31
تیر

اسرار پزشکی نماز شب

آرامش عضلانی و جلوگیری از کوفتگی بدن با نماز شب

دانش پزشکی، امروزه اثبات کرده که اگر شخصی در ساعت حدود 10 شب بخوابد و نیم ساعت قبل از اذان صبح بیدار شود (یعنی حدودا 7 ساعت خوابیدن) در ساعت حدود یک بامداد در بدن او برخی مواد شیمیایی شبیه «مورفین» ترشح می شود و به عنوان گروهی «اندروفین ها» و «آنگفالین ها» نامگذاری شده اند و اثر مستقیمی بر قسمتهای مختلف بدن، از جمله عضلات اسکلتی، دارند و در طول روز پس از آن، منجر به آرامش و راحتی عضلانی برای فرد می شوند.

ولی اگر هر چه خواب انسان بیشتر ادامه پیدا کند - یعنی حدود ساعت 10 صبح بیدار شود - احساس خستگی و کوفتگی عضلانی او بیشتر می شود؛ زیرا برخلاف حالت گذشته، «اندروفین ها و آنگفالین ها» ترشح کافی پیدا نمی کنند. نماز پر فضیلت شب با اثر درخشان و بی نظیری که در ایجاد بهداشت خواب و تنظیم آن دارد، در این مورد نقش به سزایی دارد و انسان را به سوی آرامش عضلانی ناشی از ترشح این مواد شیمیایی درون زا سوق می دهد.

 

 

 

 

 

ایجاد نشاط و شادی با نماز شب

شادابی و افسردگی انسان پیش از آنکه تحت کنترل و اراده او باشد، تحت فرمان تغییرات مواد شیمیایی در سلسله اعصاب مرکزی انسان است. به طور مثال: افزایش یک ماده شیمیایی به نام «دوپامین» در بدن سبب می شود، انسان بدون آنکه خود بخواهد، دچار افسردگی شود و کاهش این ماده نیز سبب شاد شدن غیر ارادی انسان می شود.

از جمله مواد شیمیایی که سبب شادی انسان می شود «کورتیزول» می باشد. مقدار این ماده در داخل بدن انسان در ساعات سحرگاهی به شدّت افزایش می یابد.

در صورت بیداری انسان در این ساعات، لذت و شعف سرمست کننده ای نصیب او می شود که در تمام طول روز، بر زندگی او تأثیر می گذارد.

افزایش «کورتیزول» در ساعات سحر و ارتباطش با سرخوشی صبحگاهی - که از مسلّمات پزشکی - است در واقع توجیه قابل توجهی است برای همه مضامین عرفانی ای که پیرامون «اسرار سحر و فواید نماز شب» گفته می شود.

و به این ترتیب واضح است، نماز شب و شب زنده داری برای انسان شادی و شعف به ارمغان می آورد و افسردگی و دل مردگی را از روح و جان او می زداید.

خواب راحت با نماز شب

خواب انسان به هورمون «ملاتونین» بستگی دارد. ملاتونین یکی از هورمون های بدن است که هورمون های دیگر را در بدن تنظیم می کند.

رشد و تنظیم سوخت و ساز بدن، تنظیم قند خون، واکنش در برابر ترس و… فعالیت هایی از بدن هستند که هورمون ها آنها را تنظیم می کنند.

جالب توجه آن است که هورمون ملاتونین در پاسخ به تاریکی و فقط شب ها ترشح می شود و مقدار و درصد آن، هنگام شب ده برابر روز می باشد و به طور میانگین از حدود ساعت 9 شب شروع به ترشح نموده و تا نیمه شب ادامه می یابد.

وظیفه دیگر هورمون ملاتونین، کاهش دمای بدن است و کاهش حرارت بدن هنگام شب، به انسان این فرصت را می دهد تا راحت تر به خواب برود. یعنی هر چه ترشح ملاتونین بیشتر باشد، انسان خواب راحت تری دارد.

لازم به ذکر است که ترشح هورمون ملاتونین - مانند هورمون های دیگر - با بالا رفتن سنّ افراد کاهش می یابد؛ یعنی در سن بالا انسان آرامش و خواب کمتری دارد.

و اما دلایلی که باعث ترشح بیشتر هورمون ملاتونین می شود: در مصر دکتر «مدحت الشامی» می گوید: «ترشح هورمون ملاتونین در بدن انسان نیاز به استفاده از هیچ گونه دارویی ندارد، بلکه استفاده از شیوه صحیح زندگی، خصوصا انجام عبادات و دوری از کردارهای زشت و عادات ناپسند، می تواند با فراهم سازی آرامش روحی و روانی، بر افزایش ترشح این هورمون تأثیر شگرفی داشته باشد».

شکی نیست که بهترین مظهر عبادتْ نماز است و یکی از پرفضیلت ترین نمازها، نماز شب؛ بنابراین، چه عبادتی همچون نماز شب می تواند آرامش روحی و روانی برای انسان به ارمغان بیاورد؟

در نتیجه، با توجه به ویژگیهای نماز شب و آرامش روحی حاصل از آن، می توان آن را بهترین عامل برای افزایش ترشح هورمون ملاتونین قلمداد نمود.

 تقویت دستگاه ایمنی بدن با نماز شب 
تقویت دستگاه ایمنی بدن با نماز شبهمان گونه که در صفحات قبل بیان کردیم نماز شب باعث ترشح هورمون ملاتونین می باشد.

«کارایی ملاتونین دو برابر ویتامین E و 5 برابر گلوتاثیون و 500 برابر ماده صنعتی DMSOمی باشد. ملاتونین، اولین عنصر مکانیسم دفاعی بدن در برابر خطرها و بیماریهاست و در مقابل کلسترول (که سبب تنگی رگها می شود) و بسیار مضّر است، مقاومت کرده و با آن مبارزه می کند».

هورمون ملاتونین بر قدرت و توانایی «مونوسیت های بالغ»، که یک نوع گلبول سفید بوده و در مکانیسم دفاعی بدن نقش مهمی دارد، می افزاید.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید:

«علیکم بصلاة اللیل فإنّها سنّة نبیکم و دأب الصالحین قبلکم و مطردة الداء عن اجسادکم»؛ بر شما باد به اقامه نماز شب، که سنّت پیامبر شماست و شیوه صالحان پیش از شما و دور کننده درد و بیماری از جسمهایتان.

 

ادامه »


free b2evolution skin
31
تیر

اتفاقات روز پنجم محرم الحرام

1- در این روز عبیداللّه‏ بن زیاد، شخصی بنام “شبث بن ربعی” را به همراه یک هزار نفر به طرف کربلا گسیل داد.

 

 

 

 

2-عبیداللّه‏ بن زیاد در این روز دستور داد تا شخصی بنام “زجر بن قیس” بر سر راه کربلا بایستد و هر کسی را که قصد یاری امام حسین علیه‏ السلام داشته و بخواهد به سپاه امام علیه ‏السلام ملحق شود، به قتل برساند. همراهان این مرد ۵۰۰ نفر بودند.

3-در این روز با توجه به تمام محدودیت هایی که برای نپیوستن کسی به سپاه امام حسین علیه‏السلام صورت گرفت، مردی به نام “عامر بن ابی سلامه” خود را به امام علیه ‏السلام رساند و سرانجام در کربلا در روز عاشورا به شهادت رسید.

4-روز پنجم محرم – سال ششم هجرى قمرى وقوع سریه عبدالله بن انیس .بنا به روایت واقدى در کتاب گرانسنگ المغازى ، سریه عبدالله بن انیس ‍ در روز دوشنبه ، پنجم ماه محرم ، مطابق با پنجاه و چهارمین ماه هجرت نبوى آغاز گردید و به مدت دوازده روز ادامه یافت و هفت روز باقى مانده از محرم پایان یافت .به نظر مى آید تاریخى را که واقدى براى این نبرد بیان کرده است ، مقرون به صحت نباشد. چون ماه محرم آن سال نمى توانست پنجاه و چهارمین ماه هجرى باشد، بلکه مى بایست پنجاه و هشتمین و یا چهل و ششمین ماه هجرت باشد. وانگهى پنج روز و دوازده روز، جمعا مى شود هفده روز.بنابراین ، گفتار وى که این سریه ، هفت روز به آخر محرم پایان یافته ، نیز صحیح نیست . ممکن است منظورش این بود که این سریه در هفدهم ماه محرم پایان یافته است . بدین جهت ممکن است در کتابت اشتباهى رخ داده باشد. به هر حال ، این نبرد از آن جا آغاز گردید که رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم با خبر شد که سفیان بن خالد لحیانى در عرنه منطقه اى نزدیک عرفات اردو زده و مردم قبیله خویش و دیگر دشمنان اسلام را گرد آورد و آماده نبرد با مسلمانان است .پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم ، عبد الله بن انیس را به حضور طلبید و وى را ماءمور خاموش کردن این فتنه نمود. عبدالله بن انیس به تنهایى از مدینه خارج شد و بدون این که یار و یاورى با خود داشته باشد، عازم عرفه گردید. پس از چند روز راه پیمایى به اردوگاه سفیان بن خالد رسید.عبد الله بن انیس ، پیش از این ماجرا، هیچ گاه سفیان بن خالد را ندیده بود. به همین جهت پیش از حرکت از مدینه ، نشانه هاى وى را از پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم درخواست کرد. آن حضرت به عبدالله فرمود: نشانى وى ، این است که هر گاه او را از بینى از او ترسى در تو پیدا مى شود و به یاد شیطان خواهى افتاد و دلت مى خواهد که از او کناره گیرى نمایى .عبدالله بن انیس گفت : آن نشانى اى که رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم به من فرموده بود، به محض دیدن سفیان بن خالد در من آشکار گردید. با این که من از هیچ چیز نمى ترسیدم ، با دیدن این مرد، لرزه بر اندامم افتاد ولى خود را کنترل کرده و به وى نزدیک شدم و گفتم که من از قبیله خزاعه ام و براى جنگیدن با محمد بن عبدالله ، به تو پیوسته ام و خواهم در سپاه تو حضور یابم . بدین ترتیب ، عبدالله بن انیس با گفتارى شیرین و خواندن اشعارى دل نواز، سفیان را مجذوب خود ساخت و در اندک مدتى به وى نزدیک گردید.سفیان که رهبرى شورشیان و کینه توزان ضد اسلام را بر عهده داشت ، پس ‍ از فراغت از امور جارى سپاه به خیمه خویش بر گشت . وى به عبدالله اطمینان کامل پیدا کرده بود. به همین جهت وى را در سراى خویش جاى داد و از او به گرمى استقبال و پذیرایى نمود.اما همین که نیمه شب فرا رسید و همه در خیمه هاى خویش آرام گرفته و به خواب فرو رفته بودند، عبدالله از بستر خویش برخاست و به بستر خالد نزدیک گردید و وى را با زیرکى خویش غافلگیر کرد و سرش را از بدن جدا ساخت و از آن اردوگاه گریخت و به غارى در بلندى هاى اطراف پناهنده شد.سپاهیان ، پس از اطلاع از قتل سرکرده خویش به تکاپو افتاده و از هر سو به دنبال عبدالله راه افتادند ولى هرگز به او دست نیافتند. پس از هلاکت سفیان ، شورشیان نیز پراکنده شدند و عبدالله بن انیس با سرافرازى به مدینه برگشت نمود و سر بریده سفیان بن خالد را به همراه خود به مدینه آورد و در محضر پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم به زمین گذاشت .پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم به پاس تلاش ها و خدمات عبدالله بن انیس ، عصاى خویش را به وى بخشید و به او فرمود: با این عصا در بهشت خواهى خرامید، هر چند عصاداران در بهشت بسیار اندکند.بدین ترتیب ، فتنه اى که مى رفت به فساد و خون ریزى بى گناهان منجر گردد، به دست یک سرباز تواناى اسلام ، در نطفه خاموش و نابودى گردید.

5-حضرت موسى (ع ) با بنى اسرائیل از دریا عبور کردند و فرعون و جنودش غرق شدند.

منابع :
فیض الاعلام و وقایع الایام شیخ عباس قمی ، روزشمار تاریخ اسلام سید تقى واردى ، مقتل الحسین(مقرّم)، ص۱۹۹

منبع:پایگاه اطلاع رسانی بلاغ


free b2evolution skin
31
تیر

معرفی کتاب «مروری بر كتاب ۱۴ جلدی دانشنامه امام حسين علیه السلام»

كتاب ۱۴ جلدی دانشنامه امام‌حسين(علیه السلام) حاصل ۱۰ سال تلاش پژوهشگران پژوهشكده علوم حديث است كه به مناسبت آغاز ماه «محرم» مروری داریم بر مطالب اين كتاب.

 

 

 

 

 كتاب گران‌مايه «دانشنامه امام‌حسين(علیه السلام)»، به‌همت آيت‌الله محمدی رى‌شهرى و همكارى پژوهشكده علوم و معارف حديث، در سال ۱۳۸۸ به زيور طبع آراسته شد.
اين كتاب، از متقن‌ترين منابعى است كه از آغاز تا انجام زندگى شخصى، اجتماعى و سياسى و … سيد الشهدا(علیه السلام) را مورد توجه قرار داده و با ملاحظه دقيق آيات قرآنى و هزاران گزارش روایى و تاريخى، و نقد، پالايش و تنظيم كارآمد آن‌ها توانسته است در معرّفى يكى از مهم‌ترين چهره ‌هاى آسمانى و تاريخ‌‌ساز، خلأیى بزرگ را مرتفع كند.
دانشنامه امام‌حسين(علیه السلام) در ۱۴ جلد، ابعاد مختلف زندگی امام‌حسين(علیه السلام) را از ولادت تا شهادت با بهره‌گيری از قرآن و حديث مورد بررسی قرار می‌دهد و تدوين اين مجموعه بيش از ۱۰سال به درازا كشيد و افزون بر قرآن كريم و منابع و متون حديثی و تاريخی از بسياری از تحقيقات جديد و پژوهش‌های نوين سود برده است.
دانشنامه امام‌حسين(علیه السلام) در ۱۵ بخش اصلی و ۱۳۸ فصل همراه با ترجمه فارسی تدوين شده‌است و زندگانی امام‌حسين(علیه السلام)، ۴۰۰ بيان و تحليل درباره موضوعات مرتبط، پاسخ به شبهات و نماياندن تحريفات، همچنين ترسيم پنج نقشه ابتكاری خط سير كاروان حسينی(علیه السلام) از ويژگی‌های دانشنامه امام‌حسين(علیه السلام) است.
اين مجموعه ۱۴ جلدی چهار هزار و ۱۹۱ نقل در شش هزار و ۶۱۲ صفحه به دو زبان فارسی ـ عربی را دربر دارد و ۱۵ بخش اصلی دانشنامه امام‌حسين(علیه السلام) عبارت از:
زندگی خانواده سيدالشهدا(علیه السلام)،
فضيلت‌ها و ويژگی‌های امام‌حسين(علیه السلام)،
دلايل امامت امام‌حسين(علیه السلام) و فرزندانش،
امام‌حسين(علیه السلام) پس از پيامبر اكرم(ص) تا شهادت پدر،
امام‌حسين(علیه السلام) پس از شهادت پدر تا قيام عاشورا،
خبر دادن پيشاپيش شهادت امام‌حسين(علیه السلام)،
خروج امام‌حسين(علیه السلام) از مدينه تا رسيدن به كربلا،
از رسيدن امام‌حسين(علیه السلام) به كربلا تا شهادت ايشان،
وقايع پس از شهادت امام‌حسين(علیه السلام)،
بازتاب شهادت امام‌حسين(علیه السلام)
و فرجام كسانی كه در كشتن او و يارانش نقش داشتند،
عزاداری و گريه برای امام‌حسين(علیه السلام)،
نمونه مرثيه‌هايی كه در سوگ امام‌حسين(علیه السلام) و يارانش سروده شده‌‌است،
زيارت امام‌حسين(علیه السلام)، مزار امام‌حسين(علیه السلام) و حكمت‌های رسيده از امام‌حسين(علیه السلام) است.
يادآوری می‌شود، مراسم رونمايی از اين اثر ارزشمند ۱۹ آذرماه سال‌ ۱۳۸۸ با حضور آيت‌الله صافی‌گلپايگانی، «علی لاريجانی» رئيس مجلس شورای اسلامی سابق و جمعی از فرهيختگان حوزه و دانشگاه در تالار علامه مجلسی مؤسسه علمی ـ فرهنگی دارالحديث برگزار شد.
گفتنی است، علاقه‌مندان برای تهيه اين كتاب می‌توانند به نمايشگاه دائمی مؤسسه علمی ـ فرهنگی دارالحديث واقع در قم، ميدان شهدا خيابان معلم روبه‌روی اداره برق و يا به نشانی شهرری، آستان حضرت عبدالعظيم الحسنی(علیه السلام)، صحن كاشانی مراجعه كنند.

منبع: حدیث نت


free b2evolution skin
30
تیر

امام حسین (ع) سوره‌ای برای همیشه

کربلا، نامی است که از گذشته های دور به یادگار مانده. از آن زمان که حضرت ابراهیم (علیه السلام) در مسیر هجرتش از سرزمین «اُور» به مکّه، پس از عبور از کناره رود فرات به سرزمین پُر برکت کربلا رسید و در آنجا به عبادت خداوند پرداخت.

 

 

 


 
اشهد انّک التالی بکتاب الله . (زیارت امام حسین -علیه السلام-)
نام مبارک امام حسین -ع- با محرّم پیوند خورده و جان فشانی او و ۷۲ یار باوفایش، به محرم، روح و حیات دمیده است و این ماه برای شیعیان و عاشقان سید و سالار شهیدان از سال ۶۱ هـ . ق تا به حال، ماه حزن و اندوه بوده است.
کربلا، نامی است که از گذشته های دور به یادگار مانده. از آن زمان که حضرت ابراهیم -علیه السلام- در مسیر هجرتش از سرزمین «اُور» به مکّه، پس از عبور از کناره رود فرات به سرزمین پُر برکت کربلا رسید و در آنجا به عبادت خداوند پرداخت.
واژه کربلا
درباره این واژه سخنان و گفته های فراوانی وجود دارد؛ کربلا به یک معنا سرزمین بلا و مصیبت خوانده شده است. این واژه ترکیب شده از «کار» به معنای نجات و «بلاه» به معنای حیات و اَمان؛ یعنی: یافتن حیات. این مفهوم هماهنگ با روایتی است که می گوید: کربلا، بقعه ای است که خداوند در آن نوح و کسانی را که به او ایمان آورده بودند، نجات داد.

کربلا به زبان آرامی به معنای «سرزمین خدا» است. در قرآن کریم خداوند نجات حضرت موسی علیه‌السلام، هارون و قوم بنی اسرائیل را از دست فرعون و ظلمهای او در حقّ ایشان، با تعبیر «کَرْب» (نجات از بلای عظیم) بیان می کند: وَ نَجَّیناهُما وَ قَوْمَهُما مِنَ الْکَرْبِ الْعَظیمِ صافات/۱۱۵. واژه کَرْب، چهار بار در قرآن مجید آمده است.


اوصاف امام حسین -علیه‌السلام-
قرآن کریم، انبیای الهی را هدایتگر مردم به امر الهی در پرتو صبر و یقین و عبادت معرفی می کند: وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّهً یهْدُونَ بِأَمْرِنا وَ أَوْحَینا إِلَیهِمْ فِعْلَ الْخَیراتِ وَ إِقامَ الصَّلاهِ وَ ایتاءَ الزَّکاهِ وَ کانُوا لَنا عابِدینَ أنبیاء/۷۳؛ وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّهً یهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمّا صَبَرُوا وَ کانُوا بِایاتِنا یوقِنُونَ سجده/۲۴.
امام حسین -علیه‌السلام- مظهر این وصف برجسته انبیای الهی است. از این رو، پیامبر اکرم او را مصباح و چراغ فروزان هدایت معرفی کرده است: «إنّ الحسین مِصباحُ الهدی و سَفینَهُ النّجاهِ»
۱. امر به معروف: قرآن می فرماید: شما بهترین امّت هستید، در صورتی که امر به معروف و نهی از منکر کنید: کُنْتُمْ خَیرَ أُمَّهٍ أُخْرِجَتْ لِلنّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ آل عمران/۱۱۰.
حضرت سیدالشهدا نیز در هدف از قیام خود می فرماید: من برای احیای امر به معروف و نهی از منکر خروج کردم؛ « إنّما خَرَجْتُ بِطَلَبِ الإصلاحِ فی أُمَّهِ جَدی محمد أُرید أن آمُر بالمَعروف وَ انهی عَنِ المُنکر».
۲. معلّم عزّت و عمل صالح: قرآن مجید می فرماید: هر کس خواهان عزّت است، عزّت در پرتو ایمان و عمل صالح پدید می اید: مَنْ کانَ یریدُ الْعِزَّهَ فَلِلّهِ الْعِزَّهُ جَمیعًا إِلَیهِ یصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیبُ وَ الْعَمَلُ الصّالِحُ یرْفَعُهُ فاطر/۱۰. امام حسین -علیه‌السلام- در قیام خود در کربلا، طالب عزّت بود و گریزان از ذلّت: «هَیهاتَ منِّی الذّلّه».
۳. معلّم ایثار و انفاق: لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتّی تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ آل عمران/۹۲؛ به مقام نیکان نایل نمی شوید، مگر با انفاق برخی چیزهایی که دوست دارید. امام حسین -علیه السلام- در روز عاشورا تمام آنچه را که در اختیار داشت و همه آنها محبوب او بود، در راه خدا انفاق کرد.
۴. صاحب نفس مطمئنّه: یا ایتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ؛ ارْجِعی إِلی رَبِّکِ راضِیهً مَرْضِیهً؛ فَادْخُلی فی عِبادی؛ وَ ادْخُلی جَنَّتی فجر۳۰-۲۷. امام صادق -علیه‌السلام- فرمودند: سوره مبارک فجر را در نمازهای واجب و مستحب بخوانید؛ زیرا این سوره مبارک در شأن امام حسین -علیه‌السلام- است. شخصی علّت آن را جویا شد، حضرت در پاسخ فرمودند: به دلیل آنکه امام حسین -علیه‌السلام- صاحب نفس مطمئنّه بود که خداوند از او راضی و او از خداوند راضی بود. (و یکی از مصادیق بارز این آیه شریف، امام حسین -علیه‌السلام- است)
۵. خوف و خشیت الهی: قرآن مجید در وصف انبیا می گوید: پیامبران پیشین کسانی بودند که در تبلیغ رسالت الهی، از خدا می ترسیدند و از هیچ کس دیگر هراسی نداشتند: الَّذینَ یبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللّهِ وَ یخْشَوْنَهُ وَ لا یخْشَوْنَ أَحَدًا إِلاَّ اللّهَ أحزاب/۳۹. امام حسین -علیه‌السلام- نیز دارای این دو خصیصه برجسته است:
۱. تنها از خداوند می ترسید. در دعای عرفه می فرماید: « اللهم اجْعلنی أَخشاکَ کَأنّی أراک»؛ خدایا! مرا آن گونه قرار ده که از تو بترسم، آن سان که گویی تو را می بینم.
۲. از غیر خدا نمی ترسید. امام حسین -علیه‌السلام- می فرماید: اگر در دنیا، هیچ پناهگاهی نداشته باشم و کسی مرا حمایت نکند، من با یزیدبن معاویه بیعت نخواهم کرد: «لَو لَم یکُن لِی مَلْجَأَ وَ لا مَأوی لَما بایعْتُ یزیدُبنُ مُعاویه» آزمونی بالاتر از آزمون حضرت ابراهیم: وَ إِذِ ابْتَلی إِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ إِمامًا بقره/۱۲۴؛ و (یاد آور) هنگامی که ابراهیم را خداوندش، با کلماتی بیازمود و او (ابراهیم) در همه آنها موفّق شد (آنها را به اِتمام رساند). خداوند گفت: تو را امام مردم قرار می دهم … .
آزمونهای ابراهیم -علیه‌السلام- عبارت بودند از: امتحان ذبح اسماعیل، ساکن کردن هاجر و نوازش اسماعیل در جوار کعبه در سرزمین بی آب و گیاه و آزمون او در لحظه فرو افتادن در آتش نمرودیان و … .
کسی که به حماسه های عظیم عاشورا چشم بیندازد، دشوارتر بودن آزمونهای حضرت حسین -علیه‌السلام- را لمس می کند:
ـ به قربانگاه بُردن جوان و نورس و خردسال شیر خوار
ـ اِسکان زنان و کودکان در قلب سی هزار انسان شیفته زندگی زوال پذیر دنیا
ـ اِتّکا و اِتّکال به خداوند، حتّی در قتلگاه در قالب نیایش عاشقانه و رضایت مندانه.
و دهها آزمون دشوار دیگر که در واژه واژه این تاریخ درخشان رخ می نماید.
بخشی از اسرار توجّه دادن مردمان به این روز و این حادثه، همین پایداری بر پاکی و بروز غیرت و هویت انسانی و اسلامی و پیامهای بی شماری است که در این واقعه بروز دارد.
۶. پیشتازی و پیش دستی در نیکیها: فَاسْتَبِقُوا الْخَیراتِ مائده/۴۸ ؛ در خوبیها بر یکدیگر پیشی بگیرید.
در روایت معروفی آمده است: «بالاتر از هر نیکی، نیکی دیگری هست؛ اما اگر که انسانی در راه خدا به شهادت برسد، بالاتر از آن چیز دیگری نیست.» این خیر بزرگ شهادت، آن چنان جلوه گری می کرد و مشتاقان را به سبقت از یکدیگر در عرصه آسمانی نینوا می کشانید که تا یاران امام حسین -علیه‌السلام- زنده بودند، اجازه نمی دادند که یک نفر از خاندان بنی هاشم، پای به میان بگذارد و فرزند برومند حسین، علی اکبر، در میان بنی هاشمیها سبقت می گرفت و هر کدام بر دیگری پیشی می جستند.
به راستی، شایسته است که عاشقان و یاران حسینی نیز از سیره اصحاب آن امام همام الگو بگیرند؛ «تو خود حدیث مفصّل بخوان از این مُجمل».
۷. عارف به قرآن: سیدالشهداء -علیه‌السلام- فرمود: القرآن ظاهرهُ أَنیقُ و باطِنُه عَمیقٌ؛ قرآن، ظاهرش زیبا و شگفت انگیزست و باطنش ژرف و عمیق.
همان طور که قرآن صامت از ظاهری شگفت و باطنی ژرف برخوردار است، وجود امام حسین -علیه‌السلام- به عنوان قرآنی ناطق از همین شگرفی و ژرفی در ظاهر و باطن و صورت و سیرت برخوردار است و ما در زیارت ناحیه مقدّسه در اوصاف آن امام می خوانیم: «و عَظیم السّوابق …» تو دارای برتریهای با عظمت هستی.
۸. دوستدار واقعی قرآن: امام حسین -علیه‌السلام- می فرماید: «خدا می داند که من نماز و تلاوت قرآن را دوست می دارم». در شب عاشورا که امام حسین -علیه‌السلام- به تلاوت قرآن مشغول بود، گروهی از لشگریان پسر سعد برای اطّلاع از احوال امام حسین علیه‌السلام و یاران از او نزدیک خمیه ها آمدند و ملاحظه کردند که امام با یک صورت ملکوتی و جذّاب ؛ ایاتی از سوره آل عمران را تلاوت می کند. امام حسین -علیه‌السلام- در ظهر عاشورا نیز در بحبوحه جنگ، نماز را به همراه یارانشان در کربلا اقامه می کنند.
۹. اِحیاگر قرآن: از آنجا که قرآن کریم بعد از پیامبر به دست اُمویان و عوامل آنها مطابق میل و منافعشان تفسیر می شد، امام حسین -علیه‌السلام- رسالت اِحیای قرآن را با پیام بلند عاشورا آغاز کرد. این بار قرآن از حنجره امام حسین -علیه‌السلام- تلاوت شد و رسوم جاهلیت را در هم شکست و خفقان جامعه آن روز مسلمانان را از بین بُرد و ایشان را از خواب غفلت بیدار کرد. خود ایشان درباره احیاگری قرآن می فرماید: «شما را به زنده ساختن آیات قرآن و از میان بُردن بدعت‌ها فرا می خوانم. اگر دعوت مرا بپذیرید، به راه راست و هدایت خواهید رسید.»

منبع: پایگاه تخصصی امام حسین علیه السلام


free b2evolution skin
30
تیر

طفل شش ماهه حسین علیه السلام

یکی از فرزندان امام حسین«علیه السلام»که شیر خوار بود و از تشنگی،روز عاشورا بی تاب=شده بود.امام،خطاب به دشمن فرمود:از یاران و فرزندانم،کسی جز این کودک نمانده است.نمی بینید که چگونه از تشنگی بی تاب است؟ در«نفس المهموم»آمده است که فرمود:«ان لم ترحمونی فارحموا هذا الطفل»در حال گفتگو بود که تیری از کمان حرمله آمد و گوش […]

 
 




یکی از فرزندان امام حسین«علیه السلام»که شیر خوار بود و از تشنگی،روز عاشورا بی تاب=شده بود.امام،خطاب به دشمن فرمود:از یاران و فرزندانم،کسی جز این کودک نمانده است.نمی بینید که چگونه از تشنگی بی تاب است؟

در«نفس المهموم»آمده است که فرمود:«ان لم ترحمونی فارحموا هذا الطفل»در حال گفتگو بود که تیری از کمان حرمله آمد و گوش تا گوش حلقوم علی اصغر را درید.امام حسین«علیه السلام»خون گلوی او را گرفت و به آسمان پاشید. در کتابهای مقتل،هم از«علی اصغر»یاد شده،هم از طفل رضیع(کودک شیرخوار)و در اینکه دو کودک بوده یا هر دو یکی است،اختلاف است.

در زیارت ناحیه مقدسه،درباره این کودک شهید،آمده است:«السلام علی عبد الله بن الحسین،الطفل الرضیع،المرمی الصریع،المشحط دما،المصعد دمه فی السماء،المذبوح بالسهم فی حجر ابیه،لعن الله رامیه حرمله بن کاهل الأسدی». و در یکی از زیارتنامه های عاشورا آمده است:«و علی ولدک علی الأصغر الذی فجعت به»از این کودک،با عنوانهای شیرخواره،ششماهه،باب الحوایج،طفل رضیع و…یاد می شود و قنداقه و گهواره از مفاهیمی است که در ارتباط با او آورده می شود.

طفل ششماهه تبسم نکند،پس چه کند

آنکه بر مرگ زند خنده،علی اصغر توست

«علی اصغر،یعنی درخشانترین چهره کربلا،بزرگترین سند مظلومیت و معتبرترین زاویه شهادت …چشم تاریخ،هیچ وزنه ای را در تاریخ شهادت،به چنین سنگینی ندیده است.»علی اصغر را«باب الحوائج»می دانند،گر چه طفل رضیع و کودک کوچک است، اما مقامش نزد خدا والاست.

در گلخانه شهادت را

می گشاید کلید کوچک ما


وقتی که امام حسین(علیه السلام) داغ شهادت خاندان و فرزندان خود را دید فریاد زد:
هَلْ مِنْ ذَابٍّ یَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللهِ(صلی الله علیه و آله و سلم)؟ …
آیا کسی هست از حرم رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) دفاع کند؟
ناله بانوان حرم برخاست. امام(علیه السلام) به خیمه‌ها آمد و فرمود:
ناوِلوُنی علیًّا الطفلَ حتّی اوَدِّعَهُ فَجَعَلَ یُقَبّلُهُ

وَ یَقُولُ: وَیْلٌ لهؤلَاءِ الْقَوْمِ إذَا کانَ خَصْمُهُمْ جَدَّکَ..
کودکم را بیاورید تا وداعش کنم. حضرت او را می بوسید و می فرمود: بدا به حال این قوم، آنگاه که جدّ تو با ایشان مخاصمه کند.
علی اصغر در آغوش حضرت بود که حرمله بن کاهل تیری افکند و گلوی او را درید. امام(علیه السلام) خون او را به کف دست گرفت، چون پر شد، به آسمان افشاند و فرمود: «خدایا چنانچه اینک پیروزی ما مقدر نیست، آن را بهترین توشه ما بساز.»
علامه مجلسی می‌افزاید امام حسین(علیه السلام) فرمودند:
«هَوَّنَ عَلَیَّ مَا نَزَلَ بِی انَّهُ بِعَیْنِ اللهِ»
هر مصیبتی را که بر من فرود آمده، از این که در محضر خداست، آسان می‌کند.
امام باقر(علیه السلام) فرمود:
از آن خون که بر آسمان افشاند، قطره‌ای به زمین برنگشت. که اگر برمیگشت عذاب نازل می شد. 

اصغر که نسیم عشق مویش بوسید *خورشید ولایت سر و رویش بوسید
می‌خواست حسین تا ببوسد لب او *تیر آمد و زودتر گلویش بوسید
***
اگرچه سینه را غم می‌خراشد *مرا با حرمله کاری نباشد
اگرچه تا قیامت اشکبارم ولی *من یک سخن با تیر دارم
چرا ای تیر بر حنجر نشستی *بر آن بی بال و پر تا پرنشستی
چه می‌شد کاشکی سرگشته بودی *به قلب حرمله برگشته بودی
جوابی داد و بر درد من افزود *به اشک گرم و آه سردم افزود
نه تنها چهره او دیدنی بود *گلوی نازکش بوسیدنی بود
بگفتم گرچه قصد بوسه کردی *گرفتی بوسه باید بازگردی
بگفتا بس‌که بُد شیرین شمایل *از او بگرفتن دل بود مشکل
بگفتا تا ابد همراز دردم *چو بیرون آمدم خون گریه کردم

منبع : فرهنگ عاشورا , جواد محدثی

 


free b2evolution skin
 
مداحی های محرم