امتحان الهي

امام حسن (علیه السلام) در حدیثی می فرماید: «وَ اعْمَلْ لِدُنْیاكَ كَأَنـَّكَ تَعیشُ أَبَدًا، وَ اعْمَلْ لاِخِرَتِكَ كَأَنـَّكَ تَمُوتُ غَدًا» [۱]
«براى دنیایت چنان كار كن كه گویا همیشه زندگى می كنى، و براى آخرتت به گونه اى كاركن كه گویا فردا خواهى مُرد»
حضرت در این حدیث ما را به تلاش و اهمیت دادن، هم به این دنیا و هم به آن دنیا فرا می خواند.
این کلام امام (علیه السلام) به ما درس می دهد: هر چند مشکلات خواهی نخواهی وجود دارند ولی ما باید نیمه پر لیوان را ببینیم. مثبت نگر بوده و با دید باز مسائل را رصد کنیم.
مشکلات زندگی یا از کم کاری خودمان است، که این باید با کوشش دو چندان حلش کرد و نباید با گله و شکایت از زمانه؛ زندگی را بر خود تلخ تر کرد.
یا نه مشکلات از کم کاری انسان نیست و امتحانی از طرف خداوند است. در اینگونه موارد باید تن به تقدیر داد و البته در جهت رفع آن مشکل تا جایی که امکان دارد، تلاش هم داشت.

امام رضا علیه السلام فرمودند:

تزاوَرُوا تحـابـوا و تصـافحُـوا و لا تحـاشمـوا

به دیدن یكدیگر روید تا یكدیگر را دوست داشته باشید و دست یكدیگر را بفشارید و به هم خشم نگیرید.

(بحارالانوار،ج78،ص 347)

فريب

امام صادق(عليه السلام) فرمودند:
اِذا رأَیتمُ العَبدَ مُتفُقَّداً لِذُنوبِ النّاس ناسیا لِذنوبه فَاعلُمو اَنَّهُ مُكِرَ بهِ
هرگاه دیدید كه بنده ای گناهان مردمان را جستجو می كند و گناهان خویش را فراموش كرده است بدانید كه او فریب شیطان را خورده است.
(جهاد النفس،ح 237)

تقدير

روزی امام حسن به افراد خانواده اش فرمود:«من با زهر شهید می‌شوم.»

پرسیدند:«چه کسی تو را مسموم می سازد؟»

فرمود:«یکی از زنان یا کنیزانم.» گفتند:«از خود دورش کن، و از خانه ات خارجش ساز.»

فرمود:«مگر قضای الهی قابل تغییر است؟

اگر او را از خود دور کنم، باز هم کشته شدن من به دست اوست،

زیرا تقدیر الهی چنین رقم خورده است.»

چیزی نگذشت که جعده، همسر امام، به دستور معاویه، امام را با سّمی که در شیر ریخته بود، به شهادت رساند.

 سعادت و خوشبختی

رسول اكرم صلى الله عليه و آله وسلم فرمودند :

اَلصَّدَقَةُ عَلى وَجه ِها وَ اصطِناعُ المَعروفِ وَ بِرُّ الوالِدَينِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ تُحَوِّلُ الشِّقاءَ سَعادَةً

وَ تَزيدُ فِى العُمرِ وَ تَقى مَصارِعَ السُّوءِ؛

صدقه بجا، نيكوكارى، نيكى به پدر و مادر و صله رحم، بدبختى را به خوش بختى تبديل

و عمر را زياد و از پيشامدهاى بد جلوگيرى مى كند.

نهج الفصاحه ص549 ، ح 1869