امام صادق علیه السلام :

أَنَّهُ نَظَرَ إِلَى فَاكِهَةٍ قَدْ رُمِيَتْ مِنْ دَارِهِ لَمْ يُسْتَقْصَ أَكْلُهَا فَغَضِبَ (علیه السلام) وَ قَالَ مَا هَذَا إِنْ كُنْتُمْ شَبِعْتُمْ فَإِنَّ كَثِيراً مِنَ النَّاسِ لَمْ يَشْبَعُوا فَأَطْعِمُوهُ مَنْ يَحْتَاجُ إِلَيْه‏

(امام صادق علیه السلام) مشاهده كردند كه سيبى را نيم‏خورده از خانه بيرون انداخته اند، خشمگين شدند و فرمودند: اگر شما سير هستيد، خيلى از مردم گرسنه ‏اند خوب بود آن را به نيازمندش مى‏ داديد.

دعائم الاسلام ج 2 ، ص 115 ، ح 381 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 63، ص432، ح16

امام صادق علیه السلام :

لِلمُسرِفِ ثَلاثُ عَلاماتٍ: يَشتَرى ما لَيسَ لَهُ وَ يَلبِسُ ما لَيسَ لَهُ و َيَاكُلُ ما لَيسَ لَهُ؛

اسراف كننده سه نشانه دارد: آنچه در شأنش نيست خريدارى مى‏ كند، آنچه در شأنش نيست مى‏ پوشد و آنچه در شأنش نيست مى‏ خورد.

خصال ص 121 ، ح 113 -تفسير نورالثقلين ج1، ص772، ح 313 {شبیه این حدیث در من لا یحضره الفقیه ج 3 ، ص 167 ، ح 3624 }

امام باقر علیه السلام :

يا بُنَىَّ عَلَيكَ بِالحَسَنَةِ بَينَ السَّيِّئَتَينِ تَمحو هُما قالَ: وَ كَيفَ ذلِكَ يا أَبَةِ؟ قالَ: مِثلُ قَولِهِ، «و َالَّذينَ إِذا أَنفَقوا لَم يُسرِفوا و َلَم يَقتُروا»؛

امام باقر علیه السلام به فرزندش امام صادق علیه السلام فرمودند: تو را سفارش مى ‏كنم به انجام كار خير وسط دو كار بد تا آن دو را محو كند، امام صادق علیه السلام سئوال كردند چگونه چنين چيزى ممكن است؟ امام فرمودند: همانطور كه قرآن مى‏ گويد مؤمنين كسانى هستند كه وقتى خرج مى ‏كنند اسراف و يا سختگيرى نمى‏ كنند (اسراف و سختگيرى هر دو بدند و ميانه روى وسط آنها خوب است)

تفسير نورالثقلين ج4، ص27، ح98

پيامبر صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله :

مَنْ أَجَابَ الْمُؤَذِّنَ وَ أَجَابَ الْعُلَمَاءَ كَانَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ تَحْتَ لِوَائِي وَ يَكُونُ فِي الْجَنَّةِ فِي جِوَارِي وَ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ ثَوَابُ سِتِّينَ شَهِيدا

هرکس به موذن و دانشمند روى آورد روز قیامت در زیر پرچم من و در بهشت همسایه من خواهد بود و براى او در نزد خدا ثواب شصت شهید است .

جامع الاخبار(شعیری) ص 68

) امام محمد باقر علیه السلام :

كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم إِذَا سَمِعَ الْمُؤَذِّنَ يُؤَذِّنُ قَالَ مِثْلَ مَا يَقُولُهُ فِي كُلِّ شَيْ‏ءٍ.

رسول خدا (ص ) وقتى صداى اذان مؤ ذن را مى شنید، و آن جملات را تکرار مى کرد.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 3 ، ص 307 ، ح 29