزگوارش در حقش فرمود:
«فداها أبوها». (و در روایت دیگر) بأبی أنت و أمی» «پدر و مادرم فدای تو باد».
او لیلة القدر است و تو چه می‌دانی که فاطمه (علیهاالسلام) کیست؟ (وما ادراک ما لیلة القدر)؟

فاطمه (علیهاالسلام) برگزیده شده‌ی خداوند است چرا که حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) فرمود: در آن شب که مرا به آسمان بالا بردند بر در بهشت دیدم که نوشته شده است:
«لا اله اله الله محمد رسول الله علی حبیب الله و الحسن و الحسین صفوة الله، فاطمة خیرة الله، علی باغضهم لعنة الله».
«جز الله خدائی نیست، محمد فرستاده‌ی خداست، علی حبیب خداوند است، حسن و حسین برگزیده‌ی خداوند می‌باشند، فاطمه انتخاب شده‌ی خداوند است، بر کینه‌توز و دشمن آنان لعنت و نفرین خداوند است».

او کسی است که در ولایت کلیه‌ی الهیه با پدر بزرگوارش و شوهر عالیقدار خود شرکت داشته و همراه و همقدم بود، و هیچگاه ترک اولائی از او سر نزده و از درجات رضا و خوشنودی مولای خود، به هیچوجه نکاسته و غریزه‌ی خود را بزیور لقب «عصمة اللهی» آراسته و پیراسته است، و در اخبار و آثار به این معنی تنصیص و تصریح شده، چنانچه شیخ صدوق در کتاب امالی مسند از ابن‌عباس روایت کرده که گفته است:
روزی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نشسته بود در حالی که علی و فاطمه و حسن و حسین (علیهم‌السلام) در نزد او بودند، پس فرمود: خدایا تو می‌دانی که اینها اهل‌بیت من هستند و گرامی‌ترین مردمان می‌باشند و دوست بدار کسی که ایشان را دوست بدارد و خشمگین باش نسبت به کسی که بر ایشان خشمگین است و دوستی کن با آنهائی که با ایشان دوستی کنند و دشمنی کن با آنهائی که با ایشان دشمنی کنند و ایشان را از پلیدیها و هرگونه رجسی طاهر و پاکیزه گردان و از هر مصیبت و گناه و ترک اولائی معصوم قرار ده و ایشان را به جبرئیل یا به روح‌القدس که از تو است مدد کن.

هنگامی که صفحات تاریخ (در باب فضائل و مناقب فاطمه علیهاالسلام) را ورق زده و مطالعه نمودم، با خود حدیث نفس نمودم که چرا (با این همه فضائل و مناقب) عده‌ای خود را به نفهمی زدند و چنان جنایت و جسارتی نمودند.
مگر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مکرر نفرموده‌اند:

«فاطمة بضعة منی من آذاها فقد آذانی…»
مگر فاطمه (علیهاالسلام) محور اهل کساء نبود؟
مگر او دخت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نبود؟
مگر فاطمه‌ی مظلومه (علیهاالسلام) همسر آن مظلوم تاریخ نبود؟

پس ای کوردلان! چرا چنین ظلم و جنایتی نمودید؟
چرا دیگر هیزم به در خانه‌اش بردید و بیت وحی الهی را آتش زدید؟!
خانه‌ای که جبرئیل امین (علیه‌السلام) بدون اجازه وارد نمی‌شد، خانه‌ای که پیغمبر (صلی الله علیه و آله) هر صبح و شام بر اهل آن سلام می‌نمود و می‌فرمود:
«انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا».
چرا دیگر لگد به…!!!
و چرا با تازیانه بر…!!! و محسن (موؤدة) عزیزش را به چه جرم و گناهی شهید نمودید؟!

ای نامردمان روزگار!
مگر زهرای مرضیه (علیهاالسلام) چه عملی انجام داده بودند که این چنین وحشیانه عمل نمودید؟
بخدا قسم، وحشیان عالم هر چقدر هم وحشی باشند این چنین جسارت نمی‌کنند.
اف بر شما و پیروانتان!

مگر فاطمه (علیهاالسلام) چه کرده بود که (بنابر نقل تاریخ) با چهار هزار نامرد به در خانه‌ی حجت خدا هجوم آوردید تا علی (علیه‌السلام) را برای بیعت گرفتن به مسجد برید و فاطمه (علیهاالسلام) در عقب در، محکم خود را چسبانیده بود که داخل نشوید، اما در این حال عمر لگدی بر در زد و در از جای کنده شد و بر سینه‌ی فاطمه (علیهاالسلام) افتاد و محسن او (علیه‌السلام) شهید شد، و وقتی که جامه‌ی علی (علیه‌السلام)را می‌کشیدید که او را به مسجد ببرید فاطمه (علیهاالسلام) با اینکه به شدت احساس درد می‌داشت خود را به علی (علیه‌السلام) رسانیده بود و طرف جامه را نگاه می‌داشت و شما پیوسته جامه‌ی حضرت را می‌کشیدید و فاطمه (علیهاالسلام) هم می‌کشید تا اینکه عمر شمشیر خالد بن ولید را گرفت و با غلاف آن بر شانه‌ی فاطمه (علیهاالسلام) می‌زد تا آنکه مجروح شد، سه مرتبه این عمل را انجام داد اما نتوانست جامه را از دست فاطمه (علیهاالسلام) بگیرد تا اینکه جامه جامه پاره پاره شد، یکپاره‌ی آن در دست فاطمه (علیهاالسلام) ماند و پاره‌های دیگر آن در دست‌های شما جماعت ماند و آن جراحت بر دل بی‌بی زهرا (علیهاالسلام) بود تا وقتی که شهادت یافت.

ولی ای نامردمان روزگار! بدانید که (ان شاء الله) روزی خواهد آمد که فرزند عزیزش مهدی آل محمد (صلی الله علیه و آله) انتقام مادر پهلو شکسته‌اش را از شما جسوران تاریخ بگیرد، موقعی که آن رمز بقاء هستی و آن خورشید لایزال جهان هستی، سر از پرده‌ی غیبت درآورده و طلوع نماید بعد از اینکه در مکه معظمه سیصد و سیزده نفر از یارانش با او بیعت می‌کنندو به مدینه‌ی منوره مشرف می‌شوند، سپس آن دو نفر را از قبر بیرون می‌آورند، با آنان صحبت کرده و آنها جواب می‌دهند، یاوه گویان به شک و تردید می‌افتند. بعد آنان را با همان هیزمی که برای سوزاندن حضرت علی و فاطمه و حسن و حسین (علیهم‌السلام) جمع کرده بودند می‌سوزانند…

شما جسوران تاریخ، چنان جسارتی نمودید که تاریخ سراغ ندارد.شما نه خدا را شناختید نه ولی خدا را، چون اگر می‌دانستید که ولی خدا کیست و اگر می‌دانستید که خشم خدا در غضب زهرا (علیهاالسلام) نهفته شده و محبت خالق هستی در عشق به صدیقه‌ی طاهره (علیهاالسلام) خلاصه گشته، چنین جسارتی نمی‌کردید. و شاید هم می‌دانستید ولی از روی لجاجت و عناد و تعصب مرتکب چنین ظلم و جسارتی شدید. لعن خداوند بر شما باد!

منبع:

خسوف عصمت : خون نگاشته‌هایی از شهادت حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام

صادق داوری

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراءُ(علیها السلام) : سَأَلْتُ أَبى رَسُولَ اللّهِ(صلى الله علیه وآله وسلم) لِمَنْ تَهاوَنَ بِصَلاتِهِ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ.
قال(صلى الله علیه وآله وسلم): مَنْ تَهاوَنَ بِصَلاتِهِ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ إِبْتَلاهُ اللّهُ بِخَمْسَ عَشَرَةَ خَصْلَةً:یرْفَعُ اللّهُ الْبَرَكَةَ مِنْ عُمْرِهِ، وَ یرْفَعُ اللّهُ الْبَرَكَةَ مِنْ رِزْقِهِ، وَ یمْحُوا اللّهُ عَزَّوَجَلَّ سیماءَ الصّالِحینَ مِنْ وَجْهِهِ، وَكُلُّ عَمَل یعْمَلُهُ لا یوجَرُ عَلَیهِ، وَ لا یرْتَفِعُ دُعاؤُهُ إِلىَ السَّماءِ، وَ لَیسَ لَهُ حَظٌّ فى دُعاءِ الصّالِحینَ،

وَ أَنّهُ یمُوتُ ذَلیلاً، وَ یمُوتُ جائِعًا، وَ یمُوتُ عَطْشانًا، فَلَوْ سُقِىَ مِنْ أَنْهارِ الدُّنْیا لَمْ یرْوَ عَطَشُهُ، وَ یوَكِّلُ اللّهُ مَلَكًا یزْعَجُهُ فى قَبْرِهِ، وَ یضیقُ عَلَیهِ قَبْرُهُ وَ تَكُونُ الظُّلْمَةُ فى قَبْرِهِ، وَ یوَكِّلُ اللّهُ بِهِ مَلَكًا یسْحَبُهُ عَلى وَجْهِهِ، وَ الْخَلائِقُ ینْظُرُونَ إِلَیهِ، وَ یحاسَبُ حِسابًا شَدیدًا، وَ لا ینْظُرُ اللّهُ إِلَیهِ وَ لا یزَكّیهِ وَ لَهُ عَذابٌ أَلیمٌ.»

از پدرم رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم)درباره مردان و زنانى كه در نمازشان سستى و سهل انگارى مى كنند، پرسیدم.
آن حضرت فرمودند: هر زن و مردى كه در امر نماز، سستى و سهل انگارى داشته باشد، خداوند او را به پانزده بلا مبتلا مى گرداند:

1ـ خداوند، بركت را از عمرش مى گیرد،2ـ خداوند، بركت را از رزق و روزى اش مى گیرد،3ـ خداوند، سیماى صالحین را از چهره اش محو مى كند،4ـ هر كارى كه بكند بدون پاداش خواهد ماند،5ـ دعایش مستجاب نخواهد شد،6ـ برایش بهره اى از دعاى صالحین نخواهد بود،7ـ ذلیل خواهد مُرد،8ـ گرسنه جان خواهد داد،9ـ تشنه كام خواهد مرد، به طورى كه اگر با همه نهرهاى دنیا آبش دهند، تشنگى اش برطرف نخواهد شد،10ـ خداوند، فرشته اى را برمى گزیند تا او را در قبرش ناآرام سازد،11ـ قبرش را تنگ گرداند،12ـ قبرش تاریك باشد،13ـ خداوند فرشته اى را برمى گزیند تا او را به صورتش به زمین كشد، در حالى كه خلایق به او بنگرند،14ـ به سختى مورد محاسبه قرار گیرد،15ـ و خداوند به او ننگرد و او را پاكیزه نگرداند و او را عذابى دردناك باشد.

منبع:

آوینی

در تاريخ تولد فاطمه (سلام الله علیها) در بين علماى اسلام اختلاف است. لكن در بين علماى اماميه مشهور است كه آن حضرت در روز جمعه بيستم ماه جمادى الثانى سال پنجم بعثت تولد يافته است. (1)

مكان تولد حضرت زهرا (سلام الله علیها) در شهر مكه و در خانه خديجه (سلام الله علیها) اتفاق افتاد. اين خانه در محله‏ اى است كه در گذشته به آن «زقاق العطارين» يعنى كوچه عطارها مى ‏گفتند.

رسول خدا (صلى اللَّه عليه و آله) تا هنگام هجرت، در آن خانه ساكن بود. خانه مباركى كه بارها در آن فرشته وحى بر پيامبر (صلى اللَّه عليه و آله) نازل گرديد. اين خانه بعدها به صورت مسجد درآمد. (2)

و از آنجا كه محل نزول وحى و بخشى از قرآن، زيستگاه پيامبر (صلى اللَّه عليه و آله) و مكان تولد حضرت زهرا (سلام الله علیها) بود، در نظر عموم مسلمين ارزش معنوى و قداستى خاص داشت. و از اين رو بارها در طول تاريخ هم‏زمان با تعمير و توسعه مسجد الحرام، نسبت به مرمت بناى آن اقدام كردند. (3)
كيفيت و چگونگى تولد حضرت زهرا (سلام الله علیها)

دوران باردارى حضرت خديجه(سلام الله علیها) سپرى گشت، زمان وضع حمل فرارسيد، حضرت خديجه (سلام الله علیها) براى زنان قريش پيام فرستاد تا بيايند و او را در امر وضع حمل كمك كرد و كارهاى مربوط به اين برهه كه مخصوص زنان است برعهده گيرند.

اما زنان قريش پاسخ دادند كه ما نخواهيم آمد، چرا كه سخن ما را نشنيده انگاشتى و با محمد (صلى اللَّه عليه و آله وسلم) يتيم ابوطالب، پيمان زناشوئى بستى.

خديجه (سلام الله علیها) از اين پاسخ رنجيده خاطر گشت، اما در يكى از همين روزها در حالى كه او همچنان در بستر آرميده بود، چهار زن گندمگون و بلندبالا مشاهده نمود كه بر او وارد شدند. خديجه (سلام الله علیها) كه از ديدن آنان در هراس شده بود به تكاپو افتاد اما يكى از زنان او را آرام نمود و گفت:اى خديجه(سلام الله علیها)! اندوهگين و هراسناك مباش، ما از جانب خدا به سويت آمده‏ ايم و خواهران تو هستيم، من ساره همسر ابراهيم خليلم و اين آسيه همسر فرعون است و آن يكى مريم دختر عمران و چهارمين ما صفورا دختر شعيب است. در اين هنگام چهار زن در چهار سوى خديجه (سلام الله علیها) قرار گرفتند و حضرت خديجه سلام الله علیه حمل خود را بر زمين نهاد و نورى از او ساطع گرديد كه شرق و غرب عالم پرتوافكن شد.

نورى كه به خانه‏ هاى مكه راه يافت و همه را در حيرت فروبرد. پس از آن ده فرشته همراه با طشت و ابريقى مملو از آب كوثر از آسمان فرود آمدند. آن بانويى كه در پيش روى خديجه (سلام الله علیها) قرار داشت مولود را با آن آب شستشو داده و جامه كه از شير سفيدتر و از عنبر خوشبوتر بود بيرون آورد. با يكى تن مولود را پوشاند، و ديگرى را مقنعه ‏ى او قرار داد آنگاه دست خود را بر لبان كودك نهاد و او را به سخن گفتن وادار نمود، فاطمه (سلام الله علیها) دهان گشود و چنين فرمود: (اشهد ان لا اله اللَّه و اشهد ان محمد رسول‏ اللَّه (صلى اللَّه عليه و آله وسلم) سيدالانبياء و ان بعلى سيدالاوصياء و ولدى سادة الاسباط).

آنگاه يكايك بانوان را سلام داده به نامشان خواند. آنها هم با رويى گشاده مولود فرخنده را مورد ملاطفت قرار دادند. حوريان بشارت تولد او را به آسمانها بردند. در آسمان از يمن قدوم او نورى پديدار آمد و ساطع گرديد كه تا آن زمان سماواتيان چنين نورى را رؤيت ننموده بودند. بانوان خديجه (سلام الله علیها) را شادباش گفته از ميمنت و مباركى و طهارت نسلش سخنها گفتند. خديجه (سلام الله علیها) با سرورى زايدالوصف كودك را در آغوش كشيد و با دنيايى اميد و آرزو به ایشان شیر داد.

…………………………

1- علماى اماميه و علماى عامه در سال ولادت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) اختلاف دارند. اكثر علماى عامه تولد او را قبل از بعثت مى‏دانند. عبدالرحمن بن جوزى در كتاب تذكره‏ ى الخواص ص 306 مى‏ نويسد: تاريخ‏ نگاران نوشته ‏اند كه فاطمه‏ ى زهرا (سلام الله علیها) در سالى متولد شد كه قريش به ساختن مسجدالحرام مشغول بودند. يعنى پنج سال قبل از بعثت.

محمد بن يوسف حنفى در كتاب «نظم دررالسمطين» ص 175 مى ‏نويسد: فاطمه (سلام الله علیها) در سالى متولد شد كه قريش مشغول ساختن كعبه بودند.
طبرى در ذخائرالعقبى ص 53 از قول عباس نقل مى ‏كند كه گفت: فاطمه (سلام الله علیها) در سالى متولد شد كه قريش مغشول ساختن خانه‏ ى كعبه بودند و در آن هنگام پيغمبر در سن سى و پنج سالگى بود.
2- كامل ابن‏اثير ج 2 ص 40.
3- شفاءالغرام ج 1 ص 272- مراة الحرمين ج 1 ص 189/ 192.