هر چي ديدي هيچي نگو

سخنانی از حاج میرزا اسماعیل دولابی

 خداوند فرمود : هر چي ديدي هيچي نگو، من هم هر چي ديدم هيچي نمي گم . يعني

تودرمصائب صابر باش و چيزي نگو، من هم دركوتاهي ها وخطاهايت چيزي نمي گويم.

برزخ

برزخ دورانی است که یک شب خدا را می بینی و صابر و راضی و خشنود و شاکر و مطمئن هستی و یک شب خدا را نمی بینی و نگران و مضطرب و محزون و غصه داري و جزع و فزع می کنی. وقتی گرفتار می شوي، هیچ روزنه ي خیري در تو نیست، چون اگر بود، غصه دار نمی شدي و وقتی خوشحال می شوي، هیچ روزنه ي شرّي در تو نیست. همین که حالتت عوض می شود ، نشان می دهد داري برزخت را طی می کنی و ان شاء الله عن قریب برزخت تمام می شود و از قیامت سر در می آوري.

شاید مؤمنی نباشد که تمام فکر و ذکر او دنیا باشد. بالأخره بعضی وقت ها از دنیا غافل می شوند و توجه و میل به آخرت پیدا می کنند و این به برکت ولایتی است که در
دل مؤمن است. براي اکثر مؤمنین دنیا برزخ است، غم و غصه ها، دردها و توجه به دنیا
براي او جهنّم، و نشستن با خوبان و یاد خدا و کارهاي خیر براي او بهشت است.

 دنیا شب است، برزخ بین الطّلوعین است و قیامت روز است. دوستان اهل بیت صلوات الله علیه، اوّل که به دنیا می آیند، در برزخند و در دنیا برزخ را طی می کنند.

اللهم عجل لولیک الفرج

یک نوع خورشت

شبی از شبهای ماه مبارک رمضان، سرهنگ بابایی، همراه با خانواده در منزل ما بودند.

هنگام افطار در سفره، خرما، الویه و خورشت قیمه بود. ایشان به بنده اعتراض کردند و گفتند:

-آقای رحیمی! شما که الویه درست کرده اید دیگر چه نیازی به خورشت بود؟

آنگاه با ذکر حدیثی تذکر دادند که یک نوع خورشت بیشتر سر سفره نباشد.

(ستوان محمد علی رجبی)

*****************

خاطرات شهيد بابايي

رزمنده اي كه خودش گمنام ، ولي عكسش آشنا

رزمنده اي كه عكسش در كشور معروف بوده و در مراسم ها و مناسبت هاي مختلف مثل : هفته دفاع مقدس و هفته بسيج به صورت بنر در امكان مختلف استفاده مي شود،ولي كمتر كسي مي داند اهل كجاست وگمنام مانده است.

پيرمرد رزمنده حاج علیقلي علي بيگي بنی (كه مردم او را در زادگاهش به نام «عليقلي همّت» مي شناسند) فرزند ميرزاجان متولد 1312ساکن( شهرستان بن) ازتوابع استان چهار محال و بختیاری.

ايشان طي سه دوره يكي در سال 1360 عمليات فتح المبين و در سال 1362 عمليات خيبر و در سال 1365 عمليات كربلاي پنج در دفاع مقدس حضور داشته است و داري 25 درصد جانبازي مي باشد .و هنوز هم در قيد حيات هستند.

عكس ذيل به زبان خودش:« در عمليات خيبر سال 62 در جزيره مجنون سوار بر قايق بوديم كه يك خبرنگار نيز با ما بود كه اين عكس را از ما گرفت . ايشان مي گويد: تمام رزمندگان در اين عكس از استان چهارمحال و بختياري هستند. رزمنده جواني كه كلاه مشكي بر سر دارد اهل شهرجونقان است و دو نفر رزمنده جوان ديگر اهل شهرك (شهر كيان) و چهارمین نفرشهید فردوسی اهل شهرکرد مي باشند . »

ايشان مي گويد: سال 137۱ كه امام خامنه ای(دام ظله)به استان ما سفر كردند سراغ بنده را گرفته بودند و گفته بودند به اين رزمنده بگوييد بيايد پيش من ، من هم به حضور او رفتم وقتي من در كنار ايشان بودم از ما خيلي عكس گرفتند .كه يك نمونه از آن عكسها را خودم داشتم كه چند سال پيش به يكي از اقوام كه در اصفهان ساكن هست دادم.»

عليقلي علي بيگي بني

حاج علیقلی مي گويد: سفر حج عمره مشرف شده است ولي خيلي دوست دارد سفر حج تمتع برود و چند سال هم هست كه نام نويسي كرده است و تا حالا چندين بار هم اسمش در آمده است ولي به علت مشكل جسمي و كهولت سن به او اجازه سفر به حج تمتع را نمي دهند كه اين آرزو همچنان در دل او مانده است.

حاج نظرعلي نادري بني (حاج نادر) پدرشهيد غلامعلي نادري بني كه ايشان هم اهل شهرستان بن واز فعالان فرهنگي بودند كه چند سال پيش به رحمت ايزدي پيوستند. ايشان مي گفت: متأسفانه در موزه دفاع مقدس تهران اين عكس را بزرگ قاب كرده اند و نام اين پيرمرد رزمنده را نوشته اند (رزمنده اردبيلي) چون در جبهه به زبان تركي صحبت مي كرده به اشتباه فكر مي كنند اين رزمنده از خطه اردبيل است. ولي اكنون نمي دانيم مسئولين اين موزه اين پيرمرد رزمنده را شناخته اند يا باز هم زير آن عكس عبارت (رزمنده اردبيلي) درج شده اشت . اين رزمنده از ديار شهيد درياقلي سوراني يانچشمه اي است و بايد زير آن عكس در موزه تهران بنويسند( رزمنده بني از خطه چهارمحال)

دوستاني كه در تهران هستند اگر فرصت كردند سري به موزه دفاع مقدس تهران بزنند و سراغي از عكس معروف بگيرند و اگر هنوزهم اين عكس در اين موزه موجود بود و نام اين رزمنده اشتباه درج شده بود ، مسئولين موزه رادر جريان قرار دهند.

كارت جانبازي حاج علیقلي علي بيگي بنی

 التماس دعا

سخنانی از حاج میرزا اسماعیل دولابی

 مي گويد يه كاري كن!دعا كن!التماس دعا!هركس گفت التماس دعا،‌گفتم من مستجاب

الدعوه نيستم اما اگر باشم چه دعايي ميخواي بكنم؟ گفت دعا كن خدا حجم را قبول كنه!

گفتم آيا خودت حجت را قبول داري؟ گفت نه!… وقتي خودت قبول نداري من چي بگم؟

درنمازجماعت مي گويد التماس دعا! دعا کن خدا نمازم رو قبول کنه! خودت قبول داري؟

می گه نه! يک وقت کلاه سرت نرود به من بگويي التماس دعا! اول خودت را بساز که

آنچه عمل مي کني خودت قبول داشته باشي. حواستون باشه کلاه سرتان نرود.دردنيا فقط

التماس دعاگو نشويد. وقتي خودت قبول نداري من رو جلو مي فرستي؟؟

( با تشکر از آقای نوری )