آداب29

آداب معنوى طهارت از ديدگاه عقل‏
براى كسى كه مى‏خواهد با آب طهارت كند مهمّ اين است كه پيش از شستن اعضاى خويش، آنها را از چركِ گناهان و نجاست عيبهايش تطهير كند؛ زيرا اگر هنگام شستشوى آنها، از تطهير آنها از آنچه كه ناخوشايندِ مولايش است - هم او كه مى‏خواهد در پيشگاه او بايستد - غفلت داشته باشد، و در حال شستشوى اعضا با آب، مبتلاى به غفلت و جرأت بر خداوند - جلّ جلاله - بوده، و از حضور او غايب باشد، مانند كسى مى‏گردد كه خدا را دست انداخته و او را استهزاء مى‏كند، زيرا امر مهمّ‏تر را فروگذارده و سرگرم امر كم اهميّت شده، و تهديدى كه خداوند - جلّ جلاله - در گفتارش فرموده، ايمن نخواهد بود، آنجا كه مى‏فرمايد:
أَللّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ، وَ يَمُدُّهُمْ فى طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ.83
- خداوند آنها را استهزاء مى‏نمايد و يارى‏شان در طغيان و سركشى‏شان سرگشته و متحيّر شوند.
آيا اين روايت را نشنيده‏اى كه: حضرت امام حسن بن علىّ (عليه السلام) وقتى وضو مى‏گرفت، رنگ صورت مباركش دگرگون مى‏شد، و بندهاى بدنش به لرزه درمى‏آمد. در اين باره از آن حضرت پرسيده شد. آن بزرگوار فرمود: سزاوار است كسى كه در پيشگاه خداوند صاحب عرش مى‏ايستد، رنگش زرد گردد، و بندهاى بدنش به لرزه درآيد.

صفحات: 1· 2· 3· 4