برزخ

برزخ

برزخ دورانی است که یک شب خدا را می بینی و صابر و راضی و خشنود و شاکر و مطمئن هستی و یک شب خدا را نمی بینی و نگران و مضطرب و محزون و غصه داري و جزع و فزع می کنی. وقتی گرفتار می شوي، هیچ روزنه ي خیري در تو نیست، چون اگر بود، غصه دار نمی شدي و وقتی خوشحال می شوي، هیچ روزنه ي شرّي در تو نیست. همین که حالتت عوض می شود ، نشان می دهد داري برزخت را طی می کنی و ان شاء الله عن قریب برزخت تمام می شود و از قیامت سر در می آوري.

شاید مؤمنی نباشد که تمام فکر و ذکر او دنیا باشد. بالأخره بعضی وقت ها از دنیا غافل می شوند و توجه و میل به آخرت پیدا می کنند و این به برکت ولایتی است که در
دل مؤمن است. براي اکثر مؤمنین دنیا برزخ است، غم و غصه ها، دردها و توجه به دنیا
براي او جهنّم، و نشستن با خوبان و یاد خدا و کارهاي خیر براي او بهشت است.

 دنیا شب است، برزخ بین الطّلوعین است و قیامت روز است. دوستان اهل بیت صلوات الله علیه، اوّل که به دنیا می آیند، در برزخند و در دنیا برزخ را طی می کنند.

اللهم عجل لولیک الفرج