17 ربيع الاول - زادروز فرخنده امام جعفر صادق عليه السلام - سال 83 هجري قمري

امام جعفر صادق(ع) در روز جمعه، به هنگام طلوع فجر و به روايتي در روز دوشنبه، هفدهم ربيع ‏الاوّل سال 83 قمري ديده به جهان گشود و عالم انساني را با انوار طيّبه خويش تابناک نمود. پدرش امام محمد باقر(ع) وي را به نام عموي نياکانش جعفر طيّار(ع)، “جعفر” نام نهاد. حضرت جعفر بن محمد(ع) داراي يک کنيه معروف به نام “ابوعبدالله” و دو کنيه غير معروف به نام‏هاي ” ابواسماعيل” و ” ابوموسي” بود. هم چنين، داراي القابي چند بود که معروف‏ترين آن‏ها عبارت است از: صادق، صابر، طاهر و فاضل.

شيعيان و محبّان اهل بيت(ع)وي را به ” صادق آل محمد(ص) ” مي‏شناسند. زيرا آن حضرت، هرگز سخني جز راست و درست، چيزي نفرمود. پدر ارجمندش، امام محمد باقر(ع) است که نَسَب وي با دو واسطه به امير مؤمنان حضرت علي(ع) و با سه واسطه به پيامبر اکرم(ص) منتهي مي‏گردد.

مادر گرامي امام جعفر صادق(ع)، فاطمه، معروف به ” اُمّ فروه” از زنان نيکو سرشت، نيکوکار و نيکو رفتار عصر خويش بود. اين بانوي باتقوا و متدّين، از جهت فضيلت و منقبت، سرآمد زنان روزگار خود به شمار مي‏آمد و امام صادق(ع) در شأن و مقام وي فرمود: مادرم از زناني بود که ايمان داشت، تقوا پيشه کرده و نيکوکاري مي‏نمود و خدا، نيکوکاران را دوست دارد.

امام جعفر صادق(ع) به مدت دوازده سال، حيات با برکت جدّ گرامي ‏اش امام زين العابدين(ع) را درک کرد و از مکتب تربيتي و علمي وي بهره وافر يافت. هم چنين، آن حضرت به مدت 32 سال از وجود شريف پدرش امام محمد باقر(ع) برخوردار بود و در تمام رويدادهاي مهم در کنار پدر ارجمندش قرار داشت. مدت امامت امام جعفر صادق(ع)، 33 سال و ده ماه ( از ذي حجه سال 114 تا 25 شوال سال 148 قمري) بود و در ايّام زندگي با برکت خويش با خلافت غاصبانه چند تن از خلفاي اموي و دو تن از خلفاي عباسي به شرح ذيل معاصر بود:

1. عبدالملک بن مروان (65 – 86 ق)

2. وليد بن عبدالملک (86 - 96 ق)

3. سليمان بن عبدالملک (96 – 99ق)

4. عمر بن عبدالعزيز (99 - 101 ق)

5. يزيد بن عبدالملک (101 - 105 ق)

6. هشام بن عبدالملک (105 - 125 ق))

7. وليد بن يزيد (125 - 126 ق)

8. يزيد بن وليد (126 - 126 ق)

9. مروان بن محمد (126 - 132 ق)

10. ابوالعباس سفاح (132 - 136 ق)

11. منصور دوانقي (136 - 158 ق)

گفتني است که نُه نفر اوّل از طايفه بني اميه و دو نفر آخر از خاندان بني عباس بودند و آن حضرت از هر دو طايفه، سختي‏ها و بي‏مهري‏هاي فراواني ديد؛ اما چون آن امام بزرگوار در انتهاي دوران خلافت ستم کارانه امويان و در آغاز خلافت فريب‏کارانه عباسيان مي‏زيست، فرصت مناسبي به دست آورد تا در زمان انتقال خلافت از يک طايفه غاصب، به طايفه غاصب ديگر و سرگرم شدن آنان به يکديگر، مکتب اهل بيت(ع) را به مسلمانان بشناساند و زمينه ترويج و تبليغ اين مکتب را مهيّا سازد و از اين راه، بيشترين بهره را نصيب اسلام و مسلمانان نمايد.

آن حضرت با تشکيل حوزه علميه و تعليم شاگرداني مبارز، چون هشام، زراره و محمد بن مسلم، تحول شگرفي در جهان اسلام و مذهب شيعه پديد آورد و جهانيان را با اسلام ناب محمدي(ص) و مکتب حيات بخش اهل بيت(ع) آشنا ساخت. به همين جهت، وي را پايه گذار مذهب “اماميه” دانسته و شيعيان امامي اثناعشري را ” شيعه جعفري” مي‏گويند.

منبع :

دانشگاه علم وصنعت ايران (پايگاه مقاومت حضرت اميرالمؤمنين(ع))

مرکز جهاني اطلاع رساني مرجع عاليقدر حضرت آيت الله العظمي فاضل لنکراني(ره)

چرا امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف) از نظرها غایب است؟
در بحث غیبت امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف) روایات زیادی داریم که از جمله آمده غیبت سری از اسرار الهی است.در بعضی روایات هم به عللی اشاره شده است.حضرت حجت(عجل الله تعالي فرجه الشريف) به دلیل اینکه در آن موقعیت زمانی امکان ظهور ایشان نبوده است ؛خداوند متعال به خاطر حفظ جان ایشان او را از نظرها پنهان کرده است واین باعث شده که ما امام زمان را نبینیم ویا اگر او را ببینیم، نشناسیم.
از جمله علل دیگر اینکه دوران غیبت امام عصر(عجل الله تعالي فرجه الشريف) یک امتحان الهی برای بندگان خداست. امام باقر(عليه السلام) در این زمینه می‌فرماید: در دوران غیبت خداوند شما را غربال می کند تا خالصها از ناخالصها تمییز داده شوند. به این معنا که امام چون برای ظهور به یاران راستین و واقعی نیاز دارند؛ باید مشخص شود چه کسانی آمادگی کامل برای بودن در رکاب آن حضرت را دارند. پس دوران غیبت آزمایشی از آزمایش‌های خداوند است.
سوالی که ممکن است پیش بیاید این است که شاید ما از هر لحاظ آمادگی کامل برای همراهی در رکاب ایشان را پیدا کنیم ولی عمرمان کفاف ندهد وقبل از ظهور ایشان از دنیا برویم. جواب این است که اینجا با بحث رجعت، خداوند متعال انسان‌های صالحی که آرزوی بودن با امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف) را داشتند، دوباره زنده می‌کند وهمراه با ایشان خواهند بود. یعنی در عالم برزخ ندایی سر داده می شود که ای یاران امام اگر می‌خواهید امامتان را یاری کنید الان موقع ظهور است؛ از قبرهایتان بلند شوید واو را یاری کنید.
لذا بحث رجعت این موضوع را حل می‌کند که اگر امروز یار با وفای امام زمان باشیم در دوران ظهور حضرت اگر هم در دنیا نباشیم باذن الله رجعت خواهیم کرد و در رکاب حضرت قرار خواهیم گرفت.
از دیگر علل غیبت ایشان می تواند تأدیب انسانها باشد. به این معنا که یازده امام آمدند یکی پس از دیگری، ولی حقشان ادا نشد ودر نهایت مظلومیت به شهادت رسیدند. جامعه بشری باید متوجه باشد که اگرقدر امام وقت خودش را ندانسته باشد؛ خداوند فرموده که ما آن جامعه را از حضور امام محروم می‌کنیم ومنتظر نسلی هستیم تا صلاحیت درک دوران ظهور را داشته باشد.

چهارمین دلیل غیبت امام زمان این است که خداوند فرموده علت غیبت امام عصر آزادگی امام است واینکه ایشان زیر بیعت هیچ یک از حکام زمان نیست. چون می‌بینیم در دوران ائمه معصومین به نوعی تحت بیعت حکومتی از حکومتها بودند، چرا که علل وعوامل روزگار باعث این موضوع شده بود.حالا زمانی که امام در پرده غیبت تشریف دارند هیچ حکومتی نمی‌تواند بر او ادعای حاکمیت داشته باشد.

سؤال مهمی که درباره ولی عصر(عجل الله تعالي فرجه الشريف) وجود دارد معنای غیبت آن حضرت است؟

آیا ما امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف) را می‌بینیم ولی نمی‌شناسیم یعنی ایشان در بین ما وجود دارند و ما قادر به شناختن ایشان نیستیم یا نه اصلا دیده نمی‌شوند و از نظر ما ناپیدا هستند؟

اینکه غیبت امام به چه معناست باید بگویم غیبت به معنای پنهان بودن از دیدگان است. و گاهی این‌چنین است که ما اورا می‌بینیم ولی نمی‌شناسیم. گاهی هم اصلا لایق دیدن ایشان نیستیم. در حقیقت پنهان از دیده‌گان، نه اینکه غیبت یعنی امام نباشد .

آيا شخص حضرت از دید‌گان پنهان هستند یا شخصیت حضرت؟
البته گاهی شخصیت و گاهی هم شخص و شخصیت امام پنهان هستند. از نائب دوم امام محمد ابن عثمان سوال شد آیا میتوان امام را دید؛ گفت: بله قطعا حضرت در مناسک حج بخصوص در عرفات حضور دارند ولی مردم شخصیت ایشان را نمی‌شناسند به این معنا که امام به عنوان یک شخص در مناسک حج بخصوص درعرفات حضور دارند اما مردم شخصیت او را نمی‌شناسند. من فکر می‌کنم آن حال وهوایی که حاجیان در عرفات ومنا دارند به خاطر حضور حضرت ولی‌عصر(عجل الله تعالي فرجه الشريف) در جمع آنان باشد.

در چه زمانها و مکانهایی حضرت حضور دارند؟

من این را به دوگونه پاسخ می دهم. در جاهایی حضور فیزیکی وجسمی دارند مثل مناسک حج ودر بعضی جاها بر اساس روایات امام حضور معنوی دارند. آیه ۱۱۹سوره توبه به وضوح بیان می‌دارد که در هر عصر ودوره‌ای باید راستگویانی در عقیده وعمل وگفتار وجود داشته باشند. لذا ما نمی توانیم زمانی را تصور کنیم که امام حضور نداشته باشد. پس در همه زمان ها امام حضور دارند به خصوص حضور معنوی. قرآن شریف می‌فرماید: «و هومعکم این ما کنتم» خداوند با شماست هر کجا که می خواهید باشید، این می‌تواند تاویل و مصداقش امام زمان باشد. یعنی امام زمان با شما هست هر کجا که می‌خواهید باشید.
دلیل دیگر، اینکه در دعای عدیله که منصوب به امام امیرالمومنین (عليه السلام) است، می‌فرمایند: «ببقائه بقیت الدنیا وبیمنه رزق الوری وبوجوده ثبتت الارض و السماء» به بودن امام زمان دنیا باقی است، به برکت حضور امام است که دنیا روزی می خورد، به وجود آن حضرت است که آسمان و زمین برپاست. و خداوند متعال در سوره توبه، آیه ۱۰۵ می‌فرمایند: ای پیغمبر به مردم بگو هر کاری می خواهید بکنید اما بدانید خدا و رسول و مؤمنین می‌بینند. وقتی ما در دعای روز جمعه خطاب به امام زمان می‌گوییم «السلام علیک یاعین الله فی خلقه» مراد از عین الله امام زمان است که با حضور معنوی ایشان نظاره گر بر اعمال ما هستند همانطور که خدا ورسول این چنین هستند.

ادامه »

ای نعمت باطنی عالم مهدی
وی نور دل نبی خاتم، مهدی
تکمیل نموده رب به تو نعمت ها
ای نعمت جاری دمادم ، مهدی
 سالروز آغاز امامت و ولایت گل سرسبد عالم هستی، تبریک و تهنیت

                                                                                                                                                                                 
ويژگى هاى حضرت مهدى (عجل الله تعالي فرجه الشريف)

(مَن يُعَظِّمْ شَعائِراللّه فَاِنَّها مِن تَقْوى القُلوبِ . . .)

خوشا به حال كسى كه شعائر دين خدا را بزرگ و محترم شمارد; زيرا اين صفت، ويژگى دل هاى پرهيزگار است.

هشتم ربيع الاول شهادت مظلومانه ى امام حسن عسكرى (عليه السلام)آغاز دوره ى امامت امام مهدى (عجل الله تعالي فرجه الشريف)، از حوادث مهم و حساس تاريخ تشيع به شمار مى رود. با گرامى داشت خاطره ى اين روز باشكوه، مطلب زير را با هدف آشنايى بيشتر با شخصيت آخرين حجت خدا در روى زمين و اظهار ارادت به پيشگاه آن حضرت تقديم مى داريم. اميد است هميشه ياد آن عزيز پنهان در پس پرده ى غيبت را در دل هايمان زنده داريم و از وظايف خطير خويش در اين دوره ى سرنوشت ساز غافل نباشيم.

اصل امامت:

مقوله ى امامت و جانشينى پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم)، همواره به عنوان يكى از مباحث مهم اعتقادى مسلمانان در طول تاريخ مطرح بوده است. در ديدگاه شيعه، اهداف نزول كتاب هاى آسمانى و ارسال پيامبران الهى، هنگامى به طور كامل تحقق مى يابد كه ختم نبوت با نصب امام معصوم همراه باشد. امام همه ى ويژگى هاى پيامبر به جز دريافت وحى را داراست كه با ولايت تكوينى (قدرت بر تصرف در نظام هستى) و ولايت تشريعى (تبيين و تفسير آيات و احكام الهى) و از بين بردن نارسايى هاى موجود، زمينه را براى رسيدن انسان به كمال معنوى فراهم مى كند.

ادامه »

هشتم ربيع الاول، سالروز شهادت غم بار امام يازدهم شيعيان، امام حسن عسکري عليه السلام است. اين امام مظلوم که در عمر کوتاه خويش رنج ها و شکنجه هاي بسياري را تحمل کرد، پس از هشت روز مسموميت، به دست مزدوران معتمد عباسي (1) در سال 260 هـ. ق در 28 سالگي در سامرا به شهادت رسيد و کنار مرقد پاک پدرش به خاک سپرده شد. (2)
به همين مناسبت، هر ساله شيعيان در سراسر جهان تشيع، رخت ماتم به تن مي کنند و اين مصيبت جان سوز را به فرزندش، مهدي موعود (عج) تسليت مي گويند. در اين مقاله، به جنبه هايي از زندگي آن حضرت مي پردازيم.

معرفي امام حسن عسکري عليه السلام
نام مبارک امام يازدهم، حسن و کنيه معروفشان، ابومحمد است و معروف ترين لقب آن حضرت، عسکري است؛ زيرا ايشان و امام هادي عليه السلام را در منطقه اي نظامي نگه مي داشتند تا کاملاً زير نظر باشند. چون نام آن محله «عسگر» بود، اين دو امام به «عسکريين» شهرت يافتند. (3) مادر امام عسکري را حديثه، حديث، سوسن (4) و سليل (5) ناميده اند که از زنان پرهيزکار و پاک دامن زمان خويش بود. در فضيلت او همين بس که پس از شهادت امام عسکري عليه السلام، خانه اش پناهگاه شيعيان گرديد. (6) آن حضرت، در هشتم يا دهم ربيع الثاني سال 232 هـ. ق در مدينه به دنيا آمد و در 22 سالگي به امامت رسيد. مدت امامت حضرت، شش سال بود. (7)

ادامه »