توصیه های تربیتی به مردها در منزل

1- در مقابل همسر خویش، گرفتاری های روزانه و حوادث تلخ و ناگوار زندگی را با اخم و چهره عبوس مطرح نکنید.

2- هدیه، مهر و محبت را زیاد می کند; به مناسبت های مختلف برای همسر خود هدیه ای هرچند کوچک خریداری و با چهره ای شاد و خندان و با طیب خاطر به او تقدیم کنید.

3- چنانچه کمبودی در منزل مشاهده می شود، با کمال محبت و خوش رویی تذکر دهید.

4- در حضور همسر خود، به هیچ وجه از زنان دیگر تمجید نکنید و توانایی های آن ها را به رخ وی نکشید.

5- به بستگان همسر خود، مانند: پدر و مادر و سایر اقوام وی احترام بگذارید و برای دعوت آنان به خانه خود قبل از همسر خود اقدام کنید.

6- هرگز از معاشرت همسر خود با بستگان صالحش جلوگیری نکنید و در معاشرت و دید و بازدید با بستگان وی پیش قدم باشید.

7- با بستگان خود نزد همسرتان درگوشی و نجوا نکنید.

8- هیچ گاه همسر خود را به ویژه نزد بستگانش تحقیر نکنید; توهین و بی احترامی به همسر، از صفا و صمیمیت در زندگی زناشویی می کاهد.

9- هیچ گاه خود را برتر از همسر خود معرفی نکنید. سعی کنید «من » و «تو» در زندگی زناشویی نباشد کلمه «ما» زندگی را گرمی و لذتبخش می کند.

10- وقتی که همسر شما عصبانی است (به ویژه در ایام عادت زنانه) او را با مهر و محبت آرام کنید.

11- برای رفتن به مهمانی و گردش سعی کنید همراه فرزندان و همسر خود باشید و پیشنهاد همسر خود را در این مورد به علت کار و خستگی رد نکنید.

12- امتیازات اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و… فامیل خود را در صورتی که با همسر شما فاصله اجتماعی و طبقاتی دارند مطرح نکنید.

13- کارهای همسر خود هرچند کوچک را تحسین کنید. تمجید و ستایش زن به علت روح لطیف و مهربانی که دارد کلید کامیابی در زندگی زناشویی است.

14- در قبال همسر خود، در امور مختلف قدرت نمایی نکنید.

15- زحمات و هزینه هایی را که برای پذیرایی خویشاوندان همسر خود صرف می کنید، هیچ گاه بر زبان نیاورید.

16- همسر خود را در خانه محصور و محدود نکنید و وی را از دستیابی به شادی ها محروم نکنید.

17- شادی و خنده های خود را در محل کار خود جا نگذارید و فراموش نکنید که همسر شما در خانه هم نیازمند شادی و خنده های شماست.

18- کمک کردن در انجام کارهای منزل را فراموش نکنید و بدانید همان مقدار که شما در خارج از منزل خسته می شوید، زن هم در منزل از کارهای خانه خسته می شود و نیازمند مساعدت و قدردانی است.

حوزه

توصیه های تربیتی به زنان در خانه

1- در کلیه موارد معیشت اعم از تملک، درآمد و… از کلمه «ما» استفاده نمایید نه «من » و «تو»; زیرا پس از عقد، زندگی مشترک شروع شده و دیگر من و تو مطرح نیست.

2- در مقابل همسر خود هرچند که حق با شما باشد، لجبازی و اصرار نکنید.

3- همسر خود را به خصوص در مقابل بستگانش تحقیر نکنید و از تعریف و تمجید بستگان خود در مقابل آنان پرهیز نمایید.

4- از مخالفت و مشاجره با همسر خود بپرهیزید; زیرا محبت را از بین می برد.

5- چنانچه کمک هایی از طرف بستگان شما به همسرتان شده، آن ها را به رخ او نکشید.

6- با دوستان و آشنایان همسرتان در معاشرت ها بیش از حد معمول گرم نگیرید.

7- همسر خود را در معاشرت با اقوامش محدود نکنید.

8- در رفت و آمد و معاشرت با بستگان شوهر خود پیش قدم باشید.

9- به بستگان نزدیک همسر خود (مادر شوهر، پدر شوهر، برادر و خواهر شوهر و…) بیش از خویشاوندان دیگر احترام بگذارید.

10- زحماتی که برای پذیرایی خویشاوندان همسر خود متحمل شده اید به رخ وی نکشید.

11- چنانچه درآمدی دارید و برای زندگی هزینه می کنید، آن را بازگو نکنید و در مصرف آن طبل جداگانه نزنید.

12- از مردان دیگر نزد همسرتان تمجید نکنید، هیچ مردی را بر همسرتان ترجیح ندهید و در گفتار این موضوع را رعایت کنید; زیرا هر فردی توانمندی های خاص خود را دارد.

13- برای انجام درخواست های خود با همسرتان با خشونت و آمرانه برخورد ننمایید.

14- برای برآوردن نیازمندی های خود از نظر مادی و غیر مادی امکانات همسر خود را در نظر بگیرید و او را تحت فشار قرار ندهید.

15- خود را برای همسرتان بیارایید و بهترین و تمیزترین لباس خود را در مقابل وی بپوشید.

16- درمقابل همسر خود با حالت افسرده و اخمو حاضر نشوید; او را در موقع ورود به خانه با لبخند و شاد و خندان استقبال کنید.

17- پس از مراجعت همسر خود به خانه، کارهای خود را حتی الامکان کنار بگذارید و در حضور او بنشینید و با سخنان خوشایند و گرمی از او پذیرایی کنید.

18- در مواقعی که همسرتان از نظر روحی آماده نیست، درخواست های خود را مطرح نکنید.

19- در موقع خروج از خانه او را بدرقه کرده و با گرمی از او خداحافظی کنید.

پايگاه حوزه

چرا وظایف دینی ما در حقیقت نشانه لطف پروردگار به ما است؟

خداوند متعال بی‌نیاز از اعمال بندگان است و از آن‌جا که هدف از خلقت انسان، رساندن او به بالاترین مراتب کمال است؛ قوانینی را بر اساس مصالحی، برای انسان جعل کرده است که بشر با انجام آن به تعالی و رشد می‌رسد.
گفتنی است؛ برخی این پرسش را مطرح نموده‌اند: با این‌که تکالیف الهی برای خداوند نفع و ضرری ندارد چرا خداوند بندگان را گرانبار ساخته و سختی تکلیف را به دوش آنان گذاشته است؟

ادامه »

علت نام‌گذاری کتاب شهید اول به «لمعه» و کتاب شهید ثانی در شرح لمعه به «الروضة البهیة» چیست؟

توضیحی در خصوص وجه تسمیه «الروضة البهیة» و «لمعه» بدهید.

«روضه» در لغت به معنای زمینی است که دارای سبزه و گیاه باشد. همچنین به معنای باغ زیبا آمده است.[1]
«بهیه» از ریشه «بهو» یا «بهی» به معنای چیز زیبایی که دارای ارزش و قیمت باشد و زیبایی آن چشم را پر کند.[2] بنابراین «الروضة البهیه» که صفت و موصوف هستند یعنی باغ و بستان زیبایی که دارای ارزش بوده و زیبایی آن چشم را پر می‌‌کند.
«لمعه» از ماده «لمع» به معنای نور و درخشش و روشنایی است.[3] همچنین به معنای قطعه زمینی است که گیاهش خشک شده باشد و در وسط سبزه‌ها می‌‌درخشد و خودنمایی می‌کند».[4]
وجه تسمیه این کتاب به «لمعه» و شرح آن به «الروضة البهیة» نیز بدین مناسبت است که مطالب آن، چون احکام شریعت است، دارای ارزش و بهای زیادی بوده و همچنین از جهت زیبایی محتوا نیز اعجاب بر انگیز و خیره کننده چشم است و مانند برقی نورش دارای درخشش می‌باشد.
[1]. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج 7، ص 162، بیروت، دار صادر، چاپ سوم، 1414ق.
[2]. «و البهی الشی‏ء ذو البهاء مما یملأ العین روعه و حسنه. بها یبهى، و بهو یبهو بهاء»؛ فراهیدى، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج 4، ص 97، قم، هجرت، چاپ دوم، 1410ق.
[3]. لسان العرب، ج ‏8، ص 324.
[4]. همان، ص 325؛ طریحى، فخر الدین، مجمع البحرین، محقق، حسینی، سید احمد، ج 4، ص 388، تهران، کتابفروشى مرتضوى، چاپ سوم، 1375ش.